ՀՀ բարձր տեխնոլոգիական արդյունաբերության նախարար Հակոբ Արշակյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
«Ուզում եմ ձեզ մի փոքր պատմել հայրիկիս մասին։
Հայրիկս իրենց գյուղի առաջին ուսանողն էր։ 1969 թվականին ընդունվեց Պոլիտեխնիկական ինստիտուտի մեխանիկայի բաժինը։ Իր կյանքի երկրորդ տասնամյակում արդեն Երևանի ամրանների գործարանի գլխավոր կոնստրուկտորն էր՝ երիտասարդ, ստեղծագործ, նորարար, եռանդով լի։ Բազմաթիվ գյուտերի ու նորարարությունների հեղինակ, անվերջ ճանապարհորդում էր, սովորեցնում ու սովորում։ Նրա նման մարդկանց շնորհիվ Հայաստանը Խորհրդային վերջին տարիներին դարձավ արդյունաբերական, արտադրող, հզոր մի երկիր:
88-ի առաջին իսկ օրերից նա միացավ շարժմանն ու այլևս երբեք չբաժանվեց ազատության, անկախության, արդարության սկզբմունքների համար իր պայքարից։ Շարժման օրերին ինձ նստեցնում էր ուսերին ու տանում մարդկանց ծովի խորքերը, այսօրվա նման հիշում եմ այն օրը, երբ «Ղարաբաղ» կոմիտեի ազատված քաղբանտարկյալներին բերեցին հրապարակ՝ ուսերի վրա։
«Ես վերջին արտագաղթողը կլինեմ Հայաստանից», հաճախ կարելի էր լսել նրա պատասխանը 90-կաններին արտերկրյա բազմաթիվ ընկերություններից հնչող աշխատանքի առաջարկներին և ընկերների ու բարեկամների հորդորներին՝ դուրս գալ Հայաստանից իր մասնագիտական կարողություններն օգտագործել դրսում։
