Սահմանադրության փոփոխության հարցը հանրաքվեի դնելու և այդպիսով ՍԴ, այսպես ասած, խնդիրը լուծելու կառավարող մեծամասնության որոշումը ստեղծելու է նոր քաղաքական իրավիճակ՝ խաղից դուրս դնելով խորհրդարանական ընդդիմություն համարվող ուժերին, կամ առնվազն հավասարեցնելով նրանց և նախկին իշխող համակարգը ներկայացնող ուժերի «կարգավիճակները»: Խորհրդարանական ընդդիմության համար այդ հանգամանքը բավականին զգալի է, ինչով էլ պայմանավորված է բավականին կոշտ քննադատությունը, որ նրանք հղում են «Իմ քայլի» նախաձեռնությանը:
Բանն այն է, որ հանրաքվեի ընթացքում դաշտը գոնե մի քանի ամիս կարծես թե բաժանվելու է «այո»-ի և «ոչ»-ի կամ, այլ կերպ ասած՝ դարձյալ սևի ու սպիտակի: Եթե խորհրդարանական ընդդիմությունը միանում է «Իմ քայլին», ապա դրանից էապես կորցնում է որպես ընդդիմություն: Առավել ևս, որ «Իմ քայլը» չունի այդ աջակցության կարիքը: Եթե չեն միանում, ապա, մեծ հավանականությամբ, կորչելու են հենց նախկին իշխանության «ոչ»-ի մեջ, որովհետև այդ իշխանության «ոչ»-ը մի շարք պատճառների և հանգամանքների բերումով հնչելու է ավելի ուժեղ, ավելի տարողունակ, քան խորհրդարանական ընդդիմադիր ուժերի «ոչ»-ը: Այդ ուժերն իրենց «ոչ»-ով, կամա թե ակամա, ասոցացվելու են նախկին իշխանության խմբերին, որոնք արդեն մի քանի ամիս շարունակ բավականին աշխույժ, անկաշկանդ և տեղ-տեղ անգամ ագրեսիվ պաշտպանության տակ են առել Հրայր Թովմասյանին: Այդ գիծը շարունակվելու է հնարավոր հանրաքվեի քարոզարշավի ընթացքում, եթե ամեն ինչ ընթանա ըստ հայտարարված մտադրության: Իսկ այդ իրավիճակը, ի տարբերություն Երևանի քաղաքապետի և խորհրդարանի արտահերթ ընտրության, քաղաքական իրողությունների և համայնապատկերի վրա կթողնի առավել մեծ և հաստատուն ազդեցություն՝ անկախ այն հանգամանքից, թե ինչպես կավարտվի հանրաքվեն՝ ինչ արդյունքով:
Լուսանկարը՝ «Ֆոտոլուրի»