«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է քաղաքագետ Լևոն Շիրինյանը։
– Պարոն Շիրինյան, մամուլում տեղեկություններ կան, որ առաջիկա օրերին ՀՀ վարչապետը մեկնելու է Մոսկվա, և այնտեղ հնարավոր է եռակողմ հանդիպում՝ Ռուսաստանի ու Ադրբեջանի նախագահների հետ։ Ի՞նչ սպասել այս հանդիպումից։
– Ինչ-որ կետից պետք է սկսվի հարաբերությունների հաստատումը։ Պետք է Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները ճշգրտել, կան բաներ, որոնցից մենք տեղյակ չենք։ Իսկ Ադրբեջանի հետ հավանաբար կոնտակտներ պետք են։
– Բաքվի հռետորաբանության ֆոնին ի՞նչ կոնտակտներ են հնարավոր։
– Բնական է, որ նրանք պետք է ճնշողի, հաղթողի դիրքերից հանդես գան։ Ճիշտ այնպես, ինչպես Հայաստանը 1994 թվականից հետո։ Օրակարգից տեղյակ չեմ, բայց որ պետք է սկսվի՝ կասկած չկա։ Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների հաստատում ևս պետք է ադրբեջանա-ռուս-թուրքական մերձեցման պարագայում։ Եվ այս ֆոնին վարչապետը պետք է մեկ բան իմանա՝ ինքը ամբողջական լեգիտիմությամբ, առանց ընկճվածության, Հայաստանի շահերի պաշտպանության համար պետք է գնա Մոսկվա՝ թքած ունենալով Հայաստանում առկա կեղտոտ խոսակցությունների վրա։ Հիմնականում նմանատիպ խոսակցություններ են, թե ՀՀ վարչապետը չի կարող բանակցել։ Հայաստանի բանակը 44 օր կռվել է կոալիցիոն ուժերի դեմ, և որոշակի արդյունքով պատերազմ է եղել։ ՀՀ վարչապետը պետք է իմանա, որ Հայաստանում ու Սփյուռքում իրեն սատարում են։ Գողապետության քարոզչամեքենայի վրա պետք է թքած ունենալ։ Նրանք անում են ամեն ինչ Ադրբեջանին օգնելու համար, իսկ վարչապետը չպետք է այդ սադրանքներին տրվի։
– Ընդդիմությունը, Ձեր կարծիքով, եղած համաձայնագրին այլընտրանք առաջարկո՞ւմ է։
– Իրենք ոչինչ չեն առաջարկում։ Առաջարկում են այլընտրանք՝ վերադառնալ գողապետության շրջանին։ Մարդիկ ասել են, որ ընդունում են հրադադարի բոլոր պայմանները և փորձ ունեն։ 26 տարի կուտակել են ահռելի փորձ հայրենիքը Ադրբեջանին վերադարձնելու համար։ Իրենց պատրաստած բանակն էլ տեսանք՝ Մովսես Հակոբյան-Սեյրան Օհանյանի գլխավորությամբ։ Իրենց փորձը մեզ պետք չէ։ 44 օր մենք կռվել ենք այդ կոալիցիայի դեմ։
– Մեծ հաշվով կարող ենք ասել, որ այդ ուժերը զբաղեցնում են հրապարակը, որպեսզի եղած համաձայնագրին այլընտրանք չթողնեն։
-Իրենք մինչև Նոր տարի բացարձակ ձախողվել են իշխանափոխության իրենց փորձերով։ Երկրորդը՝ փորձեցին հուզումներ առաջացնել, բայց ստացվեց հակառակը։ Նոր տարուց հետո էլ սկսել են պետական ինստիտուտների ու պաշտոնյաների վարկաբեկման գործընթաց։ Բայց դա էլ ոչինչ չի տալու։ Գողական բարքերի վերադարձ չի լինելու։ Ինչքան էլ եկեղեցին, կաթողիկոսը իրենց հովանավորեն՝ ոչնչի չեն հասնելու։ Վարում են ինտրիգային քաղաքականություն, ինչով Հայաստանն աչքի է ընկել 30 տարիների ընթացքում։ Դա Հայաստանին ոչ մի օգուտ չի բերել, օգնել է միայն Ալիևին։
– Այսինքն՝ այս ուժերն էլ այսօր օգնում են Ալիևի՞ն։
– Իհարկե օգնում են։ Բա հո ՀՀ իշխանություններին լավություն չե՞ն անում։ Բայց քանի որ ժողովուրդն իր սկզբունքների ու ընտրության մեջ անդրդվելի է, ՀՀ վարչապետը պետք է նրանց կարծիքը հաշվի չառնի ու առանց ընկճվածության ներկայանա այդ հանդիպմանը՝ նկատի ունենալով բացառապես Հայաստանի Հանրապետության շահերն ու հայ ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը։ Նման տեսակետ են պնդել նաև ԱՄՆ-ի ու Ֆրանսիայի համանախագահները։ Վարչապետը պետք է գնա արժանապատվորեն, քանի որ մեր բանակն էլ է կռվել արժանապատվորեն։ Ոչնչից վախենալ պետք չէ։
