Տասը տարուց ավել է անցել, և Ինդոնեզիայի Աչեհ նահանգի՝ դեռ երեխա ժամանակ ցունամիի քշած երկու բնակիչ միավորվել են իրենց ծնողների հետ: Այս մասին գրում է սինգապուրյան Straits Times թերթը:
«Դա ճիշտ է, նա մեր որդին է, և հիմա մենք պատրաստվում ենք նրան տուն տանել»,- 17-ամյա Արիֆի մասին ասում է 42-ամյա Ջամալիան, որը 1 ամիս առաջ գտել է իր դստերը՝ Ռաուդհաթուլին:
Երբ 2004-ի դեկտեմբերին 100 տարվա ընթացքում ուժգնությամբ աշխարհում երկրորդ երկրաշարժը Սումատրա կղզու ափին 20 մետր բարձրության հասնող ցունամի է առաջացրել, Սեպտի Ռանգկուտիի ամբողջ ընտանիքն ապաստան է փնտրել: Ջամալիան փախել է ավագ որդու հետ, ընտանիքի հայրը՝ երկու փոքր երեխաների հետ: «Ջուրը մոտեցել է, և ամուսինս Ռաուդհաթուլին և նրա ավագ եղբորը՝ Արիֆին, նստեցրել է մեծ փայտե տախտակի վրա»,- պատմում է մայրը:
Երբ ջուրն իջել է, ծնողները 1 ամիս անընդհատ փնտրել են երեխաներին, հետո տեղափոխվել են հարևան Հյուսիսային Սումատրա նահանգ: Միաժամանակ, ցունամին տախտակը, որի վրա եղել են երեխաները, տարել է շատ կիլոմետրեր և նետել Բանյակ արշիպելագի կղզիներից մեկը, որտեղ Ռաուդհաթուլին գտել է տեղացի ձկնորս, որն էլ նրան անվանել է Վեննի: Աղջկա խոսքով՝ եղբայրը ևս փրկվել է, բայց նրան ուրիշ մարդ է պահել:
Աղջիկը մեծացել է Աչեհի մերձափնյա գյուղերից մեկում՝ իրեն ընդունած ընտանիքում, և միայն տասնամյակ անց նրան ուշադրություն է դարձրել այնտեղ պատահմամբ հայտնված եղբայրը: Իմանալով, որ նա ոչ հարազատ ընտանիքում է մեծացել՝ նա անմիջապես զանգել է մորը, որն այնտեղ է գնացել:
Երջանիկ մայրը սկսել է փնտրել նաև որդուն, բայց դրա կարիքը չի եղել. Ռաուդհաթուլի պատմությունը լայնորեն տարածվել է ԶԼՄ-ներում, և շուտով զանգ է հնչել Արևմտյան Սումատրայի Պայակումբուհ քաղաքից: Զանգել է Լանա Բեսթարին, որը մի քանի ամիս առաջ ապաստան է տվել դրսում մնացած տղայի, հիմա էլ հեռուստացույցով տեսել է Արիֆի երեխա ժամանակվա լուսանկարը: Լանան լուսանկարել է տղային և նկարն ուղարկել Ջամալիային, իսկ մի քանի օր հետո բաժան-բաժան եղած ընտանիքը նորից միավորվել է:
