Օգոստոսի 31-ին Բրյուսելում տեղի ունենալիք Փաշինյան-Միշել-Ալիև հանդիպմանը զուգահեռ, տեղի կունենա Իրանի արտգործնախարար Աբդոլահիանի այցը Մոսկվա, որտեղ ՌԴ արտգործնախարար Լավրովի հետ կքննարկվի հարցերի լայն շրջանակ: Դրանք ներառելու են Իրանի միջուկային ծրագրի վերականգնման շուրջ բանակցության ընթացքը, Ուկրաինան, Սիրիան, ինչպես նաև Կովկասը: Ուղիղ իմաստով Բրյուսելի և Մոսկվայի հանդիպումները բնականաբար չունեն կապակցվածություն, սակայն օօրակարգի և քաղաքական տրամաբանության առումով դրանց զուգորդումն անշուշտ խոսուն է, հատկապես, եթե հաշվի առնենք վերջին շաբաթների կովկասյան դիվանագիտական աշխուժությունն ու Իրանի ինտենսիվ հայտարարությունները հայ-իրանական սահմանի վերաբերյալ:
Կասկածից վեր է, որ Բրյուսելի հանդիպմանը այդ թեման լինելու է եթե ոչ առանցքայինը՝ ուղղակի, թե անուղղակի, ապա առանցքայիններից մեկը՝ հաղորդուղիների ապաշրջափակման այն հարցերի շրջանակում, որ քննարկվում են ԵԽ նախագահի միջնորդությամբ արդեն մի քանի ամիս գոյություն ունեցող այդ ձևաչափում: Այստեղ շատ դժվար է իրադրության գնահատումը այն պարզ պատճառով, որ անորոշ է այդ հարցն առաջ տանելու Եվրամիության մոտեցումը: Այն, թե ինչ մոտեցում ունի Ռուսաստանը՝ էապես պարզ է նոյեմբերի 9-ի համաձայնագրով, իսկ ահա այն, թե ինչ մոտեցում, պատկերացում և առաջարկ ունի Բրյուսելը, ու նաև Վաշինգտոնը՝ պարզ չէ: Հետևաբար բարդ է գնահատել, թե առկա ձևաչափերում հատկապես ի՞նչն է, որ առաջացրել էր Իրանի ինտենսիվ և բավականին հստակ արտահայտվող անհանգստությունը, և որտե՞ղ է Հայաստանի համար առավել շահեկան առաջարկն ու տարբերակը: Այդ մանրամասները թույլ կտան նաև հասկանալ, թե ինչպիսի բովանդակային հարաբերակցության մեջ կարող էին լինել Բրյուսելում եռակողմ հանդիպումն ու ռուս-իրանական բանակցությունը Մոսկվայում:
Ըստ երևույթին ժամանակն է, որ Հայաստանի հանրությունը որևէ կերպ իրազեկվի, թե նոյեմբերի 9-ի համաձայնագրի 9-րդ կետից զատ, էլ ինչ առաջարկներ կան՝ կապված հաղորդուղիների ապաշրջափակման գործընթացի հետ, ինչո՞վ են դրանք տարբերվում նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթում արձանագրվածից: Հակառակ պարագայում, ներկայումս Հայաստանը առնվազն հանրային իմաստով նմանվում է փակ աչքերով խաղացողի, որը հռչակում է «փրկիչներ» և «դավաճաններ», սպառնալիքներ և փրկօղակներ, սակայն չունի այդ ամենի մասին անհրաժեշտ առարկայական պատկերացում ու տեղեկատվություն:
