Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունը հերքել է Ադրբեջանի ՊՆ տարածած տեղեկությունը, թե հայ-ադրբեջանական սահմանին հայկական զինուժը կրակ է բացել ադրբեջանական դիրքերի ուղղությամբ: Հայաստանի ՊՆ-ն դա որակել է հերթական ապատեղեկատվություն: Հայաստանի ՊՆ-ն սեպտեմբերի 3-ին էլ հերքել էր ադրեջանցիների տարածած այդպիսի տեղեկատվությունը: Շաբաթներ առաջ Ադրբեջանի ՊՆ-ն դարձյալ տարածում էր այդպիսի ինտենսիվ ապատեղեկատվություն, որից հետո սրացում տեղի ունեցավ արցախ-ադրբեջանական շփման գծում: Ինչու՞ է Բաքուն «վերսկսում» ապատեղեկատվությունների շարքը, թե հայկական ուժերն իբր կրակում են հայ-ադրբեջանական սահմանին:
Անկասկած է, որ դա քաղաքական որոշում է, ինչի նպատակը սակայն պարզ չէ: Փաստացի, Բաքվի տեղեկատվական այդ արշավը հաջորդում է օգոստոսի 31-ին Բրյուսելում տեղի ուեցած հանդիպմանը, և գործնականում զուգահեռվում է Պուտին-Ալիև հեռախոազրույցին, որ տեղի է ունեցել սեպտեմբերի 3-ին և որի ընթացքում նաև խոսվել է սահմանային անվտանգության ու կայունության մասին, ի դեպ: Եվ դարձյալ, ի դեպ, Բաքվի տեղեկատվական այդ արշավը հաջորդում է ոչ միայն Բրյուսելի հանդիպմանը, այլ նաև փաստորեն օգոստոսի 30-ին Մոսկվայում տեղի ունեցած Գրիգորյան-Մուստաֆաև հանդիպմանը, որ սահմանազատման և սահմանագծման թեմայով էր: Բաքուն դժգո՞հ է այդ հանդիպումներից կամ դրանցից որևէ մեկից և փորձում է նորից գործի գցել շանտաժի մեխանի՞զմ, շանտաժի գործի՞ք, որ կիրառում է պարբերաբար:
Այն, որ Բաքուն գոհ չէ, թերևս անկասկած է, այլապես չէր դիմի տեղեկատվա-քարոզչական այդ քայլին: Այստեղ գլխավոր հարցը այն է, թե Բաքվի այդ քայլի հանդեպ ինչպիսի վերաբերմունք են ունենալու Բրյուսելը, Մոսկվան, Վաշինգտոնը, ակտիվ դերակատար-միջնորդները: Օրինակ, երբ Պուտինը սեպտեմբերի 3-ի հեռախոսազրույցում Ալիևի հետ քննարկում է սահմանային անվտանգության ու կայունության հարցը, նա այդ քննարկման ներքո Ալիևին հորդորում է կայունությա՞ն, թե՞ ապակայունացման՝ ինչ-ինչ համաձայնություններ Հայաստանին պարտադրելու նպատակով: Համենայն դեպս, ուշադրության է արժանի, որ Պուտինի հետ հեռախոսազրույցից հետո Ադրբեջանի ՊՆ շարունակում է տեղեկատվական «գիծը»: Այստեղ թերևս կարևոր է Բրյուսելի և Վաշինգտոնի արձագանքը և գնահատականը, հատկապես, երբ կարող է դիտարկվել ռուս-ադրբեջանական ապակայունացման համատեղ որևէ մտադրություն, ինչն այդ կերպ նաև հարվածի տակ է դնելու այլ միջնորդների ջանքը: Եթե իհարկե այստեղ հիմք չկա խոսելու այն մասին, որ այլ միջնորդները գուցե ամենևին էլ դժգոհ չեն այդօրինակ դրվագներից, որոնք Հայաստանի հասարակության շրջանում արժեզրկում են ռուսական որևէ դերակատարում, ըստ այդմ ուղղակի, թե անուղղակի խոսում արևմտյան միջնորդական դերակատարման օգտին: Ամբողջ հարցն այն է, որ այդօրինակ պատկերացմամբ սխեմաները աշխատում են Հայաստանի ու Արցախի հաշվին, որովհետև դրանց տրամաբանությունը «կաթիլային» է, որևէ շահառու կողմում, մինչդեռ Հայաստանի և Արցախի համար թանկ և կենսական կարևորության է ամեն մի «կաթիլը»: Այս հարցերը թերևս պետք է լինեն Հայաստանի արտգործնախարարի՝ Մոսկվա, և պաշտպանության նախարարի՝ ԱՄՆ կատարած այցերի ընթացքում օպերատիվ աշխատանքային անհրաժեշտությունը՝ գրեթե անթերի համակարգվածությամբ, օրակարգային այլ թեմաներից զատ:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի
