«Ակոս»-ի նախկին գլխավոր խմբագիրին սպանությունը հրահրողներին, կազմակերպիչներին և գործադրողներին դատավարության վճիռը ցնցիչ գործոնի դեր է ունեցել թուրքական հասարակության համար:
Ընտրված ժամանակի գործոնը միշտ կարևոր է նկատի ունենալ քաղաքական իրադրություններ դիտարկելու, մեկնաբանելու և վերլուծելու ընթացքում: Հարցումը, որ արծարծվում է բնականաբար այդ իմաստով, վերաբերվում է ֆրանսիական օրինագծի ծերակույտի կողմից քվեարկության դրվելու նախօրյակին և դատավճռի կայացման թվականին համատեղելիության: Բացարձակորէն չի կարելի հաստատել, որ Անգարայի իշխանությունները համընկնեցուցած են դատավճռի կայացման թվականը օրինագծի քննարկման թվականին: Այսուհանդերձ, պետք չէ անտեսել Թուրքիայի արտաքին մարտահրավերներին և ներհասարակական զարգացումներին փոխկապակցվածության խնդիրը. ավելի պարզ, արտաքին ճակատի վրա մղված քաղաքական պատերազմին համար ներքին երևույթները օգտագործելու պետական դասական քաղաքականության փաստը:
Անգարան ժխտողականության քրեականացումը մերժել տալու իր պայքարին մեջ մնայունորեն արծարծում է կարծիքի ազատության գաղափարը: Այս հարցում առաջ գնալով դաս է տալիս Ֆրանսիաային մարդու իրավունքների և խոսքի ազատության ֆրանսական սկզբունքներին հավատարիմ մնալու և ինչու չէ Թուրքիայի օրինակին հետևելու: Նախագահ Կյուլ չէր վարանել օրինակ բերելու Անգարայի պաշտոնական կեցուածքներից դուրս այլընտրանքային մտածողությունն ու այլախոհությունը հարգելու թրքական մոտելը:
Ին՞չ է կատարվում այժմ. Հրանդ Տինքը սպաննողներին ձգձգվող դատավարությունը ի վերջո վճռահատվում է , որին ի տես ծայր է տալիս բողոքի շարժում. ցույցեր, հրապարակումներ, հաղորդումներ, հրապարակախոսության շատ համարձակ քայլեր: Բոլորը տեղադրվում են նախագահ Կյուլի հայտարարած կարծիքի ազատության, հանդուրժողականության և մարդու իրավունքների հարգումի շրջագծում:
Նախագահ Կյուլն ու վարչապետ Էրտողանը հրապարակավ քննադատում էին դատավարության երկար տևողությունը, շեշտում վճռին դիմաց նկատառելի թիվով մարդկանց անբավարարված լինելը և վճռաբեկ դատարանին դիմելու հնարավորությունը: Մատնացույց անելու համար թերևս «ժողովրդավար» Թուրքիայի իրավական և քաղաքական իշխանություններին սահմանազատվածությունը:
Բողոքող հասարակության ներկայացուցիչները տարօրինակորեն այս զարգացումների ընթացքում չէին ձերբակալվում կամ 301 օրենքի մեկնաբանությամբ Թուրքիայի ազգային արժանապատվությունը խոցողներ չէին լինում:
Սխալ տպավորություն պետք չէ ստեղծվի անշուշտ, որ հասարակական շարժումը իր ընդհանրությանը մեջ պետական պատվիրակատարություն է անում: Երբեք. այնտեղ ի հարկե կան Տինքի գաղափարներին հավատացող և Թուրքիայի ժողովրդավարացումը առաջադրող հասարակական, մամուլի գործիչներ: Խնդիրը այս բոլոր երևույթներին պետական շահարկումն է, պատգամներ ուղարկելն է, և այս դեպքում ֆրանսիական ծերակույտին քննարկումները արգելակելու փորձ կատարելն է:
Փոխանցելու համար նաև Փարիզին, որ մենք այս բոլորը չենք քրեականացնում, մեր պաշտոնական տեսակետներին հակադրվողները չենք տուգանում կամ բանտարկության չեն դատապարտում: Երևույթները այնպես են համոզում, որ այս գիտակցությամբ են շարժվում նաև Թուրքիայի խորքային պետության ներկայացուցիչները, որոնց լռությունը ևս խիստ բարացուցական է և համապետական շահերին ընդառաջ շարժվելու, այս դեպքում կրավորականություն դրսևորելու ցուցանիշեր է պարփակում:
Ներթրքական հասարակության ապրող զարգացումներում անկասկած մեծ ականի գործոն ունի Հրանդ Տինք երևույթը իբրև հայազգի խմբագիր, իբրև թուրք քաղաքացի, իբրև Թուրքիայի ժողովրդավարացումը հետապնդող հասարակական գործիչ, իբրև թուրքական գարունը առաջադրող հանրային դեմք . և այս առումով տարօրինակ է, որ Անգարայի իշխանությունները չեն վերհիշում Տինքի հրապարակային դիրքորոշումը ժխտումի քրեականացման մտայնության դեմ` այն նկատելով կարծիքի և խոսքի ազատության դեմ առնվող քայլ: Ձգձգվող դատավարության դատավճռին կայացումը այս օրերին մտածելու տեղիք է տալիս , որ այս թեման լիարժեք շահարկելու փորձ են կատարում Անգարայի իշխանությունները:
