Տոկիոյում ավարտված Օլիմպիական խաղերում մրցավարական անարդարության ցավը զգաց նաև Ռուսաստանը։ Վերջին 20 տարվա մեջ առաջին անգամ մարմնամարզության կանանց բազմամարտում չեմպիոնի կոչումը նվաճեց ոչ ռուս մարզուհի։ Ռուսաստանի ներկայացուցիչ Դինա Ավերինան Տոկիոյում բավարարվեց արծաթե մեդալով։ Ավերիինայի ոսկե մեդալ չնվաճելու փաստը Ռուսաստանում պետական մակարդակով որակվել է «պատերազմ» ընդդեմ ռուս մարզիկներին։ Մասնավորապես, ՌԴ ԱԳՆ ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան հայտարարել է, որ Ավերինան «ռուսատյաց պատերազմի» զոհ է դարձել։ Վերջին օրերին ռուսական հեռուստաալիքները ողողվել են խայտառակ մրցավարության մասին տարաբնույթ քննարկումներով։ Կատարվածին քաղաքական երանգ տալով Ռուսաստանը պնդում է, որ ոսկե մեդալը ուղղակի նվիրեցին Իսրայելի ներկայացուցիչ Լինոյ Աշրամին։ Մրցավարների որոշմանն անդրադառնալն ամենևին պատեհ չենք համարում։ Դա ամենևին էլ մեր խնդիրը չէ։ Այդ մասին նույնիսկ խոսել է Դինա Ավերինայի հայրենակից Մարգարիտա Սիմոնյանը, ռուս մարզիկներին կոչ անելով թքել մրցավարների վրա։ Խոսենք թերևս օգոստոսի 3-ին Տոիկոյում տեղի ունեցած մեկ այլ մրցավարական խայտառակությունից, որն ուղիղ կապ ունի թե Հայաստանի և թե այսօր ողբացող ռուսաստանցիների հետ։ Խոսքը հունահռոմեական ոճի ըմբշամարտի 97 քաշայինների եզրափակչի մասին է, որտեղ մրցեցին Արթուր Ալեքսանյանը և Ռուսաստանը ներկայացնող Մուս Եվլոևը։
Մրցավարական ամենաթողության զոհ դարձած Ալեքսանյանը գոտեմարտից հետո հայտարարություն էր արել, որը աղմուկ էր բարձրացրել Ռուսաստանում։ Պետք է Ռուսաստանից լինել հաղթելու համար», –Матч ТВ հեռուստաընկերության լրագրողի հարցին ի պատասխան ասել էր մեր մարզիկը։ Պաշտոնական արարղության ժամանակ Ալեքսանյանը հրաժարվել էր կրել արծաթե մեդալը։ Հայաստանի նկատմամբ իրականացվող մրցավարական «բեդպրեդելի» ֆոնին Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը շնորհարվորել էր Մուսա Եվլոևին։ «Փորձառու ու անվանի մրցակցի դեմ եզրափակիչ գոտեմարտում դրսևորեցիք երկաթյա կամք, հղկված տեխնիկա, հաջողության հասնելու նպատակասլացություն: Այդ վստահ, փայլուն հաղթանակը հրաշալի նվեր է մեր մարզիչների ու մեր երկրում հունահռոմեական ըմբշամարտի բոլոր սիրահարների համար», ասված էր Վլադիմիր Պուտինի շնորհավորական ուղերձում։ Սկանդալային գոտեմարտի և Ալեքսանյանի հայտարության ֆոնին Եվլոևի հաղթանակը որակելով փառահեղ և արդար Պուտինը ըստ էության «ծափահարել» էր մրցավարական ամենաթողությանը, որն իրականացվել էր լեգենդար հայ ըմբիշի նկատմամբ։ Ավելին, այդ տեսակ ուղերձով Պուտինը մարզաշխարհին փորձել էր ցույց տալ, որ Ռուսաստանը դեռևս ծանր կշիռ ունի սպորտային հարթակում և կարող են անել այն, ինչ ուզում է։ Փաստորեն, Պուտինի այս քայլը անպատասխան չմնաց։ Օլիմպիադայում սեփական դրոշի ներքո ելույթ ունենանլու հնարավորությունից զրկված պետության նախագահը պատասխան ցավոտ ապտակ ստացավ։ Ռուսաստանը ոսկի չունեցավ մի մարզաձևում, որտեղ 20 տարի շարունակ մրցակցությունից դուրս էր։ Այն, որ օլիմպիական խաղերում գերիշխում է կոռուպցիան և քաղաքականությունը՝ կարծում ենք արհերքելի է։ Ցավոք մենք դեռ պատրաստ չենք և չունենք հնարավորություն մեր իրական հաղթանակները ամրագրելու և տեղում ամուր կանգնելու։
Հայաստանից ոսկե մեդալ «գողացել» էին նաև 2016 թվականին Ռիոյում տեղի ունեցած օլիմպիական խաղերում։ Հավանականությունը մեծ է, որ կգողանան նաև 2024 թվականին Փարիզում կայանալիք օլիմպիադայում։ Վերջին զարգացումները ցույց տվեցին, որ մեծ միջոցառումներով միշտ էլ գտնվում են ավելի ուժեղ դերակատարներ։ Այո, Ալեքսանյանի «պարտությունից» հրճվող ռուս լրագրողները ու պաշտոնյաներն այսօր «ողբում» են Ավերինայի ձախողումը։ Մեր բազմաթիվ հայրենակիցներ էլ պնդում են, որ Ռուսաստանն արժանի ցավոտ հարվածը ստացավ, բայց․․․։ Թե Ալեքսանյանի և թե Ավերինայի հետ տեղի ունեցածն իրականում ողբերգություն է։ Իրականությունն այն է, որ սպորտային կարևորագույն փառատոնում մարզիկներին տրվող մեդալների գույնը որոշում են այլ անձիք։ Կարծում ենք շատ ավելի ընդունելի կլիներ, որ Ալեքսանայնն ու Ավերինան հայրենիք վերադառնային ոսկե մեդալներով։
Այդ դեպքում ոչ մրցավարների վրա թքելու կոչեր կհնչեին, ոչ հային հաղթելու ամպագորգոռ հայտարարություններ, ոչ հիասթափություն կլիներ, ոչ էլ արցունքներ։ Ամեն դեպքում ունենք այն, ինչ ունենք և մեր խնդիրը ոչ թե ուրիշի անհաջողությունով ուրախանալը պետք է լինի, այլ ավելի ուժեղ դառնալը։
