«Ժամանակ»-ի զրուցակիցն է «Ժառանգություն» կուսակցության փոխնախագահ Արմեն Մարտիրոսյանը:
– Պարո՛ն Մարտիրոսյան, ընդդիմադիր ուժերը կպայքարե՞ն սահմանադրական փոփոխությունների նախագծի ընդունման դեմ, կփորձե՞ն հակաքարոզչություն սկսել կամ պայքարի միասնական ճակատ ստեղծել: Օրինակ՝ ՀԱԿ-ը պայքարի միասնական ճակատ սկսելու մասին հայտարարություն էր արել:
– «Ժառանգություն»-ը ևս միասնական ճակատի մասին բարձրաձայնել է: Կոնկրետ ես արդեն մի քանի անգամ նշել եմ, որ անկախ նախկինում եղած տարաձայնություններից՝ բոլորը պարտադիր պետք է միասնական պայքարի ելնեն, որովհետև արդեն պետության վերացման վերջին ակորդներն են: Որովհետև եթե այսպես շարունակվի, բավական չէ ամբողջ տնտեսությունն է մոնոպոլիզացված, հիմա էլ ամբողջ քաղաքական դաշտը կդառնա միահեծան, միակուսակցական, բռնապետական՝ նախագահի գլխավորությամբ: Եվ դրա արդյունքում մենք կունենանք գաղթի ավելի մեծ տեմպեր, քանի որ Հայաստանում վաղուց արտագաղթ չկա, գաղթ է՝ բառիս բուն իմաստով:
– Ինչպե՞ս եք պատրաստվում այդ պայքարը կազմակերպել:
– Դա դժվար հարց է, որի պատասխանը միայն «Ժառանգություն»-ից չի կախված, այլ նաև մեր մյուս գործընկերներից: Հույս ունեմ, որ դա կլինի, քանի որ որքան հետևել եմ ընդդիմադիր դաշտի մեր գործընկերների խոսքերին, բոլորն էլ կարծես թե այդ տրամաբանության շրջանակներում են գործում:
– Ոչ իշխանական ուժերի հետ հանդիպումներ կնախաձեռնե՞ք՝ հասկանալու համար, թե ինչպես պետք է պայքարեք այդ փոփոխությունների դեմ:
– Եվ կնախաձեռնենք, և նախաձեռնություններին արձագանք կտանք: Ես կարծում եմ, որ մինչև այդ լայն ճակատի ստեղծումը պետք է լինեն փակ խորհրդապահական հանդիպումներ, և լայն ճակատի ստեղծումից հետո նոր միասնական գործողություններ արվեն: Պետք չէ, որ ինչ-որ մեկը փորձի դիվիդենտներ ստանալու խնդիր լուծել և առաջինն ինչ-որ միջոցառումներ անի ու մյուսներին հրավիրի՝ միանալ իրեն: Նման մոտեցում չպետք է լինի, պետք է լինեն միասնական փակ քննարկումներ, հետո նոր ինչ-որ գործողությունների դիմեն:
– Իսկ որտե՞ղ է Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ինչո՞ւ նա չի խոսում:
– Վեջին անգամ մի քանի օր առաջ եմ նրա հետ հանդիպել, նա Հայաստանում է: Նա էլ բացասական կարծիք ունի այս սահմանադրական փոփոխությունների նախագծի մասին և դեմ է դրա ընդունմանը: Մենք ոչ միայն տեքստին ենք դեմ, մենք ընդհանուր գործընթացին էլ դեմ ենք: Ոչ լեգիտիմ իշխանությունը չի կարող սահմանադրական փոփոխություն իրականացնել:
– Ո՞ր ուժերի հետ եք տեսնում հնարավոր համագործակցություն:
– Բոլոր այն ուժերի, որոնք պատրաստ են պայքարել Հայաստանի համար, որովհետև նախագծով արդեն իսկ ամրագրում են վերպետական կառույցներին Հայաստանի անդամակցությունը, ինչը նշանակում է ինքնիշխանության կորուստ: Օրինակ, լինել Խորհրդային միության նման մի կառույցի անդամ, որտեղ ձևական կերպով անկախություն կա, բայց իրականում դա գոյություն չունի:
– Նախկին ոչիշխանական եռյակի ուժերը դեմ են այդ սահմանադրական փոփոխություններին: Եռյակից ՀԱԿ-ը և «Ժառանգություն»-ը կողմնակից են միասնական պայքարին: ԲՀԿ-ն նույնպես կողմ չի արտահայտվում այդ նախագծին, բայց միաժամանակ պայքարելու մասին չի խոսում: Ամեն դեպքում հնարավոր համարո՞ւմ եք նույն ֆորմատով պայքարի համագործակցության ձևավորումն արդեն այս խնդրի դեմ:
– Ո՛չ, նույն ֆորմատով հնարավոր չէ, քանի որ, իմ կարծիքով, ձևաչափի մեծացում պետք է լինի: Այսինքն՝ ոչ միայն ընդդիմադիր խորհրդարանական ուժեր պետք է լինեն, այլև պետք է ներգրավվեն արտախորհրդարանական ընդդիմադիր ուժեր, անհատ քաղաքական գործիչներ, հասարակական գործիչներ, քաղաքացիական հասարակական դաշտի կառույցներ:
– Պայքարի այդ դաշտում տեսնո՞ւմ եք «Օրինաց երկիր» կուսակցությամը: Չէ՞ որ այդ կուսակցությունը երբ դուրս եկավ կոալիցիայից և ցանկացավ միանալ եռյակի ֆորմատին, դուք կարծես թե թույլ չտվեցիք:
– Նորից եմ կրկնում, ես կարծում եմ, որ բոլոր նրանք, ովքեր դեմ են սահմանադրության այս նախագծին, դեմ են այս իշխանությունների վարած քաղաքականությանը և ընդհանրապես այս իշխանություններին, պետք է պայքարեն:
– Իսկ ե՞րբ եք պատրաստվում միասնական պայքարի ճակատ ստեղծել և պայքարել սահմանադրական փոփոխությունների նախագծի դեմ:
– Ինձ թվում է, որ արդեն օգոստոսի կեսից դա լայն թափով կսկսվի, որովհետև սեպտեմբերին խորհրդարանը կսկսի աշխատանքը: Քաղաքական դաշտի ներկայացուցիչներն օգոստոսի կեսից արդեն կլինեն Հայաստանում, և քաղաքական սեզոնը կսկսվի:
