Տավուշի մարզի Բերքաբեր համայնքը սահմանային գյուղ է, որի հողերի 80%-ը գտնվում է ադրբեջանցիների հսկողության տակ, իսկ 20%-ն անմիջապես կրակագծի մոտ է: Համայնքի ղեկավար Սուրեն Խուդավերդյանը «Առաջին լրատվականին» հայտնեց, որ գյուղի 80 հեկտար վարելահողերից ներկայում մշակվում է ընդամենը 15 հեկտարը:
«Հնարավոր չէ մշակել, իսկ եթե գյուղացին մշակում է, ավելի շատ վտանգում է իր կյանքը: Մեր մոտ անվտանգությունն ապահովված չէ և մեծ դժվարություններ է առաջացնում: Մեզ առաջին հերթին հետաքրքրում է խաղաղությունը, խաղաղության երաշխիք պետք է լինի, որ գյուղացին զբաղվի գյուղատնտեսությամբ»,- ասաց Ս.Խուդավերդյանը:
Բացի թշնամու գնդակից, բերքաբերցիների խնդիրների շարքում առաջինը ոռոգման ջրի բացակայությունն է, երկրորդը՝ սերմերի ձեռքբերումը, որը շատ դժվար է, և գյուղացիներն ակնկալում են պետության աջակցությունը: Ս.Խուդավերդյանի խոսքով՝ գյուղտեխնիկայի խնդիրները նոր են կարգավորվում, բայց մակարդակը բարձր չէ, փոխարենը բարձր են դիզելային վառելիքի գները, որը մեծ նշանակություն ունի գյուղի զարգացման գործում: 1 հեկտար հողի վրա ցորեն կամ գարի մշակելու համար ծախսվում է մոտ 200 հազար դրամ, իսկ գյուղացին այդքան գումար չունի և, ըստ գյուղապետի, ստիպված է վարկ վերցնել. «Շահույթն անկանխատեսելի է. կարող է կարկուտ, երաշտ… ամեն ինչ լինի, վարկեր էլ վերցնում է, կարող է չկարողանա վարկերը վերադարձնի ու խրվի պարտքերի մեջ»:
Ս.Խուդավերդյանը նշեց, որ թեև որոշ քանակի պետական աջակցություն ստանում են՝ ցորենի, գարու սերմեր, բայց դա չի բավարարում և, եթե սերմ լինի, հնարավոր է 40-50 հեկտար մշակել:
Տավուշի մարզի Աճարպուտի գյուղապետ Ռաֆիկ Օհանյանը մեզ հետ զրույցում նշեց, որ իրենք հող մշակելու խնդիր ընդհանրապես չունեն, քանի որ վարելահողեր չունեն: Գյուղացիները մշակում են միայն տնամերձ հողակտորները:
Նրա խոսքով՝ գյուղում առաջնայինը խմելու ջրի հարցն է. ջրագծերի վերանորոգման կարիք կա: Աճարպուտում գյուղացիները զբաղվում են հիմնականում անասնապահությամբ. «Արդյունք էլ տալիս ա, հիմնականում վատ չենք ապրում, ոչինչ»: