Հայաստանում ԱՄՆ դեսպան Լին Թրեյսին Երևանում հրաժեշտի հանդիպումներ է ունենում Հայաստանի քաղաքական ղեկավարության հետ, իսկ այդ ընթացքում, ԱՄՆ Սենատը Հայաստանում ԱՄՆ նոր դեսպանի պաշտոնում դեկտեմբերի 13-ին հաստատեց Քրիստինա Քվինի թեկնածությունը: Մոտ ապագայում նոր դեսպանը թերևս կժամանի Հայաստան, իսկ Լին Թրեյսին իր դիվանագիտական առաքելությունը կշարունակի Հայաստանից ոչ այնքան հեռու, ընդ որում թե աշխարհագրական, թե քաղաքական իմաստով՝ Ռուսաստանում: Եվ սա իհարկե առանձին անդրադարձի առարկա է, որը դիտարկել եմ նախորդ մեկնաբանություններում և անկասկած կպահեմ ուշադրության կենտրոնում ապագայում: վերադառնալով Հայաստանում ԱՄՆ նոր դեսպանին, կրկնեմ ամիսներ առաջ՝ նրա թեկնածության առաջադրումից հետո բարձրաձայնած կարծիք-գնահատականս:
Քրիստինա Քվինը փորձառու, բազմամյա աշխատանքային կենսագրությամբ դիվանագետ է, որը «մասնագիտացած» է տնտեսական դիվանագիտության, կամ տնտեսական հարցերի շուրջ աշխատանքի ուղղությամբ: Նա տարիներ շարունակ եղել է տարբեր տնտեսական առաքելությունների համար պատասխանատու դիվանագետ, որի նշանակումը Հայաստանում վկայում է թերևս այն մասին, որ ԱՄՆ քաղաքականության մեջ առաջնային պլան կարող է գալ հարաբերությունների տնտեսական բաղադրիչը: Իսկ դա կարող է լինել ողջունելի, ու ոչ միայն այն պատճառով, որ Հայաստանի համար տնտեսությունն ու տնտեսական զարգացման, արդիականացման խնդիրը առանցքային է բոլոր, այդ թվում ազգային անվտանգության առումով: Տնտեսական զարգացումը պաշտպանունակության, անվտանգության հիմքն է, արտաքին ինքնիշխան քաղաքականության ու դիվանագիտության անկյունաքարարեից մեկը:
Բայց, տնտեսական բաղադրիչի առանցքայնությամբ դիվանագիտության հեռանկարը կարևոր է նաև հայ-ամերիկյան երկկողմ հարաբերությունը հռչակագրային, տեղ-տեղ անգամ պարզապես միֆականացվածության կամ բաժակաճառային բնույթից առարկայական երկխոսության ամուր դաշտ բերելու համար, երբ հայ-ամերիկյան երկխոսության հիմքում կլինի այն, ինչ գործնականում ցանկացած միջպետական հարաբերության ամուր հիմքն է՝ տնտեսական փոխշահեկան օրակարգի գոյությունը: Սա ինքնին ահռելի աշխատանք ենթադրող գործընթաց է, որտեղ իհարկե կարող են լինել բազմաթիվ խութեր, մարտահրավերներ, սակայն հայ-ամերիկյան հարաբերության ռազմավարական հեռանկարը կայուն և փոխշահավետ լինել կարող է միայն այդ, թեկուզ փշոտ ու փոշոտ, սակայն իրապես առարկայական ճանապարհը անցնելու պարագայում, երբ այդ հարաբերությունը կկառուցվի իրապես կոփված երկուստեք շահերի վրա:
