«Ժառանգության» առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը այսօր հրավիրված մամլո ասուլիսի ընթացքում քաղաքական բոլոր ուժերին, քաղաքացիական նախաձեռնություններին հրավիրեց կլոր սեղանի, առաջարկեց միավորվել և երկիրը դուրս բերել կործանումից:
«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում քաղաքական և ընտրական տեխնոլոգիաների փորձագետ Արմեն Բադալյանը նշեց, որ քաղաքական ցանկացած ուժ իրավունք ունի ցանկացած հայտարարություն անելու, այդ թվում և միավորման կոչ անելու, սակայն խնդիրը ընդդիմադիր ուժերի միավորման մեջ չէ, խնդիրը հասարակության ցանկության մեջ է, որը բացակայում է:
«Եթե հասարակությունը միավորվելու ցանկություն ունենար, ընդդիմադիր ուժերին կստիպեր միավորվել կամ կստեղծեր բոլորովին նոր ընդդիմադիր ուժ և դրանով իր հարցը կլուծեր, սակայն տևական ժամանակ է, իսկ վերջին երկու-երեք տարում ակնառու է, որ հասարակությունը ոչ մի հույս չի կապում Հայաստանի հետ»:
Ա. Բադալյանի կարծիքով` մեծամասնության մեջ գերիշխող կարծրատիպ է դարձել այն գաղափարը, որ այս երկրում ապագա չկա և պետք է արտագաղթել, հետևաբար ընդդիմադիր այս կամ այն ուժը միավորման հայտարարություն կանի, թե ոչ` դա կմնա հասարակության մեջ անարձագանք:
«Իհարկե, կարող է ընդդիմադիր ուժը գնալ և կոնֆերանս անել, հարցեր քննարկել, սակայն այդ քննարկումները զրո ազդեցություն կունենա քաղաքական համակարգի վրա, որովհետև հասարակությունն այլևս չի ուզում այս երկրում մնալ, ինքն այս երկիրը դիտարկում է որպես ժամանակավոր կացարան, որտեղից վաղ թե ուշ պետք է հեռանալ: Այնպես որ՝ ցանկացած ուժ, այդ թվում՝ «Ժառանգություն»-ը, որը ինչ-որ համահայկական հեղափոխությունների մասին կոչեր կհնչեցնի, կունենա զրո արձագանք»:
Մեր զրուցակցի գնահատմամբ` եթե անգամ տեղի ունենա միավորում, դա կլինի մեխանիկական միավորում՝ չորս ուժերի ներկայացուցիչների միջև, որ ուղղակի կարող են նստել կլոր սեղանի շուրջ և ինչ-որ հայտարարություն ընդունել, բայց այդ հայտարարությունը, ըստ Բադալյանի` այդ չորս ուժերով իրականացնելն անիմաստ է, եթե հասարակությանը չի հետարքրում այդ գործընթացը. «Իմաստ էլ չունի: Տարբեր պատճառներ կան` Ռուսաստանի կողմից զենքի վաճառքը, Գյումրի կամ Գորիսի կրակոցները, կեղծված ընտրությունները, տրանսպորտի ուղեվարձի բարձրացումը` այդ բոլոր առիթները Եգիպտոսում, Բրազիլիայում պայքարի և երկրում ցնցումներ առաջացնելու առիթ կհանդիսանային, որովհետև այդ երկրներում համոզված են՝ արժե պայքարել: Եվ քանի որ իրենք շարունակելու են բնակվել այնտեղ, ուստի ցանկանում են իրենց կյանքը լավացնել, մինչդեռ Հայաստանում այդպես չէ. բազմաթիվ առիթներ եղան: Հասարակությունն այլևս ձևավորել է այդ կարծրատիպը, որ պետք է վաղ թե ուշ արտագաղթի»:
Փորձագետի դիտարկմամբ` հասարակության զգալի մասի` 51 տոկոսի մոտ, գուցե արդեն 90 տոկոսի, մեխվել է այն դիրքորոշումը, որ այս երկիրը ապագա չունի, և դա է, որ մարդկանց թույլ չի տալիս որևէ գործողություն ծավալել. «Այդ իսկ պատճառով ընդդիմադիր ուժերը կոչ կանեն հեղափոխություն կատարելու, միավորվելու, թե կլոր սեղանի շուրջ համախմբվելու, միևնույն է՝ դա հասարակությանն այլևս չի հետաքրքրում»:
Լուսանկարը` PanARMENIAN Photo-ի
