Վլադիմիր Կազիմիրով. «ԼՂ խնդրի կարգավորման գործընթացում խոչընդոտը զիջումներին պատրաստ չլինելն է»

Ռուսաստանյան Время Новостей թերթում հրապարակած իր հոդածում ԵԱՀԿ ՄԽ նախկին համանախագահ Վլադիմիր Կազիմիրովը գրում է, որ մինչեւ ընթացիկ տարվա վերջը քաղաքական-դիվանագիտական օրացույցը ԼՂ հակամարտության վերաբերյալ բավականին հիշարժան պահեր կստեղծի` հաճախ անարդյունք, բայց երբեմն նաեւ լուրջ եւ հօգուտ խաղաղ կարգավորման: ԼՂ խնդիրը չեն կարող շրջանցել նոյեմբերի 7-ին Ադրբեջանի խորհրդարանական ընտրություններում` կուսակցությունները եւ դաշինքները. նույնիսկ կարող են մրցել խնդիրը ցանկացած ճանապարհով լուծելու խոստումներով եւ պատերազմի կոչերով: Կազիմիրովը հիշեցնում է , որ շուտով ամփոփվելու են հոկտեմբերի 3-14-ը ԼՂ-ի հարակից տարածքներ ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների փաստահավաք առաքելության արդյունքները, թեև հազիվ թե անակնկալներ լինեն: Դեկտեմբերի սկզբին չի բացառվում ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայում պայքարի նոր փուլը` Ադրբեջանի ներկայացրած «Իրավիճակն Ադրբեջանի օկուպացված տարածքներում» բանաձեւի նախագծի վերաբերյալ, որի քննարկումը նախորդ նստաշրջանի ժամանակ հետաձգվել էր մինչեւ հաջորդ նստաշրջան: «Բոլոր այդ գործողություններն ավելի շատ կխանգարեն ԼՂ շուրջ բանակցություններին, քան կօգնեն: Մինչեւ տարեվերջ նախատեսված են մի շարք քայլեր, որոնք կնպաստեն բանակցային գործընթացին: Այդ քայլերի թվում են ՄԽ համանախագահների այցը տարածաշրջան, բարձր եւ բարձրագույն մակարդակով հանդիպումները, ինչպես նաև դեկտեմբերի սկզբին Աստանայում նախատեսված երկար սպասված ԵԱՀԿ գագաթաժողովը: Դժվար թե այս ամենը բեկում մտցնի ԼՂ հակամարտության կարգավորման գործում, քանի որ մի շարք կարևոր հարցերի շուրջ կողմերի դիրքորոշումները շարունակում են հակադիր մնալ: Սակայն չեն բացառվում նաև աստիճանական տեղաշարժերը»,- նշում է նախկին համանախագահը:
Նա կարծում է, որ շփման գծում իրավիճակի շտապ կարգավորումն անհրաժեշտ է, քանի որ հակամարտության շուտափույթ կարգավորման ձգտումը բավարար չէ. «Ներկայում կողմերը հաճույքով մեղադրում են միմյանց, իսկ երբեմն միջնորդներին՝ բանակցութուններում առաջընթացի բացակայության համար, թեև դա պայմանավորված է իրենց իսկ անդրդվելիությամբ: Կողմերից մեկն անթույլատրելի է համարում ստատուս քվոն եւ ձգտում է հասնել հակամարտության սեփական պայմաններով եւ ոչ թե փոխզիջումային կարգավորման: Սակայն նա խոսք անգամ չի ասում այն մասին, թե հրադադարի 16 տարիներից որքան ժամանակ է կորել իր իսկ մեղքով»:
Կազիմիրովը այնուհետեւ ամփոփում է. «ԼՂ խնդրի կարգավորման ճանապարհին լրջագույն խոչընդոտը հասարակությունների՝ զիջումների գնալու անպատրաստ լինելն է: Դրա հաղթահարմանն ուղղված աշխատանք գրեթե չի կատարվում, իսկ ներքին քարոզչությունը գովերգում է զիջումների անթույլատրելիությունը: Սակայն առանց զիջումների վեճերի, առավել եւս` հակամարտությունների կարգավորում չի լինում: Իզուր չեն ասում, որ փոխզիջումն ավելի կարեւոր է, քան հաղթանակը»: