Եվրոդռների ու պատուհանների բիզնեսմեն Մանվել Բադեյանը, որը նաև Ազգային Ժողովի պատգամավոր է, հայտարարել է, թե Մաշտոցի պուրակի համար պայքարողների 10 տոկոսն ազնիվ մարդիկ են, իսկ 90 տոկոսը՝ դրսից կառավարվողներ: Իսկական բիզնես-հաշվարկ է արել Մանվել Բադեյանը: Մնում է, որ նա էլ ավելի կոնկրետանա իր հաշվարկում և ասի անուն առ անուն, թե ովքեր են տասը տոկոսի մեջ, իսկ ովքեր են կազմում այդ՝ «դրսից կառավարվող» 90 տոկոսը:
Իրականում Մանվել Բադեյանն օրիգինալ չէ, այլ ընդամենը մի սովորական իշխանական ուղեղ, որի մտքով, ինչպես բոլոր այլ իշխանական ուղեղների, դավադրության տեսությունից բացի, որևէ այլ փաստարկ չի անցնում նման դեպքերում, երբ գործ ունեն հանրային և քաղաքացաիական փաստարկված շարժման հետ:
Այդպիսի դեպքերում առաջ է քաշվում դավադրության տեսությունն ու դրսից թելադրված լինելու վարկածը: Միայն թե ժամանակն է, որ Հայաստանի իշխանության ուղեղները մի փոքր մանրամասնեն այդ «փաստարկները» և կոնկրետ անուններ տան, թե ովքեր են ուղղորդողները և ուղղորդվողները: Այլապես նրանց կարելի է պատասխանատվության կանչել իմանալ չհայտնելու համար, որովհետև եթե Մանվել Բադեյանն ու նրա նմանները գիտեն, որ, ասենք, Մաշտոցի պուրակում դավադրություն, դրսից ուղղորդումներ են լինում, որոնց նպատակը երկրում իրավիճակը ապակայունացնելն է, ապա նրանք պետք է կամ ասուլիսի ժամանակ, կամ անհապաղ ԱԱԾ գնալով հայտարարեն, որ, ահա, այսինքն դուրսը ուղղորդում է այսինքն ներսին, որպեսզի այդ ներսը քանդի երկրի կայունությունը, ցնցումներ առաջացնի Հայաստանում: Իսկ եթե չկան այդպիսի կոնկրետ անուններ, ուղղորդման մասին ընդհանրական դատողությունները, որ հնչում են բադեյանների բերանից, ընդամենը պարզ քարոզչական շահարկումներ են:
Սակայն նկատի ունենալով այն, որ դրանք արդեն բավական երկար ժամանակ են իշխանական զինանոցում և այնտեղից դուրս են բերվում հասարակության դեմ պարբերաբար, երկրի շահով մտահոգ քաղաքացիների դեմ են դրվում և նրանց փաստացի դավաճաններ որակում, պետք է ասել, որ չկոնկրետացված այդ մեղադրանքները արդեն պարզ զրպարտություն են և մերկապարանոց պնդումներ, որոնց հեղինակները պետք է պատասխանատվության ենթարկվեն քաղաքացիական պայքարի ելած մարդկանց զրպարտելու համար:
Ըստ երևույթին, իրավիճակի զարգացման հեռանկարը հետևյալն է՝ կա՛մ Մանվել Բադեյանը տալիս է ուղղորդող արտաքին կառույցների կամ անհատների անուններ և ներկայացնում, թե հատկապես ում են նրանք ուղղորդում, կա՛մ էլ Մաշտոցի պուրակի համար պայքարող ակտիվիստները ձեռնմուխ են լինում նաև Հայաստանի հանրային ու քաղաքական առողջացման համար կարևոր ևս մի գործի՝ դավադրության տեսության վարկածակիր բադեյաններին կանչում են դատարան՝ մեղադրանքները ապացուցելու կամ որպես պարզ զրպարտիչ բացահայտվելու:
Այսպիսով հասարակություն մեջ կստեղծվի դավադրության մերկապարանոց մեղադրանքներից ազատվելու նախադեպ, և բադեյաններն իշխանության մեջ կենտրոնական իշխանությանը դուր գալու և բիզնես իշխանավոր ընկերների շահերը պաշտպանելու անհագ մղումներում մի փոքր զգույշ կլինեն Հայաստանի քաղաքացիների վերաբերյալ դատողություններ անելիս ու կխոսեն կոնկրետ, փաստերով, կամ էլ շատ կոնկրետ կլռեն: