Ամբողջ աշխարհում արդեն երկար տարիներ է¸ ինչ գործում են «Հոսպիս» կենտրոնները¸ որոնք անբուժելի հիվանդություն ունեցող մարդու կյանքի վերջին հանգրվանն են համարվում: Սակայն եթե ամբողջ աշխարհում հոսպիսները ներկայումս համարվում են գնահատված եւ մահամերձ հիվանդին հոգեբանական աջակցություն տրամադրող հաստատությունները¸ Հայաստանում դրանց մասին կամ դեռեւս չգիտեն¸ կամ էլ ամոթալի են համարում հոսպիսների ծառայություններինց օգտվելը:
Հոսպիսն իր բնույթով մարդասիրական կազմակերպություն է¸ որտեղ աշխատում են հանուն մարդու ֆիզիկական եււ հոգեկան առողջության թեեւ ֆիզիկականն այստեղ պայմանական է ասված: Իսկ իրականում հոսպիսների ֆունկցիան հիվանդի հարազատների բեռի թեթեւացումն է: «Հոսպիսն իրականում խնամքի կենտրոն է¸ որտեղ մեր պրոֆեսիոնալ մասնագետները մահի տագնապով ապրող մարդուն կարողանում են բերել հոգեբանական կայուն վիճակի եւ ցուցաբերել մասնագիտական խնամք` առանց զրկելու նրան հարազատների ներկայությունից»¸-Առաջին լրատվականի հետ զրույցում նշեց Հայաստանի միակ հոսպիս կենտրոնի փոխտնօրեն Գեորգի Մկրտչյանը: Նշված կենտրոնը մեր երկրում գործում է արդեն 3 տարի¸ սակայն այս տարիների ընթացքում հայության մտածելակերպի մեջ հոսպիսների հանդեպ վերաբերմունքի որեւէ փոփոխություն չի արձանագրել: Իսկ փոխտնօրեն Գեորգի Մկրտչյանը դժվարանում է ասել¸ թե ինչը խանգարեց Հայաստանում հոսպիս կենտրոնի զարգացմանը` մարդկանց անտեղյակությունը¸ թե ավելորդ «թասիբի» զգացողությունը:
