ԱՄՆ Կոնգրեսի վերին պալատը՝ Սենատը, դեկտեմբերի 12-ին միաձայն ընդունել է Հայոց ցեղասպանության ճանաչման և դատապարտման մասին բանաձև, որով մերժվում է Հայոց ցեղասպանության թուրքական ժխտողականությունը: Սենատի այդ բանաձևը մի քանի անգամ արգելափակվեց Էրդողանի ԱՄՆ կատարած այցի արդյունքում, սակայն, խոշոր հաշվով, ինչպես տեսնում ենք՝ ապարդյուն:
Այստեղ, անշուշտ, այդ հանգամանքը վկայում է գլոբալ քաղաքականության մակարդակում տեղի ունեցող բավականին լուրջ տրանսֆորմացիաների մասին, ինչի արտահայտություն են դառնում նաև ԱՄՆ Կոնգրեսի երկու պալատներում ընդունված Հայոց ցեղասպանության ճանաչման և դատապարտման մասին բանաձևերը: Դրանք, իհարկե, մեկը մյուսի հետ կապ չունեն, այսինքն՝ մեկը չի բխում մյուսից, սակայն հատկանշական է, որ վերջին մոտ մեկուկես ամիսների ընթացքում, փաստորեն, տեղի են ունենում այդ երկու նշանային ակտերը: Դրանք, իհարկե, կրում են ոչ թե օրենսդիր, այլ խորհրդատվական նշանակություն, սակայն, ինչ խոսք, դրանից քաղաքական ակտի նշանակալիությունը ամենևին չի նվազում կամ խամրում:
Իհարկե, հերթական անգամ հարկ է նշել, որ տեղի ունեցողն, անշուշտ, գլոբալ քաղաքականության տարր է, ինչը Հայաստանում և հայության շրջանում առաջացնելով շնորհակալության ու երախտագիտության զգացում, այդուհանդերձ, չպետք է առաջացնի էյֆորիա: Մյուս կողմից՝ հայ ժողովուրդը այդ հարցում թերևս բավականաչափ թրծված է այդպիսի զգայականության չտրվելու համար, իսկ ոգևորությունը միանգամայն բնական ու առողջ արձագանք է:
Խորքային առումով, սակայն, պետք է գնահատել տեղի ունեցողը հնարավորինս լայն մասշտաբով, քանի որ հայկական հարցի այդօրինակ վերելքը ամերիկյան քաղաքական շրջանառության մեջ, վկայում է ԱՄՆ քաղաքականության ռազմավարության մեջ Թուրքիայի դերի վերաիմաստավորման էական և խորքային գործընթացի մասին, ինչն էլ Հայաստանին ու հայ ժողովրդին առնչում է ոչ միայն պատմական արդարության, այլ ընթացիկ աշխարհաքաղաքականության և ռեգիոնալ ռազմա-քաղաքական իրողությունների համատեքստում:
Թուրքիան, փաստորեն, ԱՄՆ քաղաքական ռազմավարության շրջանակում ունենում է, այսպես ասած, կարգավիճակի անկում կամ նվազեցում, ինչը նշանակում է, որ այդպիսով Վաշինգտոնն ազդակ է տալիս ռեգիոնալ անվտանգային համակարգի այն ստատուս քվոյին, որը ձևավորվել է արցախյան հաղթանակի արդյունքում, և որն, ըստ էության, հենց իրենով է նվազեցրել Թուրքիայի դերը միջազգային և ռեգիոնալ անվտանգության համակարգի համատեքստում:
Վաշինգտոնում՝ Կապիտոլիումի երկու պալատներում մեկուկես ամիսների ընթացքում ճանաչման երկու խորհրդատվական ակտերը գործնականում իրենց խորքում նաև Կովկասի ռեգիոնում հայկական կողմի հաստատած ստատուս քվոյի ճանաչման ակտ են՝ դրանից բխող հետագա տրամաբանությամբ, որը Հայաստանը պետք է նկատի առնի իր արտաքին քաղաքականության արեալում:
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
