Friday, 29 03 2024
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին
Հանրակրթության նոր չափորոշիչի ներդրմանը զուգահեռ դասարաններում կկրճատվի աշակերտների թիվը. Անդրեասյան
ՔՊ նիստում քննարկվել են եվրոպական կուսակցական միությունների գաղափարախոսությունները
«Դժվարին որոշում եմ կայացրել` չհավակնել Բարձրագույն դատական խորհրդի դատավոր անդամի թափուր տեղին». Վազգեն Ռշտունի
«Ռուսաստանը հաջողության է հասնում այնտեղ, որտեղ դրա կարիքն ունի»․ Պուտին
Հրազդանում մթնոլորտային օդում փոշու պարունակությունը գերազանցել է սահմանային թույլատրելի կոնցենտրացիան
Վլադիմիր Վարդանյանը կմասնակցի Մարդու իրավունքերի եվրոպական դատարանի դատավորների ընտրության հանձնաժողովի նիստին
Ծեծի է ենթարկել իր անչափահաս դստերը և փորձել սեռական հարաբերություն ունենալ նրա հետ
Այն, ինչ կներվի Բաքվին, չի ներվի Երևանին. Կրեմլը բաց է խաղում
ԵՄ ներկայությունը Բաքվին հանգիստ չի տալիս
Ադրբեջանը «կլրջացնի՞» ՀԱՊԿ-ի հետ ընկերությունը
Ազատագրվել ռուսական կախվածությունից. եվրաինտեգրման առաջնահերթությունները
Դիմակներն այլևս հանված են. Մոսկվան հանձնում է իր ամենաարժեքավոր ագենտին
Տղամարդը դանակահարել է նախկին կնոջն ու նրա քրոջը
Հայաստանը «դիվերսիֆիկացնում է» քաղաքականությունը, Ռոսատոմը մոդեռնիզացնում է Մեծամորի ԱԷԿ-ը
Գործակալ հիշեցնող Շահրամանյանը
Բաքվի խոշոր «խաղադրույքը»
Կլիմայի փոփոխության բացասական ազդեցությունը նկատելի է գյուղատնտեսության և տնտեսության մի շարք այլ ճյուղերում. փոխնախարար
Ռուսաստանում տեղի ունեցած ահաբեկչության գործով նոր կասկածյալ է հայտնվել
Արմեն Գևորգյանը ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության կազմում կհետևի Հյուսիսային Մակեդոնիայի նախագահական ընտրություններին
Մի համագործակցության խրոնիկա
Հայաստանը չունի ավելի ուժեղ զենք, քան միջազգային իրավունքը. չկրակելը խելամիտ չէ
Սասունցի Դավթի դարաշրջանը չէ. ԱՄՆ-ից ակնկալիքներին զուգահեռ պետք է ամրապնդել պետությունը
Երևանում ծառի ճյուղը թեքվել և ընկել է էլեկտրական լարերի վրա. փրկարարները մասնատել են ծառի ճյուղը
21:40
Ղազախստանի դեսպանատունը խորհուրդ է տվել լքել Օդեսայի և Խարկովի մարզերը
Վիճաբանություն և ծեծկռտուք՝ անչափահասների մասնակցությամբ․ կա վիրավոր
Քանի՞ մարդ է թունավորվել Հայաստանում
«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում»․ Լավրով
Բաքվի անհիմն մեղադրանքն ու խորամանկ խաղը Բրյուսելից առաջ
«Կրոկուսի ահաբեկչության հեղինակներն Ուկրաինայից զգալի գումարներ և կրիպտոարժույթներ են ստացել»․ ՌԴ ՔԿ

Մշակույթում ներդրում անելը պիտի դառնա ամենօրյա աշխատանք (տեսագրություն)

«Առաջին լրատվականի» զրուցակիցն է սփյուռքահայ դերասանուհի Նորա Արմանին։

– Նորա, «Ոսկե ծիրան» միջազգային կինոփառատոնի շրջանակներում Հայաստանում եք: Փառատոնն ավարտվել է, բայց Դուք դեռ այստեղ եք: Ի՞նչ ծրագրեր ունեք:

– Ոչ մի տարի չէր ստացվում «Ոսկե ծիրան» միջազգային կինոփառատոնի օրերին Հայաստանում գտնվել: Այս տարի առաջին անգամ ներկա գտնվեցի: Բացի դրանից, ես ունեմ ֆիլմերի ծրագրեր, որոնք հիմա մշակման փուլում են: Փառատոնի ավարտից հետո մնացի, որ հանդիպումներ ունենամ, և այդ ծրագրերի վրա աշխատեմ: Երկու ֆիլմ եմ պլանավորել իրականացնել. մեկը քաղաքի պատմություն է լինելու (սա իմ ֆիլմը չէ, դրա համար չեմ ուզում խոսել, պարզապես այնտեղ դեր եմ խաղալու), իսկ երկրորդը իմ ֆիլմի գաղափարն է, և արդեն ակտիվորեն աշխատում եմ դրա վրա: Իմ ֆիլմում հանդիսատեսը կտեսնի մի հայկական գյուղ` իր բնության և ինքնության մեջ, ինչը շատ կարևոր եմ համարում: Հին հայկական ֆիլմերում մեր շատ անվանի ռեժիսորներ ֆիլմի նյութ են ընտրել մեր հայկական գյուղը, բայց ահա անկախության շրջանի հայկական գյուղը լավ չի ներկայացված:

– Հասցրե՞լ եք այսօրվա գյուղերում լինել, ի՞նչ է փոխվել անկախության շրջանի հայկական գյուղում: Ի՞նչ առանձնահատկություններ ունի ներկայումս հայկական գյուղը:

– Չեմ կարծում` շատ առանձնահատկություններ ունի, քանի որ շատ բան չի փոխվել գյուղերում, առաջընթացի առումով` նույնպես: Իհարկե աշխատելաոճի, կառավարական մեխանիզմների առումով փոփոխություն կա, բայց անցյալ և նախանցյալ անգամ երբ հայկական գյուղ այցելեցի, ընդգծված տեսա քաղաքի և գյուղի տարբերությունը: Երբ Երևանից մի փոքր դուրս ես գնում, արդեն բոլորովին այլ պատկեր է: Մեծ հաշվով, սա բնական է. որևէ երկրում դա այդպես է` քաղաքի կենտրոնն ավելի զարգացած է լինում, քան ծայրամասերը: Բայց այստեղ դա շատ է ընդգծված, քանի որ ակնհայտ է, որ ամեն տեսակի ներդրում Երևանում է կենտրոնանում, և գյուղացին, բնականաբար, իր ապագան պատկերացնում է քաղաքում, մինչդեռ եթե ապակենտրոնացում լինի, շատ կենտրոններ ավելանան մարզերում, մարզերը բարգավաճեն, մարդիկ կմնան իրենց մարզերում, և ամբողջ մարզը կզարգանա, ոչ թե միայն քաղաքը:

– Սերժ Սարգսյանը, վարչապետը հաճախ են խոսում գյուղի զարգացման մասին, պարբերաբար այցելում են, բայց խոսքն այդպես էլ գործի չի վերածվում:

– Մասնավոր պատճառ չկա: Կարծում եմ` դրա հերթն էլ կգա, քանի որ ընդամենը քսան տարեկան հանրապետություն ենք, իսկ քսան տարին պատմության մեջ շատ մեծ բան չի ներկայացնում, դեռ շատ երիտասարդ, ջահել մի պետություն է, և երբ արդեն հասնի քաղաքի զարգացումը այն կետին, երբ արդեն ամեն բան խտացված կլինի, ուզած-չուզած դեպի դուրս կտարածվի, բայց ես շատ կփափագեի, որ մարզերին մի քիչ ավելի ուշադրություն դարձնեին: Եվ կարելի է դա անել:

– Եթե չեմ սխալվում Ձեր ֆիլմի սցենարում օտարերկրացին գալիս է մեր հայկական գյուղ, վերափոխված հետ է գնում: Օտարերկրացու համար իսկապե՞ս տարօրինակ կամ տարբեր է մեր գյուղը:

– Տարբեր է ոչ թե կառույցներով, ճանապարհներով կամ արածող կենդանիներով, այլ մարդկանց ապրելաձևով, մտածելակերպով, իսկական մարդկային կարևոր արժեքների իսկական արմատներն այնտեղ են, իսկ քաղաքներում, այդ թվում` Երևանում, բոլորի կենցաղը նույնն է, մարդկանց մտածելակերպը` նույնպես:

– Այս անգամ քաղաքամայր Երևանում ի՞նչն առանձնացավ, ի՞նչը զարմացրեց:

– Ամեն անգամ ես մեծ տարբերություն եմ տեսնում և զարմանում եմ, որ երբ զրուցում եմ տեղացիների հետ, նրանք փաստում են, որ որևէ տարբերություն, առաջընթաց չկա: Երկու տարի առաջ եկել էի, բայց այս անգամ նոր խանութներ, նոր ռեստորաններ եմ ավելացած տեսնում:

– Սակայն դրանք մի քանիսին են պատկանում…

– Այո՛… ես այդ հարցը միշտ տալիս եմ, որովհետև ինձ միշտ հետաքրքիր է` ում են դրանք պատկանում` որևէ ընկերությա՞ն, թե՞ անհատի: Հիմնականում ինձ ասում են` այսինչյանինն է կամ այս ռուսահայինն է, բայց ինչո՞ւ չեք կարողանում խմբովի բաներ անել, աշխատել: Բացի այդ, ինչո՞ւ ավելի չզարգացնել կինոները, թատրոնները, մի կինոթատրոն կա` «Մոսկվա» կինոթատրոնը, և հանկարծ հարց եմ տալիս` դեպի ո՞ւր ենք գնում: Բացի այդ, ինձ զարմացնում է ապրանքների գների բարձրությունը և այլն:

– Դուք նաև թատրոնին եք մոտ կանգնած, բեմադրել եք պիեսներ: Այստեղ եղած ժամանակ թատրոններ այցելո՞ւմ եք: Աշխարհում խոսում են թատերական ճգնաժամի մասին: Սա ավելի շատ համաշխարհայի՞ն միտում է:

– Այս անգամ դեռ չեմ հասցրել գնալ, և հետո ամառային շրջան է, և շատ ներկայացումներ գոյություն չունեն, թերևս հասցնեմ գնալ միայն տիկնիկային թատրոն: Բայց երկու տարի առաջ, երբ Սարոյանի 100-ամյակին ներկայացում էի բեմադրում, այդ ժամանակ մի քանի ներկայացում տեսա, շատ հետաքրքիր գործեր կային:
Ի վերջո, աշխարհը մեզ պետք է ծանոթանա մեր կինոյի, մեր հոլովակների, մեր տեսանյութերի միջոցով: Դրա համար պետք է իմանալ, որ տեսանյութը թանկ և արժեքավոր բան է: Եվ պետք է ներդրումներ արվեն մշակույթի մեջ: Եվ սա պետք է դառնա ամենքի ապրելակերպը, որ ոչ թե մեկը,- եզակի երևույթ,- փող հատկացներ ծրագրի համար, այլ մշակույթի զարգացման համար ներդրումներ անելը պետք է դառնա ամենօրյա աշխատանք:

– Շատ է խոսվում, որ այսօր հանդիսատեսն է պակասում թատրոնում:

– Սա երկկողմանի խնդիր է: Հանդիսատեսը ձանձրացել է գնալ հնաոճ խաղարկաձևեր տեսնել: Աշխարհը առաջ է գնում, և երբ թեթև կոմեդիաներ ես բեմադրում, գալիս են մարդիկ: Բայց լուծումը դա չէ, լուծումը այս երկուսի մեջտեղը գտնելն է, նախ որակով բաներ տրամադրել ժողովրդին, որոնք արված կլինեն իսկական արվեստային դերասանական միջոցներով:

– Նորա, մեզանում շատ է խոսվում, որ հայկական սփյուռքն ապրում է Ցեղասպանության խնդրով: Դուք պատրաստվում եք այդ թեմայով գիրք գրել: Մյուս կողմից` շատ է խոսվում, որ նույն սփյուռքը անարձագանք է մնացել երկրում տեղի ունեցող իրադարձություններին:

– Կարևոր է հիշել Ցեղասպանությունը, որը դրամատիկ պատահար է: Այն մեր ինքնության կարևոր մասն է, բայց սա չի նշանակում, որ մենք, միայն անցյալով տարված, պետք է բոլորովին մոռանանք այսօրվա մեր ամենօրյա հարցերը: Այս երկուսը պետք է իրար հետ փոխկապակցված լինեն և մեկը մյուսին լրացնեն: Հայաստանում այսօր կան ավելի այժմեական, անմիջապես լուծումներ պահանջող հարցեր: Եվ հետո, եթե Թուրքիա-Հայաստան հարաբերությունների մասին պետք է խոսենք, ապա պետք է փաստել, որ այսօր Թուրքիան Հայաստանի ամենակարևոր հարևաններից մեկն է: Արդեն իսկ Հայաստանը ծով չունի և ամեն կողմից շրջապատված է, և եթե մի հարևանի հետ չխոսենք, մեկին անկարևոր համարենք, մեկն էլ ինչ կուզի` թող անի, ի՞նչ կստացվի… մենք մեզ ավելի կմեկուսացնենք, ավելի կխեղդվենք մեր մեջ: Պետք է կարողանալ բոլոր հարևանների հետ լեզու գտնել և դիվանագիտորեն ճանապարհ հարթել առանց մոռանալու, որ մի հարց կա այդտեղ, որը պետք է լուծել: Երկուստեք պետք է իրար լավ ճանաչեն, երկխոսություն մշակեն:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում