«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է քաղաքական վերլուծաբան Արբակ Խաչատրյանը:
-Պարոն Խաչատրյան, ապրիլի 7-ին կայանալու է Հայաստանի վարչապետի ու ՌԴ ղեկավարի հանդիպումը: Այս տեղեկությունն արդեն պաշտոնական է, հաստատել է նաև ՌԴ նախագահի խոսնակ Պեսկովը՝ նշելով, որ քննարկվելու են թե՛ տրանսպորտային կոմունիկացիաների ապաշրջափակման հարցեր և թե՛ նաև Հայաստանի ընտրական գործընթացին առնչվող թեմաներր: Գիտեք, որ հունիսի 20-ին Հայաստանում կայանալու են արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ: Ինչպիսի՞ հետաքրքրություններ կունենա Մոսկվան Հայաստանի ներքաղաքական պրոցեսների հետ կապված:
–Չեմ կարծում, թե Ռուսաստանի հետաքրքրությունները Հայաստանի ընտրական գործընթացների հետ կապված մեծ են: Հաճախ դրանք չափազանցվում են մամուլում՝ այդ հարցով հետաքրքրված մարդկանց կողմից:Ես լուրջ չեմ ընդունում այն պնդումները, թե Ռուսաստանը ցուցումներ է տալու Հայաստանում քաղաքական դասավորությունների հետ կապված: Ռուսաստանն ու Չինաստանը պայմանագիր ստորագրեցին աշխարհի անվտանգության համար պայմանագիր հետ կապված՝ Բայդենի թույլ տված մառազմատիզմի պատճառով: Աշխարհի էկոնոմիկան ու ֆինանսական սիստեմը կործանվում է ու ես չեմ կարծում, թե հիմա Հայաստանը Ռուսաստանի առաջնահերթությունների ցանկում է: Մեծ սպասումներ չունեմ Նիկոլ Փաշինյանի մոսկովյան այցից: Հիմա Ռուսաստանի առաջ այնպիսի մեծ խնդիրներ են ծառացած, որ այդ մասին խոսելն անգամ զավեշտալի է՝ Դոնբաս, Ղրիմ, Չինաստան, Եվրամիություն, Սիրիա…
Բայց մի կարևոր հանգամանք եմ ուզում մեջբերել, որը բացի ապուշությունից այլ բնութագրում չունի: Երկրի վարչապետն ինքնամեկուսանում է, որ հանդիպի Պուտինի հետ: Հարց եմ տալիս՝ իսկ Նիկոլ Փաշինյանի հետ հանդիպման համար Պուտինն ինքնամեկուսացե՞լ է, թե՞ ոչ: Այսպիսի աբսուրդ աշխարհում ոչ մի տեղ չես գտնի: Երկրի ղեկավարին ասում են՝ ինքնամեկուսացի, նոր արի ինձ մոտ, երևի նույնիսկ Ռուսաստանի մարզերի ղեկավարներին նման բան չեն ասի:
-Ռուս փորձագետները հաճախ են նշում, որ Պուտինի և Փաշինյանի միջև շատ հեռախոսազրույցներ ու հանդիպումներ են տեղի ունենում, և եթե Մոսկվան նրան հեռացնելու խնդիր դրած լիներ իր առաջ նման ջերմ մթնոլորտ չէր հաստատվի: Կիսու՞մ եք այս մոտեցումը:
