Օգոստոսի 1-ին հայտարարվեց, որ էլեկտրաէներգիայի թանկացման սուբսիդավորումը կառավարությունն իրականացնելու է Որոտանի ՀԷԿ-երի կասկադի վաճառքի գումարից:
Թե ինչու էր Հայաստանի կառավարությունը մինչև վերջին պահը, մինչև թանկացման որոշման ուժի մեջ մտնելը հանրությունից գաղտնի պահում սուբսիդավորման աղբյուրը՝ մնում է միայն գուշակել. կա՛մ կառավարությունը այլ աղբյուրներ է փնտրել և չի գտել, կա՛մ էլ փորձել է այլ պատասխաններ ու բացատրություններ գտնել սուբսիդավորման աղբյուրի մասին հարցին՝ հրաշալի հասկանալով, որ Որոտանի կասկադը ըստ էության ևս պետական գույք է, այսինքն՝ հանրային սեփականություն է, որի վաճառքից ստացված գումարով էլեկտրաէներգիա սուբսիդավորելը ըստ էության կրկին նշանակում է ՀԷՑ-երում գողությունը սուբսիդավորել հանրության հաշվին:
Այսինքն՝ կառավարությունը, որ հայտարարել էր, թե իբր ոչ մի բյուջետային գումար չի ծախսելու սուբսիդավորման վրա, ըստ էության հանրային ունեցվածքի վաճառքից ստացված գումարի մի մասն է ծախսում այդ նպատակի համար՝ այդպիսով հասարակությանը ստիպելով իր ունեցվածքով վճարել ՀԷՑ-երի հին և շատ հավանական է՝ նոր սեփականատերերին:
Հին սեփականատերը, այսինքն՝ ռուսական «Ինտեր ՌԱՕ»-ն, փաստորեն ստանում է իր ուզածը, և ըստ էության իր ուզածը կստանա նաև նոր սեփականատերը, որը, ամենայն հավանականությամբ, կարող է «Տաշիր գրուպի» հիմնադիր, ռուսաստանցի միլիարդատեր Սամվել Կարապետյանը լինել:
Այսինքն՝ բոլորը այդպիսով հասարակության հաշվին գոհ կմնան, իսկ հետո հավանական է, որ նոր սեփականատերը հայտարարի, որ էլեկտրաէներգիայի թանկացման կարիք չկա և այդպիսով նաև փորձի, այսպես ասած, հասարակական կապիտալ կուտակել առաջիկա քաղաքական պրոցեսների համար, որոնց Կարապետյանը, ամենայն հավանականությամբ, ինչ-որ ուժի տեսքով մասնակցելու է:
Արդյունքում Հայաստանի էներգետիկ համակարգում հայ-ամերիկյան բացառիկ գործարքից ստացված եկամտի մի զգալի մասը կծառայի ոչ թե հասարակությանը, հասարակության համար կարևոր նպատակներին, այլ կգնա ընդամենը ներհամակարգային պայմանավորվածությունների սպասարկմանը: Այսինքն՝ ըստ էության դասական հայաստանյան մեխանիզմ, որը իրականացվում է հերթական անգամ՝ պարզապես մի քիչ, այսպես ասած, նոր փաթեթավորմամբ:
Դրա արդյունքում, ըստ էության, զգալիորեն կնվազի Որոտանի և ռազմավարական, և տնտեսական կարևոր նշանակությամբ գործարքի հանրային՝ թեկուզ անուղղակի էֆեկտիվությունը:
