«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է քաղաքագետ Անդրիաս Ղուկասյանը։
-Պարոն Ղուկասյան, այս ամիս սպասվում է Ֆրանսիայի արտգործնախարար Կատրին Կոլոնայի այցը Հայաստան և Ադրբեջան։ Ի՞նչ սպասելիքներ կարող ենք ունենալ այցից՝ նկատի ունենալով, որ նա ուղեկցում էր Ֆրանսիայի նախագահ Մակրոնին Չինաստան կատարած այցի ժամանակ, այնտեղ նաև հանդիպում է ունեցել Իրանի արտգործնախարար Աբդոլլահիանի հետ։
–Հստակ է, որ այժմ կա որոշակի մրցակցություն։ Այդ կոնտեքստում պետք է նկատի ունենալ Ռուսաստանի նախաձեռնողական քայլերը՝ գումարել գագաթաժողով Հայաստանին ու Ադրբեջանի ղեկավարների ներկայությամբ, որպեսզի քննարկվի խաղաղության պայմանագրի կնքման հնարավոր տարբերակը։ Տեսնում ենք նաև, որ Ֆրանսիան նույնպես հետևողական է, իր օրակարգի հարց է համարում արցախյան կարգավորումը։ Մենք տեսանք, որ Ֆրանսիայի Սենատի կողմից բանաձևեր ընդունվեցին, Եվրախորհրդարանը նույնպես ունի իր շատ հստակ տեսակետը Արցախի կարգավորման վերաբերյալ։ Այսինքն՝ սրանք զուգահեռ գործընթացներ են, մի կողմից՝ ինչ-որ բան անելու Ռուսաստանի ջանքերը և միաժամանակ արևմտյան պետությունները՝ Ֆրանսիան ու ԱՄՆ-ն, չեն թուլացնում իրենց ակտիվությունը։
Ինչ վերաբերում է տարածաշրջանին, ապա արտառոց ակնկալիքներ ունենալ պետք չէ։ Այժմ չկան նման ակնկալիքների համար հիմքեր, որովհետև դեռ անորոշությունը շատ է։ Որոշ քաղաքական գործընթացներ դեռ չեն իրականացել, որոնցից նաև կախված են դիվանագիտական ոլորտի հարցերը։ Մասնավորապես Թուրքիայում ընտրությունները դեռ չեն կայացել, պետք է այդ ամփոփումը տեղի ունենա, որպեսզի հստակություն լինի հաջորդող քաղաքական իրավիճակի հետ կապված։ Ռուսաստանը պատերազմի հետ կապված գտնվում է անորոշ իրավիճակում, այսինքն՝ գլխավոր խաղացողները, այն հարցերում, որտեղ մրցակցում են, որտեղ կան պայքարի դրսևորումներ, այդտեղ առայժմ հանգուցալուծում ու ամփոփում տեղի չի ունեցել։ Պետք է դա լինի, որ իրավիճակը շարժվի առաջ։
-Նկատելի՞ է, որ Ֆրանսիան ի տարբերություն ԱՄՆ-ի այդքան էլ կտրուկ դիրքորոշում ունի։ Օրինակ՝ արտգործնախարարը Ուկրաինայի հարցում նշել է, որ խաղաղ երկխոսության համար պատասխանատվություն են կրում բոլոր երկրները, բացի այդ՝ նաև Աբդոլլահիանի հետ է հանդիպել։ Արդյոք կա դիրքորոշումների տարբերություն։
-Չեմ կարծում։ Այդ բոլոր հարցերի շուրջ կա կոնսենսուս։ Ես իրական տարբերություն չեմ տեսնում Ֆրանսիայի ու այլ պետությունների դիրքորոշումների միջև։ Տեսանելի է, որ Ֆրանսիան բացահայտ Հայաստանին օժանդակելու, աջակցելու դիրքորոշում ունի, որը բացահայտ ներկայացնում է ողջ աշխարհին։ Դրանով է Ֆրանսիան տարբերվում մյուս եվրոպական պետություններից, բայց այն, որ Ռուսաստանի, պատերազմի մասով որոշումների կոնսենսուս վաղուց է ձևավորվել՝ միանշանակ է։
-Ձեր դիտարկմամբ՝ Հայաստանի անելիքը Ֆրանսիայի մասով ո՞րը պետք է լինի, ինչպե՞ս կարող է Հայաստանը ընդառաջ քայլ անել։
-Հայաստանին կոչ է արել դիվերսիֆիկացնել իր անվտանգության համակարգը։ Ֆրանսիան այն պետություններից մեկն է, որը պատրաստ է Հայաստանի հետ ռազմատեխնիկական ոլորտում լայն համագործակցություն ունենալ։ Իմ կարծիքով՝ Հայաստանի համար ամենաակտուալ օրակարգը Ֆրանսիայի հետ ռազմատեխնիկական համագործակցության հարցերն են, ինչը շատ լայն ու մեծ օրակարգ կարող է լինել։
