Փորձագետները սիրողական ուսումնասիրություն են անցկացնել պարզելու համար, թե որքան բնական ռեսուրսներ են ծախսվում կենդանական տարբեր տեսակի ապրանքների արտադրության վրա: Ուսումնասիրության արդյունքները հրապարակվել են PNAS ամսագրում:
Ուսումնասիրվել են սննդակարգում հինգ հիմնական կենդանական սպիտակուցների աղբյուրները՝ կանթամթերքներ, տավարի միս, խոզի միս, հավ միս և ձու:
Հաշվի են առել ցանքատարածություններն ու արոտավայրերը, ջուրը, պարարտանյութերը, ինչպես նաև ջերմոցային գազերի արտանետումների քանակը:
Օրինակ՝ տավարը արոտավայրում խոտ է ուտում և տարածքի կարիք ունի, սակայն ջուր գրեթե չի օգտագործում: Իսկ արտադրական տարածքներում աճեցվող տավարը սնվում է ցորենով, այդ պատճառով էլ ջուր և այլ անհրաժեշտ միջոցներ շատ է օգտագործում:
Վերլուծությունը ցույց է տվել, որ ամենաթանկը տավարի միսն է: Դա անակնկալ չէ, քանի որ այն մսեղենի մեջ ամենաթանկն է: Սակայն պարզվել է, որ այն խոզի և թռչնի մսից 10 անգամ ավելի թանկ է:
Խոշոր եղջերավոր անասունը 28 անգամ ավելի մեծ տարածքներ և 11 անգամ ավելի ջուր, 6 անգամ ավելի շատ պարարտանյութեր է պահանջում և 5 անգամ ավելի շատ ջերմոցային գազեր է արտանետում, քան կենդանական ծագման սպիտակուցի այլ աղբյուրները: Բնական ռեսուրսների ծախսի ցուցանիշով խոզի միսը, ձուն և կաթնամթերքները գրեթե նույն մակարդակում են:
