Վերջերս անդրադարձել էիք 2017 թվականի դեկտեմբերին Համաշխարհային բանկի հրապարակած փաստաթղթին, որի համաձայն՝ որպեսզի Հայաստանը կայուն տնտեսական աճ ապահովի, պետք է տնտեսական ենթակառուցվածքներում ներդրումներ անի՝ մեկ շնչի հաշվով 150-200 ԱՄՆ դոլարի սահմաններում։ Այսինքն՝ Հայաստանը տարեկան տնտեսական ենթակառուցվածքներում կարիք ունի ներդնելու շուրջ 450-600 մլն ԱՄՆ դոլար։ Սակայն, թերևս, բոլորս շատ լավ գիտենք, որ պետությունն այս պահին այդ միջոցները չունի։
Բացի դրանից՝ ունենք նաև բավականին մեծ պարտք, և պարտք վերցնելու տեսանկյունից նույնպես չենք կարող այդ հարցին նայել։ Այդ դեպքում ինչպե՞ս կազմակերպել գործընթացը, և նշանակո՞ւմ է սա արդյոք, որ առաջիկա տարիներին տնտեսական ներառական աճ ապահովելու հնարավորություն չենք ունենալու «Առաջին լրատվական»-ի հարցին հանրային ֆինանսների կառավարման մասնագետ Հովհաննես Ավետիսյանը պատասխանեց․ «Այսօր պետությունն այդքան միջոցներ չունի կապիտալ ներդրումներ անելու համար։ Քանի որ պարտքի բեռը ՀՆԱ-ի համեմատ այն շեմին է հասել, որ այս ծավալները հնարավոր չի լինելու ներգրավել։ Դրա համար այդ փաստաթուղթը խորհուրդ է տալիս հնարավորինս մասնավոր հատվածին ներգրավել այդ ներդրումները բերելու համար։ Բայց մենք այդ չափի չենք կարողանալու մասնավոր հատվածին ներգրավել, հետևաբար, մենք պետք է ռեսուրսներ ազատենք և հնարավորինս փորձենք ընթացիկ ծախսերը փոքրացնել»։
Ինչպե՞ս եք կարծում, հնարավո՞ր է կրճատել ընթացիկ ծախսերը, և հնարավո՞ր է այս գործում ներգրավել մեր խոշոր սեփականատերերին «Առաջին լրատվական»-ի հարցին ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Հայկ Գևորգյանը պատասխանեց․ «Իհարկե, հնարավոր է։ Օրինակ՝ 2018 թվականին մենք 4 մլրդ դրամով կրճատել ենք օրենսդիր և գործադիր մարմինների պահպանման ծախսերը։ Իսկ ինչ վերաբերում է կապիտալ ծախսերին, ապա դրանք կաճեն։ Ենթակառուցվածքների հետ կապված պետք է ասեմ, որ այսօր ինտենսիվ քննարկումներ են գնում մասնավորին այդ ծրագրերում ներգրավելու համար։ Բայց այս պահին կոնկրետ նախագիծ չկա»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։