-Իսկ ո՞վ է ասում, որ Մոսկվան դեմ է Փաշինյանին: Նման բան չկա: Առաջին անգամ Ռուսաստանի համար այդքան մեծ բան արվեց, ինչու՞ պետք է դեմ լինի: Ռուսաստանին դարձրեց խաղաղապահ, մի բան, որ վերջին 25 տարիներին Մոսկվան երազում, բայց չէր հասնում իր նպատակին: Հիմա այդպիսի մարդուն ինչպե՞ս կարող է Մոսկվան դեմ լինել, ինչու՞ պետք է ուզենա հեռացնել: Բայց ուզում եմ ասել, որ Նիկոլ Փաշինյանն ինքնուրույն չի գործում, բոլորս լավ գիտենք, թե նրան որ սև շենքում նստած մարդն է ցուցումներ տալիս՝ նաև Մոսկվայի հարցում:Հայաստանի միակ փրկությունն այժմ այն է, որ մեր երկիրը դառնա նուղեղային կենտրոն:Իսկ այն , ինչ անում է այսօրվա կառավարությունը՝ աբսուրդի ժանրից է: Ոչ մեկ այսպիսի մեծ նվեր Ռուսաստանին դեռ արած չկար:
-Ռուսաստանի ջանքերով կնքված համաձայնագրից հետո շատերը խոսում են Թուրքիայի հետ բարիդրացիական հարաբերություններ հաստատելու ու դրանից հետո «լավ ապրելու» տեսլականի մասին…
-Ծանոթ եմ նմանատիպ պնդումներին ու միայն մի բան եմ ուզում ասել՝ զոհերի գերեզմանների մի մասի քարերը քաշած չէ, մի մասի դիակները նույնիսկ գտնված չեն:Հիմա նման բան խոսելու համար կա՛մ պետք է անմեղսունակ լինես կա՛մ արդեն չգիտեմ, գուցե ստիպողաբար են դա անում: Այլ բացատրություն չունեմ: Հայ ժողովրդին իսկական հայ ղեկավար է պետք ՝ կա՛մ Ադրբեջանից փախածն է ղեկավար դառնում, կա՛մ Սիրիայից, երևի դրա համար էլ այս վիճակն է երկրում:
-Դուք նշեցիք, որ Ռուսաստանի առջև շատ խնդիրներ են ծառացած, բայց միթե հետաքրքիր չի լինի Մոսկվայի համար, թե ով պետք է Հայաստանում ղեկավար լինի:
–Եթե Ռուսաստանը բաց ձևով մտնի Հայաստանի ներքաղաքական կյանքի մեջ, նրա խաղաղապահ ուժերի դեմ համաշխարհային սանկցիաներ կսահմանվեն ու շատ հարվածներ կուտի: Այնքան են սովորել մեծ երկրի տակ մտնել ու տրյապկա դառնալ, որ արդեն եթե նույնիսկ դրա կարիքն էլ չի լինում, միևնույնն է՝ անում են:Այսօր երկիր են ուզում փրկել այն ուժերը, արտասահմանի հետ խոսել են ուզում այն ուժերը, որոնք այս 20 տարիների ընթացքում խլել են միլիոնից ավել հայերի տներն ու այդ գումարները կուտակել դրսում:Երբեք՛ ոչ Պուտինի, ո՛չ Լավրովի , ո՛չ էլ նույնիսկ Ուշակովի մակարդակով չի ասվի, որ սրան կամ նրան են ուզում տեսնել ղեկավար:Եվ ամենակարևորը՝ ինչքան էլ մարազմատիկ լինի այս ղեկավարությունը, Նիկոլ Փաշինյանը Ռուսատսանի համար ջեքփոթ էր::Դրա համար էլ անլուրջ խաղ է՝ քննարկել ում են ուզում տեսնել Մոսկվայում, ինչ են ուզում փոխել:Տականքներին ինչքան էլ փոխեն, ոչինչ չի փոխվելու, օդը մաքուր չէ:Երբեք Ռուսաստանի նման երկիրը չի մտնի նման խաղի մեջ:Ես արդեն նշեցի՝ ռուս խաղաղապահներն այսօր էլ միջազգային հաստատում չունեմ, իսկ քաղաքական գործընթացներին խառնվելու պարագայում՝ դա աշխարհի կողմից անհետևանք չի մնա:Զարմանալի պետություն է, 5000ից ավել զինվորէ զոհվու, ձայն չեն հանում՝ Իսկանդերի որակը կասկածի տակ է առնվում, գեներալիտետը ոտքի է կանգնվում; եթե աբսուրդ չէ, ապա ի՞նչ որակես նման պահվաքծը:
