Հուլիսի 9-16-ը Մինսկում տեղի է ունեցել ԵԱՀԿ Խորհրդարանական վեհաժողովի 26-րդ նստաշրջանը, որի ընդունած բանաձևերից մեկով Ռուսաստանին առաջարկվում է հրաժարվել Ղրիմից: Ռուսաստանին մասնավորապես առաջարկվում է վերանայել Ղրիմի հետ վերամիավորման որոշումը և «օկուպացիոն ուժերին» դուրս հանել թերակղզուց:
Այս բանաձևն ընդունվել է 91 «կողմ», «15» դեմ ձայների հարաբերակցությամբ, ընդ որում՝ ամբողջ կազմով դեմ են քվեարկել Ռուսաստանի և Հայաստանի պատվիրակությունները և երկու բելառուս պատգամավոր: Ուշագրավ է, որ մյուս չորս բելառուսները «կողմ» են քվեարկել բանաձևին՝ չնայած այն հանգամանքին, որ Բելառուսը ոչ միայն ԵՏՄ անդամ է, այլ նաև Ռուսաստանի հետ ունի միութենական պետության պայմանագիր: Սրանով հանդերձ՝ Մինսկի արտաքին քաղաքականությունը մշտապես աչքի է ընկել ինքնուրույնությամբ և ինքնաբավությամբ, ինչը թույլ է տվել Լուկաշենկոյին զիջումներ կորզել Կրեմլից: Բացի այդ, Բելառուսն ակնհայտորեն չի ուզում հարաբերություններ փչացնել հարևան Ուկրաինայի հետ ու նաև որոշակի մեսիջ է հասցեագրում արևմտյան կառույցներին:
ԵԱՀԿ ԽՎ բանաձևը Ռուսաստանին իզգոյացնելու միջազգային հետևողական ջանքերի հերթական դրսևորումն է: Հայաստանի համերաշխությունը ռուսական պատվիրակությանը, ըստ էության, ոչ մի պրակտիկ օգուտ չի տալիս Ռուսաստանին: Սակայն Հայաստանն իր ռուսահպատակ իշխանությունների պատճառով համալրում է իզգոյ երկրների շարքը:
Մեր իշխանություններն ու պատվիրակության անդամները, անշուշտ, իրենց քվեարկությունը կմոտիվացնեն այն հանգամանքով, որ պաշտպանել են ինքնորոշման իրավունքը, ըստ այդմ՝ անուղղակիորեն Ղարաբաղը: Սակայն ավելի մեծ հարված չի կարող լինել Ղարաբաղի ինքնորոշման գաղափարին, քան Ղարաբաղի և Ղրիմի խնդիրների նույնականացումը, որովհետև Ղրիմի պարագայում գործ ունենք ոչ թե ինքնորոշման, այլ ռուսական կայսերականության, օկուպացիայի հետ:
Գուցե Հայաստանում և Արցախում կան մարդիկ, ովքեր խանդավառված են Ղարաբաղի հնարավոր ռուսականացման հեռանկարով, սակայն դա նույնն է, թե կասկածի տակ դնել Արցախի միջազգային ճանաչման հնարավորությունը, սրբագրել զույգ պատերազմների հաղթանակը և, ըստ էության, կապիտուլացվել Մոսկվայի առաջ:
Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը բոլոր մակարդակներում կորցրել է ադեկվատությունն ու ռացիոնալությունը: Ռուսաստանի հետ բոլոր հարցերում համերաշխվել, երբ Ադրբեջան մատակարարված ռուսական սպառազինությամբ սահմանին հայ զինվորներ են զոհվում, կամ հայաստանցի վարորդները Ռուսաստանում հայտնվել են «նեգրի» կարգավիճակում՝ քաղաքական անմեղսունակության կամ պետության դեմ հանցավոր դավադրության դրսևորում է:
