«Ինչո՞ւ է արդարադատության նախարարը պաշտոնանկ արվում իր ենթակայի թույլ տված կարգապահական խախտումների պատճառով, մինչդեռ այդ ենթական անգամ որևէ պատժի չի ենթարկվում, մնում է հանելուկ, և առ այսօր որևէ մեկը հարկ չի համարում բացատրել երևույթը:
Ինչո՞ւ է Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովը ձևավորվում նոմենկլատուրային սկզբունքներով, եթե կոչված է անկախ գործունեություն ծավալելու: Ինչո՞ւ պետք է դրա նախկին անդամին բարձր մակարդակով անպայման գործով ապահովելու խնդիր դրվի, և դա անելու համար անպայման մարդ պաշտոնանկ արվի: Ինչո՞ւ պետք է տասնյակ քաղաքացիական ծառայողներ ամիսներ շարունակ իրենց աշխատանքային իրավունքները պաշտպանելու նպատակով հուսահատ դռնեդուռ ընկնեն, եթե այդ հարաբերությունները կարգավորող օրենք կա:
Ինչուների շարքը, անշուշտ, կարելի է շարունակել, սակայն դա չէ էականը»,- գրում է «Երկիր»-ը և հավելում.
«Հայաստանում ընդունվում են օրենքներ պետական ու համայնքային ծառայությունների մասին, սահմանվում են տարբեր պաշտոններում նշանակելու չափորոշիչներ: Սակայն կադրային քաղաքականության ոլորտում շարունակում է անշեղորեն գործել «ժողովուրդների հոր» առաջադրած «Կադրերն են որոշում ամեն ինչ» կարգախոսը: Այն ոչ միայն չի կորցնում արդիականությունը, այլև հայաստանյան իրականության մեջ վերոնշյալ իրողություններին համահունչ անհասկանալի ու անտրամաբանական դրսևորումներ է ունենում»։