Հայաստանի երկու հավաքականներն ավարտեցին ելույթը ֆուտբոլի Եվրոպայի առաջնության որակավորման փուլում։ Հայաստանի մինչև 17 տարեկանների հավաքականը խմբային մրցաշարին մասնակցեց Մինսկում, իսկ մինչև 19 տարեկան աղջիկների հավաքականը՝ Բոսնիա և Հերցեգովինայում։ Սկսենք պատանեկան հավաքականից․ մերոնք ընդգրկված էին 13-րդ ենթախմբում Անգլիայի, Սլովակիայի և Բելառուսի հետ։ Առաջին տուրում Անգլիային 0։7 հաշվով զիջելուց հետո Հայաստանի հավաքականը 5։0 հաշվով պարտվել էր Սլովակիային։ Վերջին խաղում էլ մեր ֆուտբոլիստները 0։2 հաշվով զիջել էին Բելառուսին։ Փաստորեն, երեք խաղում կրելով նույնքն պարտություն Հայաստանի հավաքականը տապալվեց գնդակների 0։14 հարաբերակցությամբ։
Ի դեպ, վերջին երեք ընտրական մրցաշարերում Հայաստանի Մ-17 հավաքականը ոչ մի միավոր չի վաստակել և պարտվելով բոլոր 12 մրցավեճերում։ Ավելին, բոլոր այդ հանդիպումներում մերոնք պարտվել են չոր կամ խոշոր հաշվով։ Վերջին անգամ Հայաստանի տարիքային այս հավաքականը գոլ է խփել 2017 թվականի մարտի 23-ին 1։10 հաշվով զիջելով Գերմանիայի հավաքականին։ Բայցի այս պարտությունից այս շրջափուլում Հայաստանը 0։6 հաշվով զիջել էր Թուրքիային և 0։5 հաշվով Ֆինլանդիային։ Վիճակագրական տվյալները մեկնաբանելն ընդունեք, որ բարդ է։ Մենք գործ ունենք տարիքային մի հավաքականի հետ, որն արդեն 4 տարի է գոլ չի խփում։ Վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ պատանեկան ֆուտբոլը գտնվում է աղետալի վիճակում։ Անդրադառնանք նաև աղջիկների հավաքականին․ մերոնց հետ միևնույն ենթախմբում էին ընգրկված Բոսնիա-Հերցեգովինայի, Էստոնիայի և Մոնտենեգրոյի հավաքականները։ Առաջին տուրում Հայաստանի հավաքականը 0։13 հաշվով զիջել էր բոսնիացիներին, իսկ երկրորդ խաղում 0։4 հաշվով՝ Մոնտենեգրոյին։ Երեկ տեղի ունեցած վերջին տուրում Հայաստանի հավաքականը 0։6 հաշվով պարտվել էր արդեն Էստոնիային։ Երեք խաղում կրելով նույնքան պարտություն մեր աղջիկների հավաքականը ձախողվեց գնդակների 0։23 հարաբերակցությամբ։
Փաստորեն Հայաստանի երկու հավաքականները ընդհանուր առմամբ պարտվեցին 0։37 հաշվով։ Բոսնիայից կրած պարտությունից հետո ներկայացնելով մի աղջիկների հավաքականի վիճակագրական մի քանի տվյալ խոսել էինք նման թիմ ունենալու և պահելու նպատակահարմարության մասին։ Մասնավորապես, ո՞րն է նման թիմով Եվրոպայի առաջնությանը մասնակցելու նպատակը։ Արդյո՞ք երկնիշ թվով պարտվող հավաքականը կարող է ապագա ունենալ։ Արդյո՞ք մեղք չեն այն աղջիկները, որոնք խաղադաշտում փորձում են պայքարել, բայց պարտվում են 13։0 հաշվով։ Եվ վերջապես, արդյոք մեղք չենք մենք։ Վերջիվերջո 13։0 հաշվով պարտվող թիմը ներկայացնում է մեր պետությունը։ Որքանով է ճիշտ պետության պատվի հետ այս կերպ խաղալը։ Վերջին 5 տարիներին Հայաստանի աղջիկների Մ-19 հավաքականը գեթ մեկ գնդակ չի խփել ընտրական մրցաշարերում։ Ավելին 5 տարվա ընթացքում մերոնց միայն մեկ անգամ է հաջողվել պարտվել ոչ խոշոր հաշվով։ Մասնավորապես 2017 թվականին Հայաստանի հավաքականը ընդամենը 2։0 հաշվով զիջել է Շոտլանդիային։
2006 թվականից ի վեր ընտրական մրցաշարերում Հայաստանի հավաքականն անց է կացրել 15 հանդիպում և ընդհանուր առմամբ պարտվել գնդակների 0։93 հարաբերակցությամբ։ Այս ընտրական փուլում մերոնց «չհաջողվեց» գնդակների հարաբերակցությունը հասցնել 0։100-ի, բայց․․․։ Ֆուտբոլասերները որևէ կասկած չունեն, որ նման ցուցանիշի աղջիկների հավաքականը կարող է հասնել ընտրական հաջորդ մրցաշարում։ Այստեղ հարց է ծագում։ Արժե արդյոք մասնակցել ընտրական հաջորդ մրցափուլին։ Այս հարցը առաջին հերթին պետք է քննարկվի ՀՖՖ-ում։ Թիմ չունենալն ամենևին ամոթ չէ։ Իրականում ամոթ է Հայաստանի անվան դիմաց գրանցվող խայտառակ թվերը։
Եվ վերջապես որքան կարելի է սթրեսի ենթարկել պատանի ֆուտբոլիստներին, որոնք այնուամենայնիվ սիրում են ֆուտբոլը, երազում են դառնալ իսկական ֆուտբոլիստ։
