«Առաջին լրատվականի» զրուցակիցն է հրապարակախոս Տիգրան Պասկևիչյանը:
– Պարոն Պասկևիչյան, երկպալատ խորհրդարանի մասին գաղափարին վերջին մեկ-երկու շաբաթների ընթացքում հասցրել ենք բազմիցս անդրադառնալ: Ըստ Ձեզ, այդ երկպալատ խորհրդարանը առավել Ռուսաստանի՞, թե՞ Արևմուտքի հայկական սփյուռքին Հայաստանի քաղաքական կյանքին առնչելու փորձ է:
– Երկպալատ խորհրդարանը վերջին տարիների անհեթեթությունների շարքում («Հայկական աշխարհ», «Արի տուն» և այլն) հերթական հնարքն է մարդկանց ուշադրությունը շեղելու և արտագաղթը որպես դրական գործընթաց ներկայացնելու։ Արցախում կռված հայրենադարձներ Ժիրայր Սեֆիլյանի, Սարգիս Հացպանյանի վաստակն ուրացող, Հայաստանում մշտապես բնակություն հաստատած Վարդգես Գասպարիին ազատազրկող իշխանությունն ընդամենը ուզում է փոխադարձ համաձայնության գալ սփյուռքյան նոմենկլատուրայի հետ, որ վերջինս ավելի բարձր տեղից թքած ունենա Հայրենիքում մշտապես բնակվող քաղաքացիների վիճակի վրա։
– Տեսակետ կա, որ այս գաղափարը երևան է եկել Ռուսաստանում, Հայաստանի նաև օրենսդիր քաղաքական կյանքում Ռուսաստանի ազդեցությունը շեշտակիորեն ընդգծելու համար: Ի՞նչ կասեք այդ մասին:
– Ռուսաստանի ազդեցությունը Հայաստանի կյանքում առավել քան ընդգծված է. սփյուռքի օգնության կարիքն այդ հարցում դժվար թե զգացվի։ Այլ բան է, որ Հայաստանը քաղաքականապես և տնտեսապես ոչնչացնելու ճանապարհին իշխանությունները միշտ փորձել են և դեռ փորձելու են քծնել ու շողոքորթել Սփյուռքին։ Արդյունքը՝ ոչ մի լուրջ ներդրում, զբոսաշրջիկների թվի աճ։
– Ռուսաստանում կազմակերպված սփյուռք ընդհանրապես չկա: Դրա ամենակազմակերպված տեսքը Արա Աբրահամյանի նախաձեռնություններն են: Այս դեպքում ո՞ւմ ենք պատկերացնում կամ ինչպե՞ս ենք պատկերացնում երկպալատ խորհրդարանում: Հնարավո՞ր է Հայաստանն ինքն էլ վերածվի մի մեծ սփյուռքի` հաշվի առնելով համընդհանուր արտագաղթը:
– Երբ մեր՝ Հայաստանի քաղաքացիներիս, փոխարեն օրենքներ ընդունեն, որոշումներ կայացնեն Ռուսաստանի կամ Փղոսկրի Ափի հայերը, արտագաղթն, անշուշտ, կսաստկանա։ Եթե կարելի է դրսում ապրելով կառավարել Հայաստանը, ինչո՞ւ պետք է որդուդ բանակ ուղարկես ու երկու տարի ապրես ահուդողի մեջ, ինչո՞ւ պետք է ապրես սահմանի մոտ, ինչո՞ւ պետք է վճարես անբանական հարկերը, ինչո՞ւ պետք է քո փոխարեն «ընտրեն» մի քանի հարյուր սրիկաներ։
– Արևմտյան սփյուռքը, որն ինքը անկազմակերպ է, որտեղ երեք ավանդական կուսակցություններից բացի, գործում են իրարից անկախ, երբեմն իրար չհանդուրժող մարմիններ և կազմակերպություններ, ինչպե՞ս է Հայաստանի երկպալատ խորհրդարանում ապահովելու ամբողջական ներկայացվածություն:
– Այս հարցին կարելի է պատասխանել այն ժամանակ, երբ հանրությանը կներկայացվի (եթե ներկայացվի) ընտրության որևէ մեխանիզմ։ Մինչ այդ կարող եմ ասել միայն, որ մեր երկիրը գտնվում է երկրի քաղաքացիներին արհամարհող դիլետանտ նախաձեռնողների ձեռքում։