Հայաստանի արտաքին գործերի նախարար Միրզոյանը փետրվարի 6-7-ը կայցելի Բեռլին, որտեղ հանդիպում կունենա Գերմանիայի արտգործնախարար Անաբելա Բերբոկի հետ: Դրանից հետո նախատեսված է երկու նախարարների մամուլի ասուլիսը: Արարատ Միրզոյանի Գերմանիա այցը տեղի է ունենում Անաբելա Բերբոկի շուրջ ստեղծված աղմկոտ իրավիճակի պայմաններում: Օրեր առաջ նա հայտարարել էր, որ Եվրամիությունը պատերազմում է Ռուսաստանի դեմ: Այդ հայտարարությունը ոչ միայն աղմուկ էր առաջացրել ՌԴ ղեկավարության շրջանում, այլ նաև հենց Գերմանիայում: Գերմանիայի կանցլեր Շոլցը Բերբոկի այդ հայտարարություններից հետո ստիպված էր մեղմել դրա առաջացրած աղմուկը, խոսելով ՌԴ դեմ պատերազմի մեջ չներքաշվելու մասին: Արևմտյան, մասնավորապես Գերմանիայի մեդիայում և փորձագիտական շրջանակներում խոսակցություն ծավալվեց այն մասին, որ կանցլերն ու արտգործնախարարը ունեն որոշակի տարաձայնություններ և հնարավոր է, որ Շոլցը դիտարկում է նաև արտգործնախարար Բերբոկին փոխարինելու հարցը: Բերբոկը մեդիա-փորձագիտական շրջանակում դիտարկվում է ԱՄՆ ազդեցության տակ գտնվող գործիչ:
Միաժամանակ բավականին նկատելի է, որ Գերմանիան փորձում է պահպանել Եվրամիության առաջատար խաղացողի դերն ու մի կողմից անշուշտ աշխատելով ԱՄՆ հետ, մյուս կողմից կուլ չգնալ ամերիկյան քաղաքականությանը, որի հետ ընդհանրություններից զատ կան այդուհանդերձ նաև շոշափելի ռազմավարական տարաձայնություններ: Գերմանիան այդ հարցում ունի թերևս շահընկեր ի դեմս Ֆրանսիայի, որը նույնպես խոսում է «եվրոպական սուվերենության» մասին և հունվարի 22-ին այդ տոնայնությունը արտահայտվել էր նաև Մակրոն-Շոլց հանդիպմանը, որ Փարիզում տեղի էր ունեցել ֆրանս-գերմանական պայմանագրի 60-ամյա հոբելյանի առիթով, ինչը դիտվում է ժամանակակից Եվրոպայի առանցքային փաստաթղթերից մեկը:
Բարդ և հարաբերական այս իրավիճակում տեղի է ունենում Հայաստանի արտգործնախարարի այցը Գերմանիա, որի նպատակը թերևս պետք է լինի Հայաստանի անվտանգության ճարտարապետությանն առնչվող հարցերի քննարկումն ու ռիսկերի կառավարումը, ներառյալ բնականաբար արցախյան բաղադրիչն ու այդ թվում Լաչինի միջանցքի խնդիրը: Երևանի համար «ներգերմանական» բավականին նուրբ վիճակն անշուշտ այդքան էլ ոգևորիչ լինել չի կարող, քանի որ, օրինակ կարող է առաջանալ պարզ հարց, թե որքան կայուն կարող է լինել Բերբոք-Միրզոյան բանակցությունը, եթե Գեևմանիայում կա արտաքին գործերի նախարարի և կանցլերի հայացքների որոշակի տարբերություն: Դրամատիզացնել դա իհարկե չարժե, սակայն այդուհանդերձ դա ամենալավ միջավայրը չէ: Մյուս կողմից, սա կարող է բարդացնել Երևանի աշխատանքը, սակայն ամենևին չի նվազեցնում դրանում գերմանական ուղղության կարևորությունը, այդ թվում հաշվի առնելով նաև որոշակի հետագծային իրողություններ, որ հասնում են մինչև 2013-16 վճռորոշ թվականներ, երբ խմորվում էին և բեկումնային փուլ մտնում Հայաստանի և Արցախի շուրջ երեկվա և այսօրվա զարգացումները:
Ի դեպ, 2016-ի ապրիլի քառօրյայի զինադադարի հաջորդ իսկ օրը Սերժ Սարգսյանն այցով հենց Գերմանիայում էր, որտեղ կանցլեր Մերկելի հետ հանդիպմանն արեց կարևոր հայտարարություններ: Այսօր իհարկե Մերկելի Գերմանիան չէ, կամ ավելի շուտ՝ այդ Գերմանիայից մնացել է նախագահ Շտայնմայերը, որը Մերկելի արտգործնախարարն էր վերը նշված կարևոր ժամանակահատվածում: Շտայնմայերի հետ օրեր առաջ հեռախոսազրույց էր ունեցել Հայաստանի նախագահը:
