«ՀՀ աշխատանքային օրենսդրության պահանջների կատարման նկատմամբ պետական հսկողության և վերահսկողության խնդիրները» զեկույցում, ըստ «Թրանսփարենսի ինթերնեշնլ» հակակոռուպցիոն կենտրոնի իրավաբան Հերիքնազ Տիգրանյանի, մանրակրկիտ վերլուծություն է կատարվել: Նրա խոսքերով՝ ամեն որոշման հիմքում պետք է լիներ գիտական վերլուծություն մինչև կառավարության որոշում ընդունելը կամ մինչև հայեցակարգին համապատասխան տեսչությունների միաձուլումը:
«Մենք այսօր ունենք մի այնպիսի իրավիճակ, երբ կառավարությունն ընդունել է տեսչական բարեփոխումների հայեցակարգ, որի հետևանքով ունենք երկու տեսչությունների միաձուլման առաջին փորձը և բողոքների մի մեծ զանգված»,- ասաց Հերիքնազ Տիգրանյանը:
Այդ բողոքները, նրա խոսքերով, գալիս են նրանից, որ ստեղծվել է իրավական քաոս, քանի որ այդ փոփոխություններն ամբողջական փաթեթով չեն ներկայացվել, և խնդիր է առաջացել՝ արդյոք այս ստեղծված մարմինը կարելի՞ է համարել Աշխատանքի պետական տեսչության իրավահաջորդը: Նախկինը ուներ մի փոքր ավելի բարձր իրավական կարգավիճակ, նրա իրավունքները և պատրականությունները սահմանվում էին օրենքով: Բացի այդ, Հայաստանը Աշխատանքի միջազգային կազմակերպության շրջանակում միացել էր ԱՄԿ 81 կոնվենցիային, որը մասնակից պետություններին, որպես պարտադիր հանձնարարական, տվել էր աշխատանքի տեսչությունների համակարգ ստեղծելու պարտադիր հանձարարական:
«Տեսչական մարմինների թվի ուռճացումը կարող է չբերել իրավիճակի բարելավման, և պետությունը իր միջոցները խնայողաբար պետք է օգտագործի, բայց եթե մենք այսօր աշխատաշուակայում զբաղված քաղաքացիների թիվը համադրենք աշխատանքի տեսուչների թվի հետ, ակնհայտորեն կտեսնենք, որ այս թվաքանակով հնարավոր է աշխատանքի իրավունքի պաշտպանության հարց լուծել»,- ասաց Հերիքնազ Տիգրանյանը:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
