«Գյուղատնտեսությունը զարգացնելու համար միայն շուկան չէ, որ կարևոր է: Որպեսզի գյուղմթերք արտադրողներն ավելի շատ ապրանք արտադրեն, դրա համար գյուղատնտեսությունը պիտի զարգանա: Իսկ գյուղատնտեսության զարգացման համար նշանակություն չունի, թե երկիրն այդ միության մեջ է, թե ոչ»,- «Ժամանակի» հետ զրույցում ասաց Հանրապետական կուսակցության պատգամավոր, «Մապ» գործարանի սեփականատեր Ալեքսան Պետրոսյանը՝ անդրադառնալով Եվրասիական տնտեսական միությանն անդամակցելուց հետո Հայաստանի համար ստեղծվող նոր հեռանկարներին:
Պատգամավորը գտնում է, որ ԵՏՄ-ին անդամակցելը մեր երկրի գյուղատնտեսության զարգացման համար լավ հեռանկար է: Մեր երկիրը դարերով եղել է գյուղատնտեսական երկիր, դարեր շարունակ մնալու է գյուղատնտեսական: Իսկ այս ընթացքում, նրա խոսքերով, Հայաստանը պետք է աշխատի իր գյուղմթերքի արտահանումն ընդլայնել ոչ միայն ՌԴ-ում, այլև ԵՏՄ մյուս երկու երկրներում՝ Ղազախստանում և Բելառուսում: Բայց Հայաստանի գյուղատնտեսությունն առայժմ չի կարող զարգանալ, քանի որ կան բազմաթիվ խոչընդոտող խնդիրներ:
«Առաջին հերթին այն, որ Հայաստանում գյուղատնտեսական ոլորտում չկա ապահովագրություն, գյուղացու բերքը գարնան ցրտահարումից ու կարկտահարումից ապահովագրված չէ: Երկրորդ՝ գյուղացին օրը 24 ժամ ջուր ունենալու խնդիր ունի, գյուղացին չի կարող էժան վարկեր վերցնել: Նոր տեխնիկաներ են անհրաժեշտ, Խորհրդային Միության համար անհրաժեշտ տեխնիկան մեծ հողերի համար էր նախատեսված: Լուրջ ներդրումային խնդիր կա: Եվ, որ ամենակարևորն է, մենք պետք է ամեն ինչ անենք, որ Հայաստանի 450 հազար հեկտար հողատարածքի յուրաքանչյուր հեկտարը 5000 դոլարի չափ եկամուտ տա: Նաև մեր երկրում չպետք է անմշակ հող մնա»,- ասաց Ա. Պետրոսյանը` ավելացնելով, որ մեր երկրում մշակելի հողատարածքների մոտ 40 տոկոսը չի մշակվում:
Նրա կարծիքով` գյուղատնտեսությունը զարգացնելու և դեպի ԵՏՄ անդամ երկրներ արտահանումն ավելացնելու համար անհրաժեշտ է նաև զարգացնել ջերմոցային ու սառնարանային տնտեսությունները: Ա. Պետրոսյանը նաև փաստեց, որ այսօր Հայաստանում գործող գյուղմթերքի վերամշակման գործարաններն իրենց տեխնոլոգիական հզորություններով ու հնարավորություններով ավելի մեծ են, քան թե գյուղացին կարող է մթերք ապահովել: Ուստի` այսօր այդ հզորությունները լիարժեք չեն օգտագործվում, քանի որ անհրաժեշտ չափի ապրանք չկա: «Հո միայն գործարան ու շուկա գտնելով չէ, պետք է նաև հումք լինի: Պարադոքսն այն է, որ այսօր մենք ունենք շուկա, համապատասխան գործարաններ ունենք, բայց չունենք համապատասխան գյուղմթերք: Գյուղատնտեսությունը գիտություն է, բայց մենք այսօր դրան նայում ենք գյուղացու աչքերով»,- ասաց Ա. Պետրոսյանը:
