Որ առաջիկա ընտրություններում ներիշխանական դերերը բաժանելը Սերժ Սարգսյանի համար լինելու է շատ դժվար առաքելություն՝ երևի թե կասկած չկա:
Բանն այն է, որ իշխանական համակարգի բոլոր առանցքային դերակատարները հասկանում են իրավիճակի, ժամանակի պատմականությունն ու վճռորոշությունը, և բոլորը Սերժ Սարգսյանից անվտանգության հնարավորինս բարձր երաշխիքներ են ուզում: Իսկ համակարգում այդ երաշխիքները տրվում են լիազորությունների տեսքով, այսինքն՝ ինչքան շատ բան է քեզանից կախված և ինչքան շատ սեգմենտ ես դու կառավարում կամ վերահսկում, ինչքան մեծ դաշտ է դրվում քո տրամադրության տակ, այդքան դու ունես ինքդ քո ճակատագիրը տնօրինելու հնարավորություն, իհարկե՝ իշխանական ճակատագրի տնօրինման տիրույթի սահմաններում: Այսինքն՝ եթե իշխանության ճակատագիրը վճռված է, արդեն քո դերը քո ճակատագրին ոչնչով օգնել չի կարող, եթե չասեմ հակառակը՝ կարող է լրջորեն վնասել: Բայց դա այլ թեմայի շրջանակում: Իսկ առայժմ արձանագրենք, որ Սերժ Սարգսյանը կանգնած է դերերը բաշխելու բարդ խնդրի առաջ, որովհետև ցանկացողները ավելի շատ են, քան կարևոր դերերը:
Հենց դերաբաշխման բարդ գործընթացը հանգուցալուծելու շրջանակում է պետք դիտարկել ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանին ՀՀԿ նախընտրական շտաբի պետ նշանակելու մասին որոշումը, որն ըստ «Ժամանակ»-ի ունեցած տեղեկության, կայացրել է Սերժ Սարգսյանը: Այդ որոշումը այդքան էլ զարմանալի չէ: Բանն այն է, որ Հովիկ Աբրահամյանը ՀՀԿ նախընտրական ցուցակը գլխավորելու հավակնորդ էր, ու ինքն էլ ուներ այդպիսի հավակնություններ: Նրա մրցակիցը Տիգրան Սարգսյանն էր՝ վարչապետը: Սակայն այդ բարդ ընտրության մեջ Սերժ Սարգսյանը կարծես թե չկարողացավ կողմնորոշվել կամ կողմնորոշվեց, բայց չկարողացավ իր կողմնորոշումը ներկայացնել «Հանրապետականին» կամ ընդհանրապես իշխանական համակարգին, ու ստիպված եղավ անձամբ գլխավորել ցուցակը: Համենայնդեպս, բոլոր հանրապետականներն ասում են, որ Սերժ Սարգսյանն է լինելու ՀՀԿ նախընտրական ցուցակի առաջին համարը: Բայց չէ՞ որ կա երկրորդը, այսինքն՝ պարզ է, որ հիմա էլ նրանից հետո երկրորդի կռիվն էր գնալու: Ու Հովիկ Աբրահամյանին նախընտրական շտաբը տալը երևի թե հենց այդ կռվի հանգուցալուծման մի ձև է:
Բանն այն է, որ Սերժ Սարգսյանի եռամյա նախագահական հռետորաբանությունը պարզապես աբսուրդային կդարձնի իշխանական դասավորությունում Տիգրան Սարգսյանին Հովիկ Աբրահամյանից հետո դնելը: Տիգրան Սարգսյանին հետո դնելով՝ Սերժ Սարգսյանը ջուրն է գցելու իր բոլոր ելույթները բարեփոխումների մասին: Դա, իհարկե, չի նշանակում, որ Տիգրան Սարգսյանն իրական ու նվիրյալ բարեփոխիչ է, իսկ Աբրահամյանը՝ ոչ: Տիգրան Սարգսյանի բարեփոխումների հետևանքով է, որ Հայաստանում արտագաղթը նոր թափ է հավաքել, որ արդեն արտագաղթում է նույնիսկ խոշոր բիզնեսը՝ իր ներդրումները ոչ թե Հայաստանում, այլ արտասահմանում կատարելով, որ անգամ փոքր ու միջին բիզնեսը նախընտրում է Վրաստան գնալ, քան մնալ Հայաստանում և գոյության կռիվ տալ բարեփոխումների դեմ: Բայց դա էլ այլ թեմայի շրջանակում: Պարզապես խնդիրն այն է, որ Տիգրան Սարգսյանի մոտ իմիջա-ինտելեկտուալ շղարշը դեռ պահպանվում է, իսկ բացի այդ էլ՝ միջազգային կառույցներն են Սերժ Սարգսյանից պահանջում, որ Սարգսյանին պահի իր կողքին: Ահա թե ինչու ոչ ոք նրան չի հասկանա, եթե Հովիկ Աբրահամյանը լինի Տիգրան Սարգսյանից առաջ: Բայց Հովիկ Աբրահամյանն ու իշխանական համակարգի վերարտադրությանն անմնացորդ նվիրված շատ շրջանակներ էլ չեն հասկանա Հովիկ Աբրահամյանի հետ լինելը:
Սերժ Սարգսյանն արդյունքում կարծես թե իրականացնում է մեկ քայլ հետ, երկու քայլ առաջ կոմբինացիա՝ Հովիկ Աբրահամյանին դնելով ցուցակում Տիգրան Սարգսյանից հետ, փոխարենը՝ նրան դարձնելով նախընտրական շտաբի պետ: Երևի թե մենք գործ կունենանք հենց այդ կոմբինացիայի հետ: Իրականում նախընտրական շտաբը, խոսքն իհարկե իշխանության նախընտրական շտաբի մասին է, ընտրությունների օրերին դառնում է Հայաստանի իրական կառավարություն, այսինքն՝ բոլոր հարցերն այնտեղ են լուծվում, կառավարումը երկրի իրականացվում է նախընտրական շտաբի, ոչ թե կառավարության միջոցով: Այլ կերպ ասած՝ Հովիկ Աբրահամյանին Սերժ Սարգսյանը դարձնելու է նախընտրական Հայաստանի իրական կառավարիչը, իսկ Տիգրան Սարգսյանը շարունակելու է մնալ նախընտրական շղարշ: Բայց այդ ամենում, իհարկե, էականն այն է, որ Հովիկ Աբրահամյանին նախընտրական շրջանում դարձնելով իրական կառավարիչ՝ Սերժ Սարգսյանը փաստացի ցույց է տալիս, թե իշխանությունն ինչ մեթոդներով է պատրաստվում ընտրությունն անցկացնել: Հովիկ Աբրահամյանին նախընտրական շտաբի պետ նշանակելը Գարեգին Ազարյանին նոր ԿԸՀ նախագահ նշանակելու տրամաբանական շարունակությունն է, ինչը վկայում է, որ նոր ընտրություններն էլ Սերժ Սարգսյանի և իշխանության համար լինելու են հնի տրամաբանական շարունակությունը՝ նույն մեթոդներով, նույն մոտեցումներով և արժեքներով: Չէ՞ որ ինչպես Ազարյանն էր 2008-ի ընտրության որակի խորհրդանիշներից մեկը, այդպես էլ Հովիկ Աբրահամյանը, ով նախագահի թեկնածու Սերժ Սարգսյանի շտաբի պետն էր:
