Այսպիսով, երեկ հայտնի են դարձել բոլոր այն թեկնածուները, որոնք ներկայացվել են հանրապետության նախագահին, և որոնց Սերժ Սարգսյանը պետք է նշանակի ԿԸՀ անդամ: Ինչպես արդեն հայտնի է, նրանց մեջ է Գարեգին Ազարյանը, ով 2007, 2008 թվականների ընտրություններին եղել է ԿԸՀ նախագահ, ԿԸՀ նախագահ է եղել 2009 թվականի քաղաքապետի ընտրություններին:
Մինչև վերջին պահը ԿԸՀ նախագահ էր, ու գրեթե կասկած չկա, որ նորից ընտրվելու է իր այդ պաշտոնին: Սակայն բանը միայն Գարեգին Ազարյանը չէ: Թե՛ Փաստաբանների պալատի, թե՛ Վճռաբեկ դատարանի և թե՛ օմբուդսմենի ներկայացրած թեկնածուները ներկայացնում են, այսպես ասած, պետական ապարատը կամ ընտրական ապարատը: Նոր Ընտրական օրենսգիրքը իբր ապակուսակցականացրել է ԿԸՀ ձևավորումը, փոխարենը այն նախագահականացնելով: Եվ ԿԸՀ բոլոր նոր անդամները փաստացի լինելու են պետական ապարատի չինովնիկներ, ինչը ինքնին նշանակում է, որ խոսք անգամ չի կարող լինել որևէ անկախ գործունեության մասին:
Այսինքն` ե՛ւ մարդու իրավունքների պաշտպանը, ե՛ւ Փաստաբանների պալատը, ե՛ւ Վճռաբեկ դատարանը այդպես էլ չգտան որևէ մի անկախ և հեղինակավոր իրավապաշտպանի, իրավունքի մասնագետի, որին կառաջադրեին ԿԸՀ անդամի թեկնածու, և որն իսկապես իր անկաշառ կեցվածքով կփորձեր կանխել ընտրակեղծարարությունը: Հասկանալի է, որ այդպիսի անդամի չգտան, որովհետև չեն էլ փնտրել, որովհետև պետք չէր փնտրել, որովհետև այդպիսի հանձնարարություն Բաղրամյան 26-ից չէր եղել:
Եվ եթե նախկինում գոնե ԿԸՀ-ում կար ընդդիմադիր «Ժառանգության» կամ թեկուզ Դաշնակցության ներկայացուցիչ, ապա ներկայիս ԿԸՀ-ում արդեն կարելի է ասել, որ նույնիսկ այդ երկուսը, գոնե մեկն էլ չի լինելու, կամ եթե լինելու է, ապա արդեն ոչ թե քաղաքական ընդդիմախոսության կրող, այլ պարզապես դերասանական արվեստի ներկայացուցիչ, որին միգուցե ԿԸՀ-ում կվերապահվի, այսպես ասած, անկախի, անաչառի, ընդդիմադիր կեցվածք ունեցողի դեր: Բայց այն, որ նոր ԿԸՀ-ն իր որակներով ոչ միայն չի տարբերվելու նախկինից, այլ նաև ըստ էության է՛լ ավելի կառավարելի է լինելու նախկինի համեմատ, ակնհայտ է:
Եվ այդ դեգրադացիան թերևս արժե, որ արձանագրեն նաև այն եվրադիտորդները կամ եվրափորձագետները, ում հետ միասին և ում հավանությամբ իշխող կոալիցիան Ընտրական օրենսգիրք է բարեփոխել և իբր քայլ առաջ արել դեպի արդար և թափանցիկ, դեպի միջազգային չափանիշներին համապատասխան ընտրություններ: Իրականում բոլորի համար ակնհայտ է ու տեսանելի, եթե կա իհարկե տեսնելու ցանկություն, որ Հայաստանի իշխանությունն իր այս մի ժեստով իսկ, ԿԸՀ ձևավորման այս գործընթացով իսկ վկայեց, որ բացարձակապես պատրաստ չէ ընտրական համակարգում արձանագրել շրջադարձային փոփոխություններ, և առավելագույնը, որ կարող է խոսք լինել, դա հերթական քայլառաջն է, որն իրականում քայլ է դեպի անդունդ, որովհետև այնտեղ չհայտնվելու համար Հայաստանին ցատկ է պետք, ոչ թե քայլ:
Լուսանկարը` Օննիկ Կրիկորյանի
