«Առաջին լրատվական»-ի հարցերին պատասխանել է Արցախի խորհրդարանի նախկին պատգամավոր, քաղաքական մեկնաբան Վահրամ Աթանեսյանը:
-Պարոն Աթանեսյան, Դուք անդրադարձել էիք Լաչինի միջանցքը փակելու իրական դրդապատճառներին։ Կարծո՞ւմ եք՝ նոյեմբերի 9-ի ստորագրված համաձայնագրին մենք տեր չենք կանգնե՞լ, դրա համար ունենք այս վիճակը։
-Ես Լաչինի միջանցքի փակման թեմայով միայն մի բան եմ ասել․ մենք ժամանակին պետք է նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթով սահմանված հասկացությունը գետնի վրա դարձնեինք իրական՝ միջանցքի սկիզբ, լայնք, ավարտ:
– Հայաստանի իշխանությունները այս ամբողջ ընթացքում պարբերաբար խոսել են սահմանազատման և սահմանագծման անհրաժեշտությունից, բայց ադրբեջանական կողմը դեռ քայլեր չի անում այդ ուղղությամբ։ Տեսականորեն որքանո՞վ էր հնարավոր այդ օրերին իրականացնել դա:
-Հայաստանը բանակը պետք է տեղաբաշխեր այն գծով, որ ինքը ճանաչում է որպես Ադրբեջանի հետ պետական սահման։ Դա չի արվել, իրականությունը սա է։
– Իսկ հիմա այս իրավիճակում ի՞նչ է հնարավոր անել:
-Այս իրավիճակում չափազանց դժվար է կանխատեսում անել։
– Երբ ասում եք իշխանություն, նկատի ունեք և Հայաստանի, և Արցախի իշխանությունների՞ն։ Պատասխանատվության չափաբաժինն ո՞ւմն է։
-Եթե խոսքը Հայաստանի սահմանի մասին է, պատասխանատուն Հայաստանի իշխանությունն է, Լաչինի միջանցքի և նոր շփման գծի քարտեզագրման առումով, իհարկե, Արցախի իշխանությունը պետք է շահագրգիռ լիներ:
– Իսկ ընդդիմությունն ունի՞ պատասխանատվության իր չափաբաժինը։
-Իհարկե։ Բայց դա իշխանության պատասխանատվության հարցը չի հանում։ Իշխանությունը պարտավոր էր սառնասրտորեն անել այն, ինչ հնարավոր էր։
-Իսկ ինչո՞ւ չարեց, պահը բաց թողեց։
-Երբ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբը ապստամբում է վարչապետի դեմ, ստեղծում ֆորս-մաժոր, կառավարությունը կաթվածահար վիճակում չի կարող օպտիմալ որոշում ընդունել։ Այլ բան է, թե ո՞վ և ինչու՞ էր «գեներալական խռովություն» կազմակերպել։
– Խռովության կազմակերպիչները արդյոք ընդդիմության ներկայացուցիչնե՞րը չեն։
-Կդժվարանամ հասցեական գնահատական հնչեցնել։ Բայց որ ընդդիմությունը սատարում էր ԳՇ -ին՝ փաստ է։
