Երեկ երեկոյան սահմանադրական հանրաքվեի հետ կապված իրադարձությունները զարգացան կայծակնային արագությամբ։
Արմեն Սարգսյանը չսպասեց նույնիսկ աշխատանքային օրվա մեկնարկին ու արդեն երեկ նշանակեց հանրաքվեի օրը։
Հանրապետության նախագահը, ղեկավարվելով Սահմանադրության 206-րդ հոդվածով, ստորագրել է հրամանագիր՝ Սահմանադրության փոփոխությունների հանրաքվեն ապրիլի 5-ին նշանակելու մասին:
Իհարկե, հանրաքվեի օրը նշանակելուն զուգահեռ, նախագահի աշխատակազմը տարածել է մի հայտարարություն, որում մասնավորապես ասված է․ «Վերոնշյալ որոշման առնչությամբ Հանրապետության նախագահի սահմանադրական գործառույթներն ընթացակարգային են և սահմանափակվում են միմիայն և բացառապես Սահմանադրության 206-րդ հոդվածի համաձայն եռօրյա ժամկետում հանրաքվեի օր նշանակելու մասին հրամանագիր ստորագրելով: Ընդ որում, համաձայն «Հանրաքվեի մասին» սահմանադրական օրենքի 12-րդ հոդվածի Հանրապետության նախագահի կողմից վերոնշյալ եռօրյա ժամկետում հանրաքվե չնշանակվելու դեպքում հանրաքվեն համարվում է նշանակված՝ սահմանված ժամկետի վերջին օրվա հաջորդող 65-րդ օրվան նախորդող կիրակի օրը: Հարկ ենք համարում նշել նաև, որ հանրաքվեի օր նշանակելով կամ չնշանակելով, Հանրապետության նախագահը չի արտահայտում իր վերաբերմունքն ու դիրքորոշումը Ազգային ժողովի կողմից ընդունված և հանրաքվեի դրվելիք Սահմանադրության փոփոխությունների բովանդակության, ինչպես նաև այդ որոշման կայացման ընթացակարգերի վերաբերյալ»:
Երկրի նախագահը հերթական անգամ, ըստ էության, չհակադրվեց հեղափոխության թիմի օրակարգին, միևնույն ժամանակ՝ Արմեն Սարգսյանը հրապարակային պարզաբանումով փորձել է հնարավորինս սահմանազատվել նեքաղաքական հակադրությունից և դրա բևեռներից։ Համենայն դեպս, այդպիսի տպավորություն է ստացվում նրա աշխատակազմի տարածած հաղորդագրությունից, որի տողատակը ևս մեկ անգամ արձանագրում է մեր երկրում նախագահի ինստիտուտի ունեցած սահմանափակ լիազորությունների փաստը։
Արմեն Սարգսյանը տվեց գործընթացի ֆորմալ մեկնարկը, որից րոպեներ անց վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն, ըստ էության, սկսեց «Այո»-ի ոչ պաշտոնական քարոզարշավը։
Նիկոլ Փաշինյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Հանրապետության նախագահը ստորագրեց ապրիլի 5-ին հանրաքվե նշանակելու մասին հրամանագիրը: Ապրիլի 5-ին Հեղափոխությանը ասում ենք Այո, Ազատությանը ասում ենք Այո, Ապագային ասում ենք Այո եւ կոռուպցիոներների վրա շրխկացնում ենք դուռը: Դուխով»։
Վարչապետը նաև ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերում դիմել է արտերկրում բնակվող Հայաստանի քաղաքացիներին՝ մինչև ապրիլի 5-ը վերադառնալ Հայաստան և մասնակցել հանրաքվեին, ընդ որում՝ Փաշինյանը ապրիլի 5-ի հանրաքվեն նույնացրել է 2018-ի թավշյա հեղափոխության հետ։
Այսպիսով՝ Հայաստանը թևակոխում է նոր գործընթաց, որի եզրափակիչ ակորդը դառնալու է հանրաքվեն, որի քարոզարշավը դարձյալ ընթանալու է հեղափոխականների ու հակահեղափոխականների կամ «սևերի» ու «սպիտակների» հակադրության համատեքստում։ Համենայն դեպս, քարոզարշավի մեկնարկը նման թեզերով է տվել Նիկոլ Փաշինյանն՝ ըստ էության, հասկացնելով, որ ապրիլի 5-ը դառնալու է իշխանության վստահության հանրաքվեի օրը։ Ակնհայտորեն նրա այս «չելենջն» ընդունելու են նախկին համակարգն ու այն ամբողջացնող ուժերը, որոնք նույնպես հենց այդ դիտանկյունից են դիտարկում առաջիկա հանրաքվեն։ Իհարկե, դժվար է ասել, թե հանրաքվեի քարոզարշավի ժամանակ ինչքանով է արդյունավետ աշխատելու այն տեխնոլոգիան, որը կիրառվել է խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ, մանավանդ, որ քաղաքական դաշտը շատ ավելի բազմաշերտ ու բազմագույն է դարձել։
Ապրլի 5-ի հանրաքվեն ոչ այնքան Սահմանադրության կամ Սահմանադրական դատարանի մասին է, որքան՝ քաղաքական նոր ստատուս-քվոյի, որն անխուսափելի է հանրաքվեի ցանկացած արդյունքի դեպքում։
Իհարկե, հանրաքվեն տեսականորեն կարող է չեղարկվել, եթե մինչև փետրվարի 27-ը ՍԴ յոթ անդամները՝ Հրայր Թովմասյանի գլխավորությամբ, օգտվեն վաղ կենսաթոշակային օրենքի ընձեռած հնարավորություններից։
