Ռուսաստանը ողջունում է Մոսկվայում հանդիպելու Հայաստանի և Ադրբեջանի ղեկավարների պատրաստակամությունը, հայտարարել է ՌԴ ԱԳՆ նախարարի տեղակալ Ռուդենկոն: Ռուսաստանն այս պահին, թերևս, չի կարող անել այլ բան, քան ողջունելը, որովհետև հանդիպում կազմակերպելու համար պետք է այդ հանդիպման որևէ արդյունքի հասնելու կարողություն, ինչը Ռուսաստանն այս պահին չունի: Խոսքը, իհարկե, նախ և առաջ պատերազմի դադարեցման հասնելու կարողության մասին է, որը Մոսկվան չունի, այլապես չէր էլ սկսի պատերազմը: Պատերազմը սկսել է Թուրքիան, բայց այն պատճառով, որ Ռուսաստանը չունի այն զսպելու, դրանից հետ պահելու կարողություն: Սա մի իրողություն է, որն արդեն իսկ բոլորովին նոր իրավիճակ է ռեգիոնում: Պետք է արձանագրել, որ Թուրքիան Ադրբեջան է ներթափանցել ու հաստատվել, իսկ հետո արդեն պատերազմ սկսել այն վակուումի հետևանքով, որ առաջացել է ռեգիոնում ռուսական ներկայության և ազդեցության, ռուսական պատասխանատվության իմաստով: Թուրքիան եկել է «սուրբ տեղը դատարկ չթողնելու», ինչպես բարձրաձայնում է հենց ռուսական ասացվածքը, ցավոք սրտի:
Այդպիսով, Ռուսաստանն այլևս չունի այն դերն ու նշանակությունը, ինչն, օրինակ, կարող էր ունենալ 2016 թվականին, կամ 2017-ին: Իրավիճակի չափման և գնահատման հայկական ռազմավարական դիտարկումները պետք է հաշվի առնեն այդ հանգամանքը և կառուցվեն բխեցվելով դրանից: Խոսքը այս պարագայում ամենևին Ռուսաստանի հետ Հայաստանի գործընկերության և ռազմավարական դաշնակցության բնույթի կամ իրողության վերանայման մասին չէ: Հակառակը, խոսքն այն մասին է, որ այդ բնույթը, այդ իրողությունը այլևս պետք է չափել նոր իրավիճակն արձանագրելով՝ մեր ռազմավարական դաշնակիցը տանուլ է տվել ազդեցությունը մեր թշնամի դիտվող Ադրբեջանի վրա, և այնտեղ այլևս իրավիճակը տնօրինում է Թուրքիան՝ մեր էքզիստենցիալ թշնամին ու սպառնալիքը: Սա նշանակում է, որ Ռուսաստանի հետ մեր ռազմավարական դաշնակցությունն իր բովանդակությամբ կարիք ունի համարժեքացվել նոր իրողություններին: Ընդ որում, այդ կարիքը կա ոչ միայն Հայաստանի, այլևս հենց Ռուսաստանի համար, որովհետև Ադրբեջանում Թուրքիայի ռազմա-ահաբեկչական հաստատումը մարտահրավեր է նաև Ռուսաստանին: Ռուսաստանը թե՛ որպես Մինսկի խմբի համանախագահ, թե՛ որպես Հայաստանի ռազմավարական դաշնակից, արել և անում է, ու վստահ եմ՝ անելու է առավելագույնը, այսօր հայտարարել է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը: Սա, անշուշտ, շատ կարևոր ազդակ է, որ գալիս է Երևանից, և միևնույն ժամանակ նաև իր տակ պարունակում է թերևս շատ կարևոր տողատակ՝ որ թուրքական սադրանքը առաջացնում է հայ-ռուսական ռազմավարական դաշնակցության առավելագույնի սահմանն էապես բարձրացնելու անհրաժեշտություն՝ թե՛ որակապես, թե՛ բովանդակային ռազմա-քաղաքական իմաստով: Դրա սահմանը հակադարձ համեմատական է լինելու Թուրքիայի կովկասյան հանդգնության սահմանին:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի
