Ռիոյից վերադարձող հայ օլիմպիականներին դիմավորողների շարքում էր վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը, որին Ազգային օլիմպիական կոմիտեի նախագահ Գագիկ Ծառուկյանը թողել էր օլիմպիական չեմպիոններին և մեդալակիրներին դափնեպսակ հագցնելու պատիվը, ինչը սովորաբար անում է Ծառուկյանը:
Անկասկած է, որ Հովիկ Աբրահամյանին այդպիսով հնարավորություն էր տրված իր «մասնաբաժինն» ունենալ կամ քաղել օլիմպիական հաջողությունից: Այսպիսով, Գագիկ Ծառուկյանն ըստ էության ապահովեց բալանսը նրա և Սերժ Սարգսյանի միջև, քանի որ Սարգսյանն իր «մասնաբաժինը» վերցրել էր հենց Ռիոյում՝ ներկա գտնվելով Հայաստանի համար ոսկե գոտեմարտին, որը 20 տարի ընդմիջումից հետո առաջինն էր Հայաստանի օլիմպիական հավաքածուում:
Եվ ահա, օդանավակայանում էլ իր «մասնաբաժինը» ստացավ Հովիկ Աբրահամյանը: Այդպիսով, չնայած այն բանին, որ Հովիկ Աբրահամյանը 2015-ի փետրվարին լքեց Ծառուկյանին և նույնիսկ «բամփեց», Գագիկ Ծառուկյանն Աբրահամյանի հանդեպ նույն կերպ չվարվեց և նրա համար ոչ այնքան բարենպաստ օրերի ընթացքում օգնության ձեռք մեկնեց՝ հնարավորություն տալով օլիմպիական հաջողության ֆոնին ինչ-որ փորձ անել քաղաքական կապիտալ կամ դիվիդենդ հավաքելու համար:
Խնդիրն այն է, որ Հովիկ Աբրահամյանի համար ներկայումս բավականին բարդ շրջան է, քանի որ տնտեսության մեջ վիճակը չափազանց մոխրագույն է, ինչքան էլ Աբրահամյանը փորձում է այն ներկայացնել վարդագույն հեռանկարներով: Նրա մոտ ոչինչ չի ստացվում: Ընդ որում, չի ստացվում և՛ ներսում, և՛ դրսում: Միևնույն ժամանակ նաև որևէ ֆորս-մաժոր չի ստացվում, որի ֆոնին Հովիկ Աբրահամյանն, իհարկե, կկարողանա որոշակիորեն շտկել իրավիճակը և բարձրացնել սեփական դերակատարումը ներքին պրոցեսներում:
Եվ ահա, Աբրահամյանի համար այս բարդ ժամանակաշրջանում խնամի Գագիկ Ծառուկյանը նրան որոշակի օգնության ձեռք է մեկնում՝ ի տարբերություն 2015-ին Հովիկ Աբրահամյանի պահվածքի: Իհարկե, այստեղ ամեն ինչ հարաբերական է նաև, քանի որ դժվար է ասել, թե ինչ կլիներ Գագիկ Ծառուկյանի հետ, եթե Հովիկ Աբրահամյանը ոչ թե նրան «հանձներ», այլ մղեր դիմադրության: Աբրահամյանն ըստ էության նպաստեց, որ Ծառուկյանն առանց կորուստների դուրս գա քաղաքականությունից, և վնասելն ու օգնելն այստեղ իսկապես հարաբերական է: Եվ ըստ էության չի բացառվում, որ Գագիկ Ծառուկյանն այդ իմաստով ոչ թե ի տարբերություն «բամփելու»՝ ցուցաբերում է քրիստոնեական հանդուրժողություն, այլ պարզապես վերադարձնում է իր հանդեպ Աբրահամյանի ցուցաբերած օգնությունը:
Միայն թե պարզ չէ՝ այդ օգնությունը Աբրահամյանին նո՞ւյնպես թույլ կտա առանց կորուստների հեռանալ, թե՞ կմղի դիմադրության՝ դրանից բխող որոշակի ռիսկերով:
