«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ԱԻՄ առաջնորդ Պարույր Հայրիկյանը։
-Պարոն Հայրիկյան, ինչպե՞ս եք գնահատում Մարտի 1-ի գործով սկսված դատավարությունն ու հասարակական հետաքրքրվածությունն այդ առումով։ Ինչպե՞ս պետք է այս փուլում դիրքավորվեն քաղաքական ուժերը։
–Չեմ կարծում, թե քաղաքական ուժերը դիրքավորվելու խնդիր ունեն։ Միակ խնդիրը, որ կարող են ունենալ առողջ քաղաքական ուժերը, իրական արդարադատության իրականացումն է։ Արդարադատությունից խուսափում են միայն նրանք, ովքեր խնդիրներ ունեն։ Այդ տեսակետից՝ քաղաքական ուժերն անելիքներ չունեն։ Այլ բան է, որ սկզբունքորեն՝ մարդու իրավունքների տեսանկյունից, Ռոբերտ Քոչարյանին և առհասարակ նախնական կալանքի տակ որևէ մեկին պահելը համարում եմ մարդու իրավունքների կոպիտ խախտում՝ եթե այդ մարդը դրա առիթը չի տվել։
Ընդհանրապես ես շատ չէի ցանկանա այս թեմայով խոսել, որովհետև Ռոբերտ Քոչարյանի և իմ հարաբերությունները շատ վատ են եղել, ես նույնիսկ իրեն ժամանակին նամակ եմ գրել, և դժվար թե կարողանամ շատ չեզոք խոսել։ Խիստ դավաճանական է եղել «Գույք՝ պարտքի դիմաց» գործարքը, էլ չեմ խոսում այն բանի մասին, որ մեծագույն անպարկեշտությամբ երկրորդ փուլում իմ աջակցությամբ առավելության հասած մարդը իր պարտքը համարեց ԱԻՄ-ի բոլոր օրինական գրասենյակները փակել։
Այնպես չէ, որ ես կորցրել եմ իմ անաչառությունը, այն ժամանակ էլ եմ քննադատել, բայց հիմա, երբ նա դատվում է՝ իմ քննադատական խոսքերը ճիշտ չեն լինի։
-Ամեն դեպքում, կարծում եք կա՞ հասարակական պահանջ այս գործի լիարժեք բացահայտման առումով։
-Արդարադատությունն ինքն է հասարակությանը ուղղություն տալիս, կրթում։ Եթե նյուրնբերգյան դատավարության հասարակական պահանջ կար, ինչ-որ նկատառումներով դա պետք է անտեսվե՞ր։ Եթե կա հասարակական պահանջ, ուրեմն հասարակությունն առողջ է։
Ինչ վերաբերում է Մարտի 1-ին, ապա դա մեր ժողովրդի ճակատագրում բացառիկ վատթարագույն դրսևորումներից մեկն է եղել։ Այնպես որ մեր բոլորի շահերից է բխում հասնել արդարադատության։
-ԱԺ նախագահը նախաձեռնում է խորհրդարանում անցումային արդարադատության հետ կապված լսումներ անցկացնել, ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս նախաձեռնությանը։
–Չշտապեմ որևէ բան ասել, բայց ես զանգեցի, նա հետ չզանգեց, կամ զանգել է, ես չեմ նկատել։ Ընդհանրապես, ես սկզբունքորեն դեմ եմ «անցումային արդարադատություն» կոչվածին։ Ի՞նչ է անցել, որ մի հատ էլ անցումային արդարադատություն իրականացնեն։ Արդարադատությունը արդարադատություն է. վերջ։ Այսպես կարելի է հասնել «տրոյկաների», չնայած, ինչպես նկատում ենք, բոլշևիկյան բոլոր տերմիններն իրեն հոգեհարազատ են՝ սաբոտաժ, հակահեղափոխություն… Հիմա մնում էր «տրոյկան» վերականգնվեր, օրինակ՝ ВЧК-ն:
