«Անկախություն ձեռք ենք բերել 28 տարի առաջ, իբրև ազգ, բայց մեր հասարակության մեջ եղել են մարդիկ, ովքեր այդ անկախությունը շատ ավելի վաղուց են ձեռք բերել, և կան մարդիկ, որոնք այդպես էլ ձեռք չեն բերել»,- այս մասին «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց Ժամանակակից արվեստի ինստիտուտի տնօրեն, արվեստի քննադատ Նազարեթ Կարոյանը: Նրա խոսքով՝ 20-րդ դարի ընթացքում՝ Խորհրդային Միության տարիներին արդեն իսկ ստեղծվում էին ռեժիմի դեմ դիմադրության մեթոդներ ու սկզբունքներ և դիմադրության կղզյակներ, որտեղ նվաճվում էր անկախությունը՝ ընդդեմ նորմատիվ գեղագիտության, ընդդեմ վարչական, քաղաքական, գաղափարական ապարատի: «Ժամանակակից արվեստում Մոսկվայի վարչական ապարատից անկախ արվեստի առաջին նշաններ ունեցել ենք 50 տարի առաջ, դրանք մեր անկախության նվաճման ճանապարհին ընկած ձեռքբերումներ են, որոնք տրանսֆորմացվեցին այս 28 տարիների ընթացքում… Հիմա, կարծում եմ, ոչ ոքի մտքով չի անցնում, որ մշակույթով կարելի է երկիր պահել»,- նշեց մեր զրուցակիցը:
Անկախության ընդունումից 28 տարի անց ինքնիշխանության խնդիր ունե՞նք, թե՞ ոչ: Այս հարցին ի պատասխան՝ արվեստի քննադատը հիշեց անկախությունը կերտած հայրերից մեկի՝ առաջին վարչապետ Վազգեն Մանուկյանի խոսքն այն մասին, որ անկախությունը ոչ թե կապերի բացակայություն է, այլ մեկ կապից անցումը դեպի բազմաթիվ կապերի. «Ինչքանով ենք կարողացել տնտեսական, աշխարհաքաղաքական, ռազմական մշակութային կապերը դիվերսիֆիկացնել, դա ակնհյատ է… Օրինակ՝ տարիներ շարունակ ԵՄ-ն մեր առաջին գործընկերն էր համարվում, բայց քաղաքական, ռազմական խնդիրներից ելնելով՝ Ռուսաստանի ներկայությունը, իհարկե, անշրջանցելի է»:
Նազարեթ Կարոյանի գնահատմամբ՝ Հայաստանում եկուսուկես տարի առաջ տեղի ունեցավ ոչ թե հեղափոխություն, այլ հեղափոխական ճանապարհով իշխանափոխություն. «Փոփոխությունները շատ են, բայց հեղափոխություն տեղի չի ունեցել: Հեղափոխություն նշանակում է ստեղծագործություն, ես ստեղծագործություն չեմ տեսնում կառավարման հարցերում, ընդամենը գեղագիտական փոփոխություններ են տեղի ունենում կառավարության աշխատանքներում»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
