Օհան Դուրյանն այլևս չկա, մենք կորցրել ենք ոչ միայն մտավորականի, հանճարեղ, աշխարհահռչակ դիրիժորի, այլև իսկական քաղաքացու, որը թեև Հայաստանում չէր ծնվել, երկար տարիներն չէր ապրել այստեղ, 2001-ին վիրավորված լքել էր հայրենիքը, բայց հետո վերադարձել էր, այսօրվա Հայաստանի բարօրության համար մղվել իսկական պայքարի: Օհան Դուրյանն այն արվեստագետն էր, որի համար արժանապատվությունը, երկրի քաղաքացի լինելն ավելին էին, քան իշխանությունների պարգևները, ի դեպ, որոնք մաեստրոն 2010-ի սեպտեմբերի առաջին օրերին հանձնեց իշխանություններին` որպես բողոքի նշան երկրում տիրող բարքերի և անառակության: Այսօր չկա մաեստրոն, չկա նաև նրա փափագած Հայաստանը, ժողովրդավար Հայաստանը: Նրա համար այդպես էլ անհասկանալի մնացին մեր մտավորականության որդեգրած կեցվածքը` «ես մտավորական եմ, քաղաքականությամբ չեմ զբաղվում», ինչը մաեստրոն համարում էր հանցագործությանը հավասար մի բան, տկարության նշան, քանի որ, ըստ նրա, երբ Հայաստանը կործանվում է, լռելու իրավունք չունի ոչ ոք:
1922 թվականին Երուսաղեմում ծնված, կոմպոզիցա և խմբավարություն ուսանած, Եվրոպայում համերգային շրջագայությունների մեկնած երաժիշտը հանդես է գալիս Լայպցիգի Գևանդհաուսի նվագախմբի հետ 19 համերգով, 1966-1968-ին Լայպցիգի օպերային թատրոնում նրա ղեկավարությամբ «Դոն Կառլոսն» է ներկայացվում։ Դուրյանն աշխատել է աշխարհի 110 նվագախմբերի հետ։ Նա աշխատել է որպես Հայաստանի ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի գեղարվեստական ղեկավար և գլխավոր խմբավար, սակայն 2001 թ. մշակույթի նախարար Ռոլանդ Շառոյանի որոշմամբ, մաեստրոն հեռացվեց գլխավոր դիրիժորի պաշտոնից, որից հետո Օհան Դուրյանը լքեց Հայաստանը և ստանձնեց Մոսկվայի սիմֆոնիկ նվագախմբի դիրիժորի պարտականությունը: «Ես վիրավորված եմ: Քաղաքակիրթ որևէ երկրում մարդու հետ այնպես չեն վարվում, ինչպես վարվեցին ինձ հետ Հայաստանի այսօրվա իշխանությունները: Սա վայրագություն է: Ֆրանսիայի նման երկիրը թողել-եկել եմ, որ կյանքիս վերջին տարիներն անցկացնեմ Հայրենիքում, սակայն ստիպված եմ ամենավերջին տարիներս անցկացնել պանդխտության մեջ. սա ոչ այլ ինչ էր իշխանությունների կողմից, քան ոճրագործություն, ապուշություն»,- 2002 թ. A1+-ին ասել էր Օհան Դուրյանը: «Ես Ֆրանսիայի քաղաքացի եմ: Ես հանձնել եմ ՀՀ իմ անձնագիրը: Հայաստանը ոչինչ է ինձ համար, այլևս ոչինչ»,- ասել էր Դուրյանը:
Ավելի ուշ մաեստրոն վերադարձավ հայրենիք` մղվելով ակտիվ քաղաքական պայքարի: Մաեստրոն մահացավ`համոզված լինելով, որ պայքարը հասնելու է հաղթանակի: Նրա վերջին խոսքերն իր հանգուցյալ մորն էին ուղղված, մտքերը հայրենիքի հետ էին: Նրա այրու` Ալիս Դուրյան-Շամիրյանի ասելով, մաեստրոն հեռացավ խաղաղ՝ հանգելով Մոցարտի երաժշտության հնչյունների ներքո, որ խնդրեց միացնել իր համար, և որոնց հոգեվարքի պահին անգամ չափ տվեց… մի վերջին անգամ: Նրա մահճի մոտ էին հարազատներն ու ամենամերձավոր բարեկամները:
«Ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել ողջ հայությանն՝ այն անսահման և անկեղծ սիրո համար, որ ցուցաբերեց մաեստրոյին այս ողջ ընթացքում: Ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել բոլոր նրանց` ովքեր մեր կողքին էին այս դժվար ու ծանր օրերին: Աստված Ձեզ պահապան»,- ասել է Ալիս Դուրյան-Շամիրյանը` կոչ անելով միասնաբար աղոթել մաեստրոյի հոգու հանգստության համար:
Հիշեցնենք, դիրիժոր, Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական արտիստ Օհան Դուրյանի թաղումը կազմակերպելու համար Հայաստանի վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի որոշմամբ ստեղծվել է կառավարական հանձնաժողով` մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանի գլխավորությամբ: