Ադրբեջանի ԱԳՆ-ն պատասխանել է Հայաստանի ԱԱԾ՝ ականապատ տարածքների նոր քարտեզներ Բաքվին տրամադրելու պատրաստակամությանը: Ի գիտություն ընդունելով Հայաստանի ԱԱԾ հայտարարությունը, պաշտոնական Բաքուն այնուհետեւ քարոզչական հարձակման է անցել՝ ներկայացնելով այնպես, որ Հայաստանը երեսուն տարի շարունակ ականապատել է Ադրբեջանի տարածքները եւ շարունակել՝ նույնիսկ 2020 թվականից հետո:
Բաքուն պատրաստվում է Հայաստանի «ականային ահաբեկչության» թեմայով խորհրդաժողով անցկացնել: Ալիեւի իշխանությունը հռչակած «մեծ վերադարձի» ծրագրի հետ լրջագույն խնդիրներ ունի: Մարդիկ չեն ցանկանում վերադառնալ «հարազատ» վայրեր: Վերջերս Սումգայիթում հրդեհ է բռնկվել հանրակացարանային շենքի հարկաբաժնում, որտեղ տասնմեկ ընտանիք էր բնակվում: Նրանք Լաչինի, Կուբաթլուի եւ Ջեբրայիլի շրջանից էին: Ըստ երեւույթին, կազմակերպվել է այնպես, որ անօթեւան մնացած մարդիկ հարկադրված լինել «առանձնատան բանալիներ ստանալ» Ալիեւի առաջարկած որեւէ բնակավայրում:
Փաստ է, որ խնդրո առարկա տարածքներն Ադրբեջանի կողմից ղարաբաղյան առաջին պատերազմում ականապատվել են: Փաստ է, որ ընդհուպ մինչեւ քառասունչորսօյա պատերազմի սկիզբը Լեռնային Ղարաբաղում ականազերծման աշխատանքներ են իրականացվել, այդ թվում՝ միջազգային կազմակերպությունների օաժանդակությամբ: Ադրբեջանը ականապատման քարտեզներ տրամադրե՞լ է: Որեւէ մեկը հաշվառե՞լ է, թե ադրբեջանական ականներից, չպայթած կասետային ռումբերից քանի՞ խաղաղ բնակիչ է զոհվել Արցախում: Տասնյակ երեխաներ են զոհվել, ծերեր եւ կանայք, այդ թվում՝ Ստեփանակերտում եւ արվարձաններում: Ո՞վ պետք է համադրի այդ փաստերը եւ ներկայացնի միջազգային հանրությանը: Ինչի՞ մասն է խոսում կամ, ավելի ճիշտ, չի խոսում հայկական կողմերի այս երկյուղածությունը, զգուշավորությունը:
Ի՞նչ է իրենից ներկայացնում բանակցային գործընթացը: Դա արտգործնախարարների եւ պետության առաջին դեմքերի հանդիպումների շարք չէ միայն: Կողմերի ռեսուրսը ձեւավորվում է ոչ միայն գետնի վրա իրավիճակից, այլեւ բազմաթիվ հանգամանքներն գնահատելու եւ դիվանագիտական զինանոցում ներառնելու կարողությունից: Եթե խոսքը «միլիոնավոր ականների» մասին է, ապա պատերազմի քառասունչորս օրերին Ադրբեջանը պետք է միայն ականների պայթյունից հազարավոր զոհեր ունենար: Ունեցե՞լ է: Պաշտոնական տվյալներով՝ ոչ: Իսկ ինչու՞ Ջեբրայիլի տարածքում ադրբեջանցի զինվորականը հայկական ականի զոհ չի դարձել, բայց խաղաղ բնակիչն այսօր այնտեղ չի կարող վերադառնալ:
Իսկ առհասարակ Հայաստանն ինչու՞ է նման ծանրագույն պատասխանատվության տակ մտնել եւ շարունակում է մտնել: Առաջին պատերազմի հրադադարի կողմ է Պաշտպանության բանակը, Լեռնային Ղարաբաղը եւ ցանկացած խնդիր պետք է ժամանակին հասցեագրվեր Բաքու-Ստեփանակերտ կոմունիկացիային: Այդ ռեսուրսը չի օգտագործվել: Եւ Բաքուն նույնիսկ Հայաստանի պատրաստակամությունն է Հայաստանի դեմ օգտագործում: Այն դեպքում, երբ զինադադարի հաստատումից հետո Հայաստանի դեմ երկու ագրեսիա է իրականացրել, տարածքներ օկուպացրել եւ նախագահի մակարդակով հայտարարում է, որ մեկ մետր իսկ զբաղեցրած դիրքերից ետ չի քաշվի: Իսկ ինչու՞ է Հայաստանն ամեն անգամ դիվանագիտական ական ստեղծում:
