«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ՀՀ-ում Արգենտինայի դեսպան Գոնզալո Ուրրիոլաբեիտիան:
–Այս տարի հուլիսին լրանում է Արգենտինայի անկախության 203-րդ տարեդարձը: Մեր նորանկախ պետությունը չունի իր մեջքի հետևում երկու դարյա անկախությւոն, ավելին՝ քաղաքական հանգամանքների բերումով՝ անկախացումից հետո Հայաստանը դժվար ճանապարհ անցավ: Ինչպե՞ս պահել անկախությունը, ինչպես չկորցնել, ի՞նչն է խանգարում և ի՞նչն է նպատում դրան:
Այս առումով պատասխանալով արդեն կոնկրետ հարցին նշեմ, որ սա Հայաստանն ու Արգենտինան կարելի է ասել, հակադիր դիրքերում են , որովհետև Հայաստանն ունի բավականին երկար , դարավոր մշակույթ, սակայն որպես անկախ պետություն ավելի երիտասարդ է: Իսկ Արգենտինան հակառակը՝ որպես անկախ պետություն մեծ պատմություն ունի , բայց որպես մշակույթ կրող երկիր բավականին երիտասարդ է:
Արդեն պատախսանելով կոնկրետ հարցին նշեմ, որ անկախությունը ազգերի համար գրեթե նույնն է, ինչ մարդու համար:Նույն կիրառությունն ունի: Այսինքն չկա կոնկրետ բանաձև, թե ինչպես պետք է պահել ինչ որ բան: Բայց եթե խոսենք թե ինչ կարող է անել երկիրը և ինչ է արել Արգենտինան՝ իր անկախությունը պահելու համար, կարող եմ նշել, որ մենք բաց ենք եղել աշխարհի առաջ՝ մեր մշակույթի, մեզ ներկայացնելու առումով: Մենք մշտապես բաց ենք պահել մեր դռները աշխարհի առաջ: Եթե հոգեբանական տեսանկյունից ասածս դիտարկենք, ապա երկիրը, ինչպես և մարդը , պետք է գտնի իր ճիշտ ուղին, իր իրական ճանապարհը, որով պետք է առաջ գնա:
–Թավշյա հեղափոխությունը նոր էջ բացեց մեր պատմության քրոնիկներում: Ողջ աշխարհը խոսում էր այն մասին, որ սա եզակի անարյուն հեղափոխություններից էր: Երբ իբրև դիտորդ կողքից ես նայում, ընկալումները և գնահատականները բնականաբար տարբեր են: Ինչու և ինչպես աս ամենը տեղի ունեցավ և ինչ վտանգներ են կարող են լինել հետագա , հեղափոխության արդյունքների կապիտալիզացիայի փուլում:
Դրանք բավականին բարդ քաղաքական գործընթացներ են, որոնք արտահայտում են հասարակության ձգտումները, ցանկությունները, այն ամենն, ինչին մարդիկ ցանկանում են հասնել: Եվ նորից եթե զուգահեռներ տանենք մարդկանց անձնական հարաբերությունների հետ, ապա քաղաքական գործընթացները ևս ունեն որոշակի պահանջներ, որոնք հետագայում պետք է բավարարվեն:
Ժողովրդավարությունը կարելի է համամետել ամուսնությա հետ : Այն արտաքնապես գեղեցիկ է , դրական է, բայց ամենօրյա վեճեր ու բարդ աշխատանքն է պահանջում, որպեսզի կարողանաս այն պահել: ԵՎ ամենևին էլ մեկ օրվա ընթացքում չի կառուցվում, այլ շատ ժամանակ է պահաջում:
