Ֆուտբոլի Հայաստանի ազգային հավաքականի Իտալիայից կրած գերխայտառակ պարտությունից հետո ջախջախվեց նաև մեր երիտասարդական հավաքականը: Մինչև 21 տարեկանների Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլում Հայաստանը երեկ Կատանիայում 6:0 հաշվով զիջեց Իտալիային: Ու փաստորեն երկու օրվա ընթացքում գլխավոր և երկրորդ հավաքականների մակարդակով Իտալիան Հայաստանին հաղթեց 15:1 հաշվով: Սա թերևս այն դեպքն է, երբ մարզական տեսանկյունից մղձավանջային հանդիպումները վերլուծելը ուղղակի անհնար է: Այն, ինչ մենք տեսանք, ֆուտբոլ չէր, նույնիսկ նման չէր ֆուտբոլին:
Իտալիայի ազգային հավաքականի գլխավոր մարզիչ Ռոբերտո Մանչինին հետխաղային մամուլի ասուլիսի ժամանակ հայտարարել է, որ ցավում է Հայաստանի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Աբրահամ Խաշմանյանի համար: Ցավում է, քանզի ժամանակակից ֆուտբոլում հավաքականների մակարդակով անկախ մրցակիցների խաղամակարդակների տարբերությունից նման հաշիվներ հազվադեպ են գրանցվում: Պարզագույն օրինակ: Օրեր առաջ աշխարհի գործող չեմպիոն Ֆրանսիայի ազգային հավաքականը սեփական հարկի տակ մրցեց Մոլդովայի հետ, որը կարգով համենայնդեպս չի գերազանցում Հայաստանի հավաքականին: Ֆրանսիացիները խաղացին մարտական կազմով, քանզի մրցաշարային առումով հանդիպումը կարևոր էր: Մոլդովացիները առաջ էին անցել հաշվի մեջ: Դաշտի տերերը հավասարեցրել էին այն մրցավարի թույլ տված կոպտագույն սխալի արդյունքում, իսկ հաղթական գոլը խփել էին 11 մետրանոցից: Համեմատությունը, կարծում ենք, տեղին էր և օբյեկտիվ՝ հաշվի առնելով նաև այն հանգամանքը, որ վաղուց արդեն ենթախմբում առաջին հորիզոնականը ապահոված իտալացիները Հայաստանի դեմ խաղացին երկրորդ կազմով:
Այսօր էլ մեր հայրենակիցները փնտրում են խայտառակության մեղավորներին: Չցանկանալով մանրանալ առկա բազմաթիվ խնդիրների մեջ՝ արձանագրում ենք հետևյալը. նման տապալումների համար պատասխանատվություն պետք է կրի ֆուտբոլային գերատեսչության ղեկավարը:
«Բնականաբար, խաղի համար թիվ մեկ պատասխանատուն մարզիչն է, սակայն Աբրահամ Խաշմանյանը երկու խաղ է, որ գլխավորում է հավաքականը։ Այսինքն՝ հիմա թիվ մեկ պատասխանատուն Արթուր Վանեցյանն է»,- երեկ լրագրողների հետ հանդիպմանը ասել էր ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր, ՀՖՖ գործկոմի անդամ Արեն Մկրտչյանը: Վերջինիս համոզմամբ՝ այն, ինչ կատարվել է ՀՖՖ-ում, մասնավորապես վերջին շրջանում, անընդունելի է իրենց համար, ու գործկոմի փակ նիստում իրենք քննարկել են դա: Մասնավորապես, ԱԱԾ-ն պայմանավորված խաղերի հետ կապված բացահայտումներ է արել, որը եղել է վերջին մեկուկես տարում, ու որևէ արձագանք չի եղել, նաև յուրացումների հետ կապված բացահայտումներ էր արել ոստիկանության 6-րդ վարչությունը, ու որևէ քայլ չի արվել վերջին մեկուկես տարում: Հարցին թե ֆուտբոլի ֆեդերացիայի գործկոմը քայլեր ձեռնարկո՞ւմ է Վանեցյանին ՀՖՖ նախագահի պաշտոնից հեռացնելու համար, Մկրտչյանը պատասխանել էր, որ այս պահին նման հարց օրակարգում չկա: Գործկոմի անդամը չէր բացառել, սակայն, որ Վանեցյանի հրաժարականի հարցը մոտ ժամանակներս կդրվի օրակարգում, որը կքննարկվի ՀՖՖ հերթական ժողովի ժամանակ:
Ու թեև Վանեցյանի պաշտոնանկության հարցը ֆորմալ առումով դեռևս գործկոմի օրակարգում չէ, այնուամենայնիվ ՀՖՖ նախագահի հեռացման օրակարգը փաստացի հայտնի է: Պայմանավորված հանդիպումների սխեմա, յուրացումներ, Հայաստանի պատմության մեջ ազգային հավաքականի մակարդակով ամենախոշոր հաշվով պարտություն: Այս ամենին կարելի է ավելացնել նաև Բարձրագույն խմբի առաջնությունում տիրող բարդակային իրավիճակը, անպատժելիությունն ու տրամաբանությունից զուրկ քայլերն ու գործողությունները: Ահա սա է Վանեցյանի հրաժարականի օրակարգը, որը ներկայացվեց նաև ՀՖՖ գործադիր կոմիտեի անդամի կողմից:
Իտալիայի հետ հանդիպումից արդեն անցել է երկու օր, սակայն տապալման թիվ մեկ պատասխանատուն որևէ հայտարարություն չի արել: Փոխարենը երկրպագուներից ներողություն են խնդրել Հայաստանի ազգային հավաքականի ֆուտբոլիստները, որոնց մեղքի բաժինը թերևս ամենափոքրն է: Գլխավոր մարզիչ Աբրահամ Խաշմանյանն էլ հայտարարել էր, որ ինքը պատրաստ է հեռանալ զբաղեցրած պաշտոնից, եթե ՀՖՖ ղեկավարությունը համարի, որ կատարվածի գլխավոր մեղավորն ինքն է: Իրավիճակը գնալով նմանվում է մանկապարտեզի:
Հստակ է մի բան՝ կատարվածից հետո պետք է հեռացվեն թե՛ Խաշմանյանը և թե՛ Արթուր Վանեցյանը: Հեռացվեն, քանզի պարզ է դառնում, որ նրանք ինքնակամ հեռանալու մտադրություն չունեն: Խաշմանյանը հայտարարել էր նաև, որ գրանցված կատարյալ ֆիասկոն արտացոլում է հայկական ֆուտբոլի ներկայիս վիճակը: Նույն շրջափուլում մերոնք հաղթել էին Հունաստանի, Բոսնիայի պես հավաքականներին, որից հետո ոգևորության մեծ ալիք էր բարձրացել: Կարելի՞ էր արդյոք ասել, որ այդ արդյունքները արտացոլում են հայկական ֆուտբոլի վիճակը: Ասել երևի թե կարելի էր, բայց…
Ամիսներ առաջ մեր ֆուտբոլը երևի թե այս աստիճան արատավորված չէր: Հիմա դանակը հասել է ոսկորին, և անհրաժեշտ է հնարավորինս շուտ ձերբազատվել արմատացած արատից:
