Երբ մենք հաղթեցինք Արցախյան առաջին պատերազմում, մեր երկրի ղեկավարն իրեն պահեց հաղթողի վեհանձնությամբ, ինչը չենք կարող այսօր ասել Ադրբեջանի նախագահի մասին՝ նրա պահվածքը, մեղմ ասած՝ պարզապես զզվելի է։
Ինչպե՞ս հասկանալ Իլհամ Ալիևի ծաղրանքի տիրաժավորումը հայկական մեդիա տիրույթում։ Ո՞ր օրվանից Ադրբեջանի նախագահը դարձավ մեջբերվող դասական հայկական իրականության մեջ, և արդյո՞ք Իլհամ Ալիևի միջոցով պետք է պայքարել Նիկոլ Փաշինյանի դեմ․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին քաղաքագետ Էդգար Վարդանյանը պատասխանեց․ «Այն, ինչ ասում է Իլհամ Ալիևը, ըստ էության, ասվել էր միշտ, ասվել է ամբողջ պատերազմի ընթացքում։ Խոսքը հռետորաբանության մասին է։ Պարզ է՝ իրադարձություններին համահունչ բովանդակությունը կարող է փոխվել, բայց ընդհանուր առմամբ, այդ նրա հռետորաբանությունը, փիլիսոփայությունը, քաղաքական մտածողությունը նույնն է եղել և հիմա էլ այդպես է։ Շատ թեզեր, կարծում եմ, որ հայաստանյան որոշ քաղաքական շրջանակներին ձեռնտու են նրանց շահերի տեսակետից։ Որոշ հայաստանյան քաղաքական շրջանակներ ասում են, որ իշխանությունները դավաճան են, ապիկար են և այլն։ Այսինքն՝ ամենածայրահեղ բնորոշումներն է տրվում»։
Իրական մտավորականները լռում են, իսկ որոշ խմբեր էլ մտավորականների անվան տակ փորձում են հայտարարություններ տարածել և փրկիչի դերում հանդես գալ։ Ինչպիսի՞ն է ձեր կարծիքը «Առաջին լրատվական»-ի հարցին քաղաքագետ Սուրեն Պետրոսյանը պատասխանեց․ «Նախ, պետք է կարողանանք սահմանել, թե ովքեր են մտավորականները։ Ինձ համար այն, ինչ կատարվում է, անհասկանալի է, թե ովքեր են մտավորականները և ինչպես են որոշում ժողովրդական արտիստ, ժողովրդական երգիչ կոչումները, ովքեր և ինչ ցուցիչներով, սանդղակով են դա գնահատում և տարածում ամբողջ հասարակության վրա»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
