Ասում են՝ կոկորդիլոսի արցունքներն արժեզրկվել են, սակայն նրա կաշին թանկացել է։ Այս երկուսն էլ չեն մտնում այն ցանկի մեջ, որը ներառում է Հայաստանում վերջին շրջանում գնաճ արձանագրած մի շարք ապրանքատեսակներ։
Տրամաբանորեն գնաճը ոչ մեկին էլ հաճելի չպետք է լինի, նույնիսկ նրանց, ովքեր, հնարավոր է, դրա վրա կարող են քաղաքական ու տնտեսական առումով ձեռքերը տաքացնել։
Ընդհանրացնելով իրավիճակը՝ պետք է արձանագրել, որ
–կա որոշակի ապրաքատեսակների թանկացում,
–դրա համար կան օբյեկտիվ, նաեւ սուբյեկտիվ պատճառներ,
–կան դրանից դժգոհողներ,
–կան դրանով մտահոգվողներ,
–կան նման առիթի սպասողներ եւ այն շահարկողներ,
–կան այն չնկատողներ,
–կան դրա համար պատասխանատուներ եւ մտածողներ։
Պիտի կարողանալ համոզել հասարակությանը, իսկ հասարակությունն էլ համոզվի, որ գնաճը քմահաճույք չէ, այլ՝ ինչ—որ առումով անհրաժեշտություն՝ պետության բյուջեի հնարավորությունները մեծացնելու եւ դրանք երկրի ու քաղաքացու կարիքներին ուղղելու, տնտեսական աճի ներուժը մեծացնելու համար։
Պիտի կարողանալ հասարակությանը զգացնել տալ, որ նրա խնդիրները ընկալվում ու հասկացվում են, իսկ հասարակությունն էլ զգա, որ պետությունը կամիկաձե չէ, որ թանկացումներով իր քաղաքացուն տրամադրի իր դեմ։
Այսինքն՝ պիտի լինի միմյանց հասկանալու փոխադարձ ցանկություն եւ փոխադարձ ըմբռնում։ Շահողը լինելու ենք բոլորս, կորցնողը՝ կրկին բոլորս։ Սակայն եթե կարճաժամկետ միջակայքում շահելը գուցեեւ պարտադիր չէ, ապա չկորցնելը մշտական պարտադրանք է։
Պիտի կարողանանք ցանկացած իրավիճակից միասին շահած դուրս գալ՝ քաղաքացին, իշխանությունը, ընդդիմադիրներն ու իշխանամետները, չեզոքներն ու արմատականները… Մի խոսքով՝ մենք՝ երկիրը։
Մանրամասները՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» թերթի այսօրվա համարում
