Ադրբեջանում իշխող կուսակցությունը հայտարարել է, որ գնում է խորհրդարանի լուծարման, քանի որ ներկայիս խորհրդարանը չի համապատասխանում նախագահի վարած քաղաքականությանը:
Այն, որ Ադրբեջանում վերջին ամիսներին խմորվում էին ներքին բավականին թեժ գործընթացներ, առերևույթ վերահսկելիության և կառավարելիության շրջանակում, տեսանելի էին արդեն անզեն աչքով: Ադրբեջանում, իհարկե, խորհրդարանը, այսպես ասած, ավելի շատ դեկոր է, քանի որ այդ երկիրը բառի թե՛ բուն, թե՛ ֆորմալ իմաստով նախագահական կառավարմամբ երկիր է կամ, այսպես ասած, միապետական, որտեղ իշխողը մեկ ընտանիք է՝ իշխանության փոխանցման ժառանգական ավանդույթով: Հայր Ալիևից իշխանությունը փոխանցվեց որդի Ալիևին: Որդի Ալիևը կանգնած է այն կա՛մ «թոռ» Ալիևին փոխանցելու, կա՛մ հարս Ալիևային փոխանցելու իրողության առաջ, ամենայն հավանականությամբ: Այստեղ մեծ է հավանականությունը, որ փոխանցումը կկատարվի հարս Ալիևային, քանի որ որդին նոր է ավարտում ծառայությունը և փոքր-ինչ խնդրահարույց է նրան իշխանություն փոխանցելը, դեռ պետք է հասունանա:
Բայց հարց է առաջանում նաև, թե ինչո՞ւ փոխանցել իշխանությունը հարս Ալիևային, ինչո՞ւ Իլհամ Ալիևը չի սպասի: Կարող է իհարկե սպասել, պարզապես թե՛ ներքին, թե՛ արտաքին իրավիճակը՝ աշխարհաքաղաքականից մինչև սոցիալ-տնտեսական, նրան կարող է դնել ցայտնոտի առաջ, և հնարավոր է, որ դրանից խուսափելու նպատակով դիտարկվում է իշխանությունը Մեհրիբան Ալիևային փոխանցելու հարցը: Ընդ որում, հետաքրքիր է այն, որ խորհրդարանը ցրելու մասին որոշումը հայտարարվում է Մոսկվայից Իլհամ Ալիևայի վերադարձից հետո, ուր նա մեկնել էր պաշտոնական այցով:
Այն, որ դա Ալիևայի քաղաքական շնորհանդեսն էր, ակնառու էր ոչ միայն այցի ֆորմատից՝ այդ շրջանակում նաև Պուտինի հետ հանդիպումից, այլ նաև այն հանգամանքից, որ Ալիևան ծավալուն հարցազրույց տվեց հայտնի հեռուստալրագրող Գուսմանին: Միաժամանակ հետաքրքիր է մեկ այլ հանգամանք, որ Ադրբեջանում խորհրդարանի լուծարման մասին հայտարարվում է այդ երկիր ԵԱՀԿ գործող նախագահի՝ Սլովակիայի արտգործնախարար Միրոսլան Լայչակի այցին զուգահեռ: Սա ևս վկայում է, որ Ադրբեջանը հայտնվել է ներքին ու արտաքին բազմաբնույթ մոնոլորտային ճնշման տակ: Ի վերջո հետաքրքիր է, որ նախօրեին Բաքվում իր գործունեությունը դադարեցնելու մասին էր հայտարարել աշխարհահռչակ «Էյրբաս» եվրոպական ավիաընկերությունը: Եվ նույն օրն էլ Իլհամ Ալիևը Բաքվի պետհամալսարանի հարյուրամյակի առիթով ելույթում խոսել էր եվրոպական և ադրբեջանական արժեհամակարգերի անհամադրելիության և ինտեգրացիայի վտանգավորության մասին:
Այդ ամենով հանդերձ՝ իհարկե հարց է առաջանում, թե ինչո՞ւ փոխել խորհրդարանը, եթե այն ավելի շատ դեկոր է: Բանն այն է, որ քաղաքական ազդեցության իմաստով այն դեկոր է և չի արտահայտում հանրության պատկերը, բայց ավտորիտար կամ խանական համակարգերում խորհրդարանները արտահայտում են իշխող համակարգում առկա պատկերը, ուժերի հարաբերակցությունը: Այլ կերպ ասած՝ փակ համակարգերում խորհրդարանները ներիշխանական յուրօրինակ փորձագիտական լաբորատորիաներ են այդ իմաստով: Ադրբեջանում փաստորեն սկսում են այդօրինակ փորձարկումը՝ թերևս տեսնելու համար, թե ինչպես կստացվի, ու ինչ կստացվի:
