Ադրբեջանի նախագահի պաշտոնական կայքը տեղեկացնում է, որ Ուկրաինայի նախագահ Զելենսկին պաշտոնական նամակ է հղել Իլհամ Ալիեւին: Դիվանագիտական արարողարգին հավուրպատշաճի մի քանի սիրալիրությունները եթե հանենք, իսկ դրանք ըստ էության ուղերձի քաղաքական նշանակության հետ միայն էպիտետային առնչություն ունեն, ապա, ինչպես ռուսներն են ասում՝ չոր արդյունքում կմնա այն, որ նա Ալիեւին հրավիրում է Շվեյցարիայում Ուկրաինայի հարցով Խաղաղության համաժողովին: Ընդ որում, ակնկալելով Ադրբեջանի «գործուն մասնակցությունը խաղաղության բանաձեւի իմպլեմենտացիայի հարցում»:
Ուկրաինայի նախագահը Շվեյցարիայում նախատեսվող Խաղաղության համաժողովին Իլհամ Ալիեւի ներկայության ցանկություն արտահայտել էր Ադրբեջանում նախագահական ընտրությունների արդյունքների պաշտոնական արդյունքների հրապարակումից հետո: Ըստ երեւույթին, անցած մեկ ամսում Բաքվից որեւէ արձագանք նա չի ստացել եւ որոշել է խնդիրն ավելի սրել՝ առաջադրելով Ուկրաինայում խաղաղության հաստատման սկզբունքների համաձայնեցմանն Ադրբեջանի ուղղակի ներգրավվածության պահանջ:
Ընդ որում, նրա ուղերձը Բաքու է հասել Ռուսաստանի վարչապետի եւ Ադրբեջանի նախագահի բանակցությունների հաջորդ օրը: Իսկ Միշուստինը եւ Ալիեւը համաձայնեցրել են Հյուսիս-հարավ տրանսպորտային միջանցքի ենթակառուցվածքների արդիականացման հարցը: Այսքան՝ հրապարակային մասով: Ի՞նչ ծավալ ունի ռուս-ադրբեջանական այսբերգի ընդջրյա մասը՝ երեւի կռահել կամ կանխատեսել են արեւմտյան ալյանսի երկրները: Իսկ որ Զելենսկին Ալիեւի առջեւ ծանրագույն խնդիր է դնում արեւմտյան գործընկերների համաձայնությամբ կամ նույնիսկ հանձնարարությամբ, դրանում, երեւի, կասկածել պետք չէ:
Ռուս-ուկրաինական կարգավորման ի՞նչ սկզբունքներ է դավանում Կիեւը՝ Արեւմուտքի, ինչպես նաեւ Չինաստանի ու անգամ Թուրքիայի հետ՝ գաղտնիք չէ: Ֆորմալ առումով Ադրբեջանը նույնպես սատարում է Ուկրաինայի ինքնիշխանությանը, տարածքային ամբողջականությանը եւ սահմանների անխախտելիությանը, նույնիսկ մարդասիրական եւ տեխնիկական աջակցություն է ցուցաբերում: Գործնականում, սակայն, Հյուսիս-հարավ տրանսպորտային միջանցքի տրանզիտային ապահովումն Ադրբեջանին դասում է Ռուսաստանի մերձավորագույն դաշնակցի շարքում:
Զելենսկին, այսպիսով, Ալիեւին առաջարկում է կողմնորոշվել՝ Ռուսաստանի՞ հետ է, թե՞ Ուկրաինայի: Սա արդեն հայ-ադրբեջանական բանակցությունների արեւմտյան կամ ռուսական հարթակ ընտրելու խնդիր չէ, որպեսզի Ալիեւն իրեն «կամակոր այծի» վարք թույլ տա: Մի կողմում միջազգային, մյուսում՝ ուժի իրավունքն է: Միանալ ռուս-ուկրաինական հակամարտության կարգավորման արեւմտյան սկզբունքներին, նշանակում է ընդունել միջազգային իրավունքի գերակայությունը եւ դառնալ սկզբունքների մշակման մասնակից: Մերժել Զելենսկիի «ցանկությունը»՝ ենթադրում է խնդիրներ ունենալ ոչ միայն հավաքական Արեւմուտքի, այլեւ մերձավորագույն դաշնակից Թուրքիայի, թերեւս՝ նաեւ Չինաստանի հետ:
Ինչու՞ է Ալիեւը Ռուսաստանի վարչապետին Մոսկվա ճանապարհելուց հետո հրապարակայնացրել, որ Ուկրաինայի նախագահն իրեն նման առաջարկություն է արել: Մոսկվայի հետ հետագա հարաբերությունների գի՞ն է բարձրացնում: Հնարավոր է, բայց եթե Ալիեւը մասնակցի Շվեյցարիայի Խաղաղության համաժողովին, ներգրավվի ռուս-ուկրաինական կարգավորման սկզբունքների մշակմանը եւ իմպլեմենտացմանը, ապա դա կնշանակի, որ նա համաձայնում է հայ-ադրբեջանական կարգավորման՝ Գրանադայում ձեւակերպված պլատֆորմին:
Ի՞նչ ընտրություն կկատարի Ալիեւը: Ինչու՞ է Ուկրաինայի նախագահը շեշտադրում այդ քննարկումներին Ադրբեջանի մասնակցության կարեւորությունը: Ի՞նչ կհուշի Թուրքիան Ադրբեջանին: Շվեյցարիայի Խաղաղության խորհրդաժողովին Էրդողանը մասնակցելու՞ է: Երբ վարչապետ Փաշինյանը հայտարարում էր, որ Ուկրաինայի հետ պատերազմում Հայաստանը Ռուսաստանի դաշնակիցը չէ, Ադրբեջանի համար նման բարդ իրավիճակ կանխատեսու՞մ էր: