Նոյեմբերի 24-ին լրացավ դեռևս նախկին իշխանությունների օրոք ստորագրված Հայաստան-Եվրամիություն Համապարփակ և ընդլայնված գործընկերության համաձայնագրի ստորագրման երկու տարին։ Ինչպես լրագրողների հետ զրույցում տեղեկացրել է ՀՀ փոխարտգործնախարար Ավետ Ադոնցը՝ հույս կար, որ համաձայնագիրն ամբողջությամբ կվավերացվի այս տարի, բայց ամենայն հավանականությամբ դա տեղի կունենա 2020 թվականին։
Քաղաքագետ Նարեկ Մինասյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց՝ ԵՄ բոլոր անդամների կողմից Հայաստան-Եվրամիություն Համապարփակ և ընդլայնված գործընկերության համաձայնագրի վավերացման գործընթացը ընթանում է բավական դինամիկ. «Այս պահի դրությամբ վավերացրել է 17 երկիր, ինչը բավական լավ ցուցանիշ է։ Եթե գործընթացը համեմատենք, օրինակ, Ասոցացման համաձայնագիր ստորագրած Մոլդովայի, Վրաստանի և Ուկրաինայի վավերացման տեմպերի հետ՝ ԵՄ անդամ երկրների կողմից, միանշանակ կարող ենք պնդել, որ որևէ ուշացման կամ ձգձգման հետ գործ չունենք։ Նույն Ուկրաինայի պարագայում դա տևեց երեք տարի։ Ըստ կանխատեսումների՝ արդեն եկող տարի մենք կունենանք ԵՄ անդամ բոլոր երկրների կողմից վավերացում, և այն կմտնի լիարժեք կիրարկման մեջ»։
Բացի այդ, ըստ Մինասյանի, կարևոր է հաշվի առնել մի քանի հանգամանք. «Առաջին հերթին դա համաեվրոպական օրակարգն է՝ թե ինչ գերակայություններ ունի Եվրոպական միությունը։ Հաշվի առնելով միգրացիոն ճգնաժամը, Բրեքզիթի գործընթացը՝ դա բավականին հագեցած օրակարգ է։ Բացի այդ, բավական կարևոր է, թե ինչ օրակարգեր ունեն ԵՄ անդամ երկրներն իրենց ներսում։ Բնականաբար, ցանկացած երկրում կան սեփական առաջնահերթությունները։ Միևնույն ժամանակ կարևոր է հաշվի առնել տեխնիկական, ընթացակարգային առաջնահերթությունները։ Ինչպես հայտնի է, ԵՄ անդամ ցանկացած երկրում որևէ համաձայնագիր պետք է լինի թարգմանված տվյալ երկրի պաշտոնական լեզվով, ինչը բավական կարևոր է։ Ամեն երկիր ունի խորհրդարանում համաձայնագրերի վավերացման սեփական ընթացակարգերը՝ տարբեր հանձնաժողովներով է անցնում և այլն, և այլն։ Այդ գործոնների համախումբը ևս իր ազդեցությունն է ունենում վավերացման գործընթացի տեմպերի վրա»։
Ինչքանո՞վ է այս գործընթացի վրա ազդեցություն ունեցել թավշյա հեղափոխությունը՝ հարցին ի պատասխան Նարեկ Մինասյանը պատասխանեց. «Կարծում եմ՝ էական ձգձգում չի եղել։ Բայց, այո՛, եվրոպական գործընկերների համար կարևոր էր և կար սպասողական վիճակ՝ հասկանալու, թե արդյոք ԵՄ-ի հետ համագործակցությունը նոր իշխանությունների համար առաջնահերթություն և կարևո՞ր ուղղություն է։ Կարևոր ցուցիչներ ու ազդակներ էին անհրաժեշտ, որ եվրոպական կողմը որոշակի հետևություններ անի»։
Դիտարկմանը, թե համաձայնագիրը, մեծ հաշվով, նախկին իշխանությունների ձեռքբերումն է, ի՞նչ են անում նոր իշխանությունները երկկողմ հարաբերությունների զարգացման համար, քաղաքագետն արձագանքեց. «Նախևառաջ բավական կարևոր հանգամանք է այն, որ Հայաստանի գործիքակազմը համաձայնագրի վավերացման համար բավականին սահմանափակ է։ Հայաստանի իշխանության ներկայացուցիչները թե՛ տարբեր այցերի և թե՛ պաշտոնական հանդիպումների ժամանակ այդ հանգամանքը միանշանակ կարևորում են՝ կոչ անելով իրենց եվրոպացի գործընկերներին, որ հնարավորինս խթանեն վավերացման գործընթացը։ Տարբեր այցերի ժամանակ մենք այդ ամենին ականատես ենք եղել։ Միևնույն ժամանակ թավշյա հեղափոխությունից հետո բավականին կարևոր էր համաձայնագրի ճանապարհային քարտեզի, դրա ժամանակացույցի մշակումը, ինչը բավականին հաջողությամբ իրականացվեց։ Նույն եվրոպացի գործընկերներն այդ ուղղությամբ իրականացված աշխատանքները բավականին տպավորիչ են համարում։ Այժմ համաձայնագիրը գտնվում է մասնակի կիրարկման փուլում, և բոլոր գործողություններն իրականացվում են ըստ սահմանված ժամանակացույցի։ Եվրոպական գործընկերների կարծիքով՝ որևէ ուշացում չկա, և ամեն ինչ ընթանում է սահմանված ժամկետներում, ինչը բավականին դրական է»։