Գրեթե ամբողջ Հայաստանը այս օրերին ապրում է ֆուտբոլով, խոսում ֆուտբոլի մասին, քննարկում, գնահատում, վերլուծում, հիանում և հպարտանում Հայաստանի հավաքականի տպավորիչ ու փայլուն հաղթանակով: Առկա մթնոլորտը իսկապես հիշեցնում է համազգային միասնականության մի մանրակերտ, որի առանցքը տվյալ պարագայում ֆուտբոլն է:
Իսկ ինչ է տեղի ունեցել:
Տեղի էր ունեցել այն, որ մեր հավաքականի ֆուտբոլիստները փոքր հրաշքի պես մի բան էին արել` նրանք, չլինելով հանդիպման ֆավորիտ, կարողացել էին իրենց խաղով, իրենց աշխատանքով, նվիրվածության և կամքի շնորհիվ հաղթել Մակեդոնիայի հավաքականին, իսկ դրանից առաջ ֆավորիտ համարվող Սլովակիայի հավաքականին, որի հնարավորությունները պատկերացնելու համար բավական է հիշել, որ սլովակները նախորդ տարի աշխարհի առաջնությանը խմբային մրցաշարից դուրս թողեցին այն ժամանակ աշխարհի չեմպիոն Իտալիայի հավաքականին: Բայց Հայաստանի հավաքականը, որ նախորդ տարի հաղթել էր Սլովակիային Երևանում, կարողացել էր է՛լ ավելի տպավորիչ հաղթանակ տանել Սլովակիայում` ապացուցելով, որ բանը հաջողակությունը կամ բախտը, կամ էլ պատահականությունը չէ, այլ աշխատանքը, համառությունը, նվիրվածությունը, որոնք բերում են լիովին արդարացի արդյունքի, օրեր առաջ տպավորիչ հաղթանակ տարավ նաև Մակեդոնիայի հավաքականի նկատմամբ:
Եվ իրականում հենց այդ արդարացիությունը, այդ արդարությունն էր ֆուտբոլային տոնի առանցքը, որ ապրում էր հայ երկրպագուն և նույնիսկ ոչ երկրպագուն, այսինքն` մարդիկ, որոնք ֆուտբոլ չեն էլ նայում սովորաբար: Բայց թե՛ նրանք, թե՛ մոլի ֆուտբոլասերները, թե՛ մինչև այդ Հայաստանի հավաքականի խաղի խիստ քննադատները, թե՛ աջերը, թե՛ ձախերը ապրում էին հաղթանակով և համախմբվել էին այդ ուրախության, դրա պատճառած բերկրանքի շուրջ: Եվ դա արդարության բերկրանքն էր, աշխատանքի բերկրանքը, կամքի, նվիրվածության և համառության, անսպասելին իրական դարձնելու, անհնարինը հնարավոր դարձնելու բերկրանքը: Ահա դա է ազգային միասնության իրական, առարկայական, կենսունակ մոդելը, ոչ թե միասնականության և համախմբվածության մասին տարատեսակ կենացներն ու ելույթները կամ շուրջպարերը:
Այլ կերպ ասած` ի դեմս ֆուտբոլային այդ իրադարձության, մենք փաստացի ստանում ենք ազգային համախմբման և միասնականության բանաձևի բաղադրիչները` աշխատանք, նվիրում, կամք և արդարություն: Կկարողանանք մենք ապահովել այդ բաղադրիչները մեր կյանքի որևէ բնագավառում, ուրեմն կկարողանանք համախմբել, իրապես համախմբել հայկական ներուժը, համազգային էներգիան և հասնել իսկապես տպավորիչ արդյունքների: Չենք կարողանա, ուրեմն ինչքան էլ ամպագոռգոռ բառեր հնչեցնենք և ելույթներ ունենանք, միևնույն է, ազգային ներուժը մնալու է չիրացված, մսխվելու է ժամանակի և տարածության մեջ:
