Կառավարությունը վերջին նիստում որոշում կայացրեց, որով հաստատեց, որ Հայաստանը 10 տարի շարունակ տարեկան 31,79 մլն դոլար պետք է վճարի «Գազպրոմ Արմենիային» որպես վերջինիս պատկանող «Հրազդան» ջեկ-ի 5-րդ էներգաբլոկի տարեկան հզորության վճար: Հիմնավորումն այն է, որ Հրազդանի 5-րդ էներգաբլոկի թերբեռնվածության հետևանքով «Գազպրոմը» ոչ միայն չի ստացել գործարքով խոստացված շահույթը, այլև հակառակը` վարկային պարտավորությունների պատճառով արդեն շուրջ 100 մլն դոլարի վնաս է կրել։ Նշվում է նաև, որ սրա արդյունքում 10 տարի գազի գինը սահմանին կմնա անփոփոխ՝ 165 դոլար հազար խմ-ի դիմաց:
Ամբողջ խնդիրն այն է, որ որպեսզի Հրազդանի ՋԷԿ–ն աշխատեր ՀՀ իշխանությունների խոստացած հզորությամբ, Հայաստանը պետք է ապահովեր ստացվող էլեկտրաէներգիայի սպառումը, ավելի ճիշտ` արտահանումը դեպի Իրան, իսկ դրա համար պետք է կառուցվեր տարիներ առաջ խոստացված ու մինչ օրս չիրականացված Իրան-Հայաստան 400 կՎ էլեկտրահաղորդման գիծը։
Նշենք նաև, որ Հրազդանի ՋԷԿ-ի 5-րդ էներգաբլոկն ամբողջական ծավալով շահագործման էր հանձնվել 2013–ին, որից հետո «Գազպրոմը» դարձել էր դրա 100 տոկոսի բաժնետերը: Այն ժամանակ սահմանվել է, որ «Գազպրոմը» Հրազդանի այդ էներգաբլոկից պետք է 9 տոկոս եկամտաբերություն ունենա` իր ներդրումների դիմաց։ Բայց եկամուտները մնացին թղթի վրա, իրականացան միայն ծախսերը։ Այդ պատճառով էլ 2021-ի ապրիլին կայանի աշխատանքը դադարեցվեց ու առ այսօր չի վերագործարկվել։
Այս առնչությամբ տնտեսագետ, էկոնոմիկայի նախկին նախարար Արմեն Եղիազարյանը «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց, որ այո, Հայաստանի կառավարությունը գազ էլեկտրականության դիմաց գործարքով պարտավորություն ուներ ապահովել Հարզդանի 5-րդ էներգաբլոկի որոշակի եկամտաբերությամբ աշխատանքը. «Չգիտեմ ինչ պատճառով դա չի կատարվել, և եթե պայմանագրում ֆիքսված է, որ կառավարությունը փոխհատուցում է վնասները, ապա պետք է փոխհատուցի: Մենք սարքեցինք ավարտեցինք «Հրազդանի 5-րդ էներգաբլոկը և վաճառեցինք ռուսներին: Հրազդանի 5-րդ էներգաբլոկի աշխատանքը, ըստ էության, հիմնականում Իրան էլեկտրաէներգիա արտահանելու հենքի վրա պետք է աշխատեր: Ըստ երևույթին, եթե մենք ուզում ենք՝ պրոբլեմներ չլինեն ռուսների հետ, երևի թե պետք է վճարել այդ գումարը: Մենք ըստ էության, էլեկտրականության դեֆիցիտ չունեինք, ու արտահանելու առումով էլ շատ տեղ էլ չունենք»,-ասաց նա:
Ինչ վերաբերում է գազի գնին, Արմեն Եղիազարյանը նկատեց, որ օրինակ Մոլդովային Ռուսաստանը գազը վաճառում է 450 դոլարով հազար խմ-ի դիմաց. «Հիմա Եվրոպայում գազի գինը թռել է, ռեֆորմների պատճառով գներն աճել են, դրա համար 165 դոլարը վատ գին չէ: Երևի միայն բելառուսներին են ավելի էժան վաճառում: Մենք պետք է նայենք, թե ընդհանրապես, մենք գազն ի՞նչ գնով կարող էինք գնել՝ հաշվի առնելով այսօրվա կոնյուկտուրան, կամ որտեղի՞ց կարող ենք գազ գնել բացի ռուսներից: Իրանից գնելու համար խողովակի խնդիր կա, Ադրբեջանից հո չե՞նք գնելու: Հաշվի առնելով, որ Եվրոպայում գազի գինը անցել է հազար դոլարից, մենք 165-ով ենք գնելու, ապա դա վատ չէ»:
Ինչ վերաբերում է նրան, որ Հայաստանը պարտավորվել է տարեկան 31,79 մլն դոլար վճարել «Գազպրոմին», նա նշեց, որ դա այդքան էլ սարսափելի գումար չէ. «Դրա պատճառով գների բարձրացումներ չեն լինի: 1,7 տրիլիոնանոց բյուջեում դա մեկ տոկոս էլ չի կազմում»:
Դիտարկմանը, թե շատ տնտեսագետներ համարում են, որ սա ուղիղ ազդեցություն է ունենալու երկրի սոցիալական, տնտեսական իրավիճակի վրա, որովհետև գազի սակագները հնարավոր եղավ պահպանել միջնաժամկետ կտրվածքով, բայց տեսնում ենք, որ դրան զուգահեռ բարձրանում է էլեկտրաէներգիայի սակագինը, Արմեն Եղիազարյանը նկատեց. «Հիմա եթե երկիրը զարգանա տարեկան 6-7 տոկոսով, ապա գների բարձրացման մեջ սարսափելի բան չկա, այն կփոխհատուցվի եկամուտների աճով: Հիմա գազի գինը բարձրանալու է, պղնձի գինն էլ է բարձրանալու: Կովիդից հետո տնտեսությունն աշխուժանում է, պահանջարկը ռեսուրսների նկատմամբ աճում է»:
