Սահմանադրական փոփոխությունների գործընթացը, որ Հայաստանում կառավարման մոդելի փոփոխության բովանդակային առանցքով ներկայացվում է որպես կուսակցությունների դերի բարձրացման գրավական, առայժմ Հայաստանի քաղաքական դաշտի վրա ունենում է ամբողջովին հակառակ ազդեցություն և ըստ էության բերել է կուսակցությունների շրջանակներում հերթական մասնատումների, ներկուսակցական կամ ներդաշինքային ինտրիգների և այլն:
Մենք տեսնում ենք միջկուսակցական տիրույթում հերթական բախումը ՀԱԿ-ի ու ԲՀԿ-ի միջև, որոնք ընդամենը քանի ամիս առաջ ներկայանում էին որպես երդվյալ դաշնակիցներ: Մենք տեսնում ենք ներխմբակցային նոր բախում ՀԱԿ-ի և Լյուդմիլա Սարգսյանի միջև, որը նպատակ ունի հանդիպել Սերժ Սարգսյանի հետ սահմանադրական փոփոխությունների գործընթացում, և ինչը մերժում է ՀԱԿ-ը: Մենք տեսնում ենք ՀՀՇ-ի ներսում խնդիրներ Սերժ Սարգսյանի հետ հանդիպումից հետո: Մերժելով հանդիպումը, մերժելով հանդիպման գնալու և կուսակցության անունից խոսելու փաստը՝ կուսակցության առանցքային և հեղինակավոր դեմքերից մեկը՝ Կարապետ Ռուբինյանը, հայտարարել է ՀՀՇ-ից դուրս գալու մասին: Կարծիքները հանդիպել-չհանդիպելու վերաբերյալ տարբեր են եղել «Ժառանգությունում», և չի բացառվում, որ առաջիկա սահմանադրական գործընթացում այս կուսակցությունում էլ ի հայտ գան ավելի աղմկոտ միջկուսակցական տարաձայնություններ:
Այս ամենը վկայում է, որ կուսակցությունների դերի բարձրացման տանող ճանապարհ հռչակված սահմանադրական փոփոխությունները առնվազն առայժմ Հայաստանում կուսակցական, քաղաքական դաշտի մասնատման հերթական փուլ են սկսել, և հանրաքվեին ընդառաջ այդ փուլը, այդ ալիքը միտում ունի խորանալու: Այլ կերպ ասած՝ Հայաստանում սկսվել է քաղաքական դաշտի, կուսակցական համակարգի արժեզրկման և վարկաբեկման մի գործընթաց, որը զուտ տրամաբանական տեսանկյունից կարծեք թե լիովին հակադիր է այն հռչակումներին, որ արվում են սահմանադրական փոփոխություններով քաղաքական համակարգը արդիականացնելու վերաբերյալ:
Մյուս կողմից, սակայն, արդեն ներքին, այսպես ասած ենթատեքստային տրամաբանության տեսանկյունից երկու գործընթացները փոխլրացնող ու ներդաշնակ են: Սահմանադրական փոփոխությունները կատարվում են ներիշխանական, իշխող համակարգում հարաբերությունների ճշգրտման ու կարգավորման շուրջ, և ակնհայտ է, որ դրանց տրամաբանությունը փորձ է արվում հանգեցնել երկկուսակցական համակարգի կամ երկկուսակցական գերակայության: Իսկ դա նշանակում է, որ Հայաստանում ներկայիս, այսպես ասած, բազմակուսակցական կամ բազմաբևեռ կուսակցական քաղաքական դաշտը պետք է լղոզել և փոշիացնել հնարավորինս մինչև վերջ՝ ներիշխանական բազայի վրա երկկուսակցական համակարգ կամ երկկուսակցական գերակայություն հաստատելու համար:
Այս տեսանկյունից սահմանադրական փոփոխություններն ու դրանց հիման վրա կամ դրանց պատճառով առաջացող ներկուսակցական, միջկուսակցական, միջդաշինքային և դաշնակցային նոր մասնատումներն ու ինտրիգները փոխկապակցված և փոխլրացնող գործընթացներ են:
