Արցախի մարդու իրավունքների պաշտպան Գեղամ Ստեփանյանը հայտնել է, որ միավորված ազգերի կազմակերպությունում (ՄԱԿ) որպես պաշտոնական փաստաթուղթ տարածվել է «Ադրբեջանական զինված ուժերի կողմից Արցախի քաղաքացիական անձանց սպանության վերաբերյալ» Արցախի Հանրապետության մարդու իրավունքների պաշտպանի զեկույցը։
Արցախցի իրավապաշտպան, «Հելսինկյան 92» նախաձեռնության Կարեն Օհանջանյանը «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում տեսակետ հայտնեց, որ տարածված հայտարարությունից հստակ չէ, թե ՄԱԿ-ի կոնկրետ որ կառույցում է տարածվել զեկույցը․«Օրինակ՝ արդյոք այն դիտարկվելու է ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի՝ մարդու իրավունքների գծով հատուկ ներկայացուցչի գրասենյակում, կամ մարդու իրավունքների գծով խորհրդում, թե մարդու իրավունքների ոլորտում պայմանագրային միջազգային կազմակերպություններով, արդյոք այն կդիտարկվի ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդում կամ ՄԱԿ-ի գլխավոր վեհաժողովում։ Դրանից շատ բան է կախված»։
Մեր զրուցակցի դիտարկմամբ՝ միայն այն, որ Արցախի ներկայացուցիչը զեկույցն ուղարկում է ՄԱԿ, բավարար չէ, որ այն դիտարկվի այդ կառույցի կարևոր ստորաբաժանումներում․«Հենց այնպես ասել, որ ՄԱԿ-ում տարածվել է Արցախի օմբուդսմենի զեկույցը ու դրանով ուրախանալ՝ տեղին չէ։ Ինքը գրում է, որ Անվտանգության խորհրդում է տարածվել, բայց ինչպե՞ս է տարածվել այնտեղ, ինձ հետաքրքիր են մեխանիզմները, քանի որ ՄԱԿ Անվտանգության խորհուրդն ամենակարևոր կառույցներից մեկն է»։
Ընդհանուր առմամբ, իրավապաշտպանը դրական է գնահատում աշխատանքը, միջազգային կառույցներից օգտվելու անհրաժեշտությունը․«Առաջինը նշեմ, որ ամենահետաքրքիր կառույցը, որտեղ մենք կարող էինք դիմել Եվրոպայի խորհուրդն էր։ Դրա միջոցով փորձել ազդել ԵԱՀԿ-ի, Եվրամիության, այլ միջկառավարական ինստիտուտների, հետո հասնել ՄԱԿ։ Իսկ այս դեպքում շատ կարևոր է, որ լինի այնպիսի դեպարտամենտ կամ ինստիտուտ, որը պարտավորեցնող կլիներ բոլոր երկրների համար՝ այդ թվում Ադրբեջանի ու Հայաստանի համար։ Պետք է իհարկե փորձել, բայց դա անել պրոֆեսիոնալ ձևով։ Եթե քո ուժերը չեն հերիքում, պետք է գործընկերներ գտնես արտասահմանում, ովքեր կարող են քո հետաքրքրությունները լոբբի անել, ուժեղ փաստաբաններ ու ինստիտուտներ»։
Օհանջանյանը նաև նշում է, որ միջազգային կառույցների դերակատարությունը մեծ, սուր ու ազդեցիկ մինչ 2001 թվականի սեպտեմբերի 11-ը. «Փաստորեն մեծ հաշվով Ջորջ Բուշը մարդու իրավունքները ոտնահարեց՝ հանուն ամբողջ աշխարհի անվտանգության։ Դրանից հետո այս կառույցների ողնաշարը կոտրված է, չեն կարողանում այն դիրքն ունենալ, որ ունեին մինչ այդ։ Հիմա էլ կան բազմաթիվ խնդիրներ՝ մարդու իրավունքները ոտնահարվում ու արհամարհվում են մի շարք երկրների՝ այդ թվում նաև Թուրքիայի կողմից։ Այդ կառույցները, նույնիսկ , եթե որոշում են ընդունում՝ դրանք մեծ ազդեցություն չեն ունենում, որովհետև կարևորվում է այն երկրի տեսակետը, որն ավելի ուժեղ է։ Միևնույն ժամանակ՝ գտնում եմ, որ պետք է աշխատես, քայլեր անես, որովհետև մարդկանց աչքին ու ականջին նման ինֆորմացիաները նստում են»։